Υπερπροστατευτικοί γονείς: Πόσο κακό μπορεί να κάνουν σε ένα παδί

Οι γονείς πολλές φορές μέσα από την προσπάθεια τους να προστατεύσουν τα παιδιά τους, ξεπερνούν τα όρια.

Είναι απόλυτα λογικό να θέλουν να φροντίσουν το παιδί τους, όμως κάποιοι στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν ένα αίσθημα ασφάλειας και προστασίας, ώστε να εξελιχθεί ομαλά η προσωπικότητα του παιδιού σε ένα ήρεμο και υγιές περιβάλλον, καταλήγουν να έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα.

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς πολλές φορές αποθαρρύνουν το παιδί τους στο να συμμετέχει σε διάφορες σωματικές δραστηριότητες, από φόβο μήπως χτυπήσουν ή πονέσουν.

Κάτι τέτοιο, στερεί από το παιδί τη χαρά του παιχνιδιού, παρεμποδίζεται η ανάπτυξη των κοινωνικών του δραστηριοτήτων και μακροπρόθεσμα, θα συνεχίσει ως ενήλικος να έχει χαμηλή κοινωνική δραστηριότητα, παρουσιάζοντας δυσκολίες στη συναναστροφή με άλλα άτομα.

Είναι πιθανό, τέτοια άτομα, κατά την ενήλικη ζωή, να συνάψουν σχέση με έναν σύντροφο εξίσου υπερπροστατευτικό με τους γονείς τους, καθώς θα επιζητούν έντονα την παρέμβαση και την φροντίδα των άλλων, ώστε να νιώθουν ασφαλείς και ευτυχισμένοι.

Τι πρέπει να κάνουν όμως οι γονείς;
Το σημαντικότερο πράγμα που πρέπει να επιδιώξουν οι γονείς για τα παιδιά τους είναι η ανάπτυξη της αυτοπεποίθησης και της αυτονομίας.

Για να γίνουν τα παιδιά ανεξάρτητα όντα και να αποκτήσουν θάρρος στο να διεκδικούν και να κατακτούν αυτό που θέλουν, χρειάζονται ευκαιρίες που θα προωθούν την εξερεύνηση του περιβάλλοντός τους, δίχως τη συνεχή παρέμβαση των γονέων.

Ακόμη, οι γονείς οφείλουν να παραχωρήσουν χώρο και χρόνο στα παιδιά τους ώστε να μπορέσουν να πειραματιστούν, να ρισκάρουν, να νιώσουν την ήττα και την απογοήτευση, να πέσουν και να ξανασηκωθούν.

Καθετί μπορεί να λειτουργήσει ως μια πολύτιμη εμπειρία, που αθροιστικά με άλλες οδηγούν στη διαμόρφωση μιας ισχυρής προσωπικότητας, ικανής να ανταπεξέλθει απέναντι σε κάθε πρόκληση.