7 αλήθειες που πρέπει να γνωρίζετε για την αντίσταση στην ινσουλίνη

Dr. med. Μαρία Αποστολοπούλου
Ενδοκρινολόγος-Διαβητολόγος-Ειδικός Μεταβολισμού
Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Ντίσελντορφ Γερμανίας

Η διάγνωση γίνεται όλο και πιο συχνά, η σημασία της γίνεται όλο και πιο σαφής: τί είναι η αντίσταση στην ινσουλίνη, ποιες οι αιτίες και τα συμπτώματα και τί μπορούμε να κάνουμε για να την αντιμετωπίσουμε;

…

Η ινσουλίνη είναι μία ορμόνη που παράγεται από τα παγκρεατικά κύτταρα και οδηγεί την μείωση του σακχάρου στο αίμα μετά τα γεύματα. Η δράση της αφορά πολλούς ιστούς, ιδιαίτερα το λιπώδη ιστό, το ήπαρ και το σκελετικό μυ αλλά και τον εγκέφαλο και τα αγγεία και ουσιαστικά προάγει την αποθήκευση της ενέργειας και ρυθμίζει τη χρησιμοποίηση των αποθηκών γλυκόζης και λίπους στους διάφορους ιστούς. Η αντίσταση στην ινσουλίνη ορίζεται ως η μειωμένη απάντηση των ιστών στις δράσεις αυτές.

Αποτελεί ένα φυσιολογικό φαινόμενο σε περιπτώσεις παρατεταμένης νηστείας και εξελικτικά βοηθούσε ώστε να χρησιμοποιείται καλύτερα η ενέργεια όταν δεν υπάρχει πρόσβαση σε τροφή. Επίσης παρουσιάζεται φυσιολογικά σε ένα βαθμό στην εγκυμοσύνη και στην εφηβεία, όπου προκύπτουν ορμονικές αλλαγές καθώς και σε παρουσία φλεγμονής στον οργανισμό.

Η πιο συχνή αιτία για την εμφάνιση αντίστασης στην ινσουλίνη είναι το αυξημένο σωματικό βάρος, ως αποτέλεσμα μη ισορροπημένης διατροφής με πλεόνασμα θερμίδων και της έλλειψης φυσικής δραστηριότητας, η κακή ποιότητα ύπνου και η κληρονομικότητα. Ολοένα και περισσότερο αναγνωρίζεται και ο ρόλος περιβαλλοντικών παραγόντων, όπως η ρύπανση και οι ενδοκρινικοί διαταράκτες.

…

Τα κλινικά συμπτώματα που μπορεί να τη συνοδεύουν είναι η ανεξήγητη κόπωση, μειωμένο αίσθημα κορεσμού, δυσκολία στην απώλεια βάρους, διαταραχές περιόδου ή και δερματικές εκδηλώσεις (μελανίζουσα ακάνθωση).

Μπορεί να συνυπάρχει με τη διάγνωση προδιαβήτη ή και έκδηλου διαβήτη και σχετίζεται με το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών στις γυναίκες, με υπογονιμότητα και καρδιαγγειακές παθήσεις.
Επί υποψίας, ενδείκνυται η μέτρηση γλυκόζης και ινσουλίνης νηστείας καθώς και η διεξαγωγή δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης (με μέτρηση σακχάρου και ινσουλίνης).

Η απώλεια βάρους αλλά και η μυϊκή ενδυνάμωση με την ένταξη ασκήσεων αντίστασης σε ένα πρόγραμμα αερόβιας άσκησης μπορεί να βελτιώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη και να μειώσει τον κίνδυνο για περαιτέρω επιπλοκές. Υποστηρικτικά μπορεί να συζητηθεί με το θεράποντα ιατρό ανάλογα και με συνυπάρχουσες παθήσεις η έναρξη ειδικής φαρμακευτικής αγωγής.

…