Volkswagen Transporter, o θρύλος του «κουβαλητή» καλά κρατεί
Στις 8 Μαρτίου 1950, η Volkswagen και κατασκευάστρια του Σκαραβαίου, επεξέτεινε την γκάμα της με ένα βαν/λεωφορειάκι. Που έμελλε να γίνει το θρυλικό πλέον Volkswagen Transporter.
Γνωστό επίσημα ως Volkswagen Typ 2 (ο Σκαραβαίος ήταν το Typ 1), το Transporter θα γινόταν διάσημο εντός και εκτός Ευρώπης, αλλά και όχημα απελευθέρωσης μιας ολόκληρης γενιάς, ειδικά στις ΗΠΑ.
Όλα ξεκίνησαν το 1947 από ένα απλό σκίτσο με μολύβι. Ο Ολλανδός εισαγωγέας αυτοκινήτων Ben Pon είδε την πλατφόρμα ενός Σκαραβαίου στο εργοστάσιο της Volkswagen και παίρνοντας τη βασική ιδέα σχεδίασε με απλές γραμμές το Transporter, μεταγγίζοντάς του DNA από το αυθεντικό Σκαθάρι. Από αυτό το τελευταίο οι σχεδιαστές χρησιμοποίησαν τους άξονες και το μοτέρ που τοποθέτησαν πάνω στο πλαίσιο τύπου σκάλας του Transporter.
Το Volkswagen Transporter έγινε διάσημο εντός και εκτός Ευρώπης, αλλά και όχημα απελευθέρωσης μιας ολόκληρης γενιάς, ειδικά στις ΗΠΑ
Δύο χρόνια αργότερα, ο Heinrich Nordhoff, διευθυντής του εργοστασίου της Volkswagen, παρουσίασε τέσσερα πρωτότυπα: Δύο βαν, ένα κόμπι και ένα μικρό λεωφορείο. Ο Nordhoff επίσης υποσχέθηκε ότι το Transporter θα είναι τόσο στιβαρό και χωρίς συμβιβασμούς όσο και ο Σκαραβαίος. «Τα αυτοκίνητα αυτά δεν τα κουμαντάρεις με παιδικά χέρια, θέλουν αντρίκια μπράτσα».
Πάνω στο σασί αυτού το δημοφιλούς οικογενειακού αυτοκινήτου, το λεωφορειάκι είχε ένα μονοκόμματο αμάξωμα που τοποθετείτο πάνω στο σασί-σκάλα. Το μοτέρ των 1.100 cc από τον Σκαραβαίο απέδιδε 24,5 PS στις 3.300 rpm. Το λεωφορειάκι μπορούσε να μεταφέρει μέχρι οκτώ ανθρώπους και οι δύο πίσω σειρές καθισμάτων αφαιρούνταν πολύ εύκολα, απελευθερώνοντας χώρο φόρτωσης για 750 kg.
O Alfred Haesner, επικεφαλής του τμήματος Τεχνικής Εξέλιξης της Volkswagen GmbH από 1948 μέχρι το 1952 δήλωσε: «Ανάλογα με την ανάγκη, αυτός ο τύπος οχήματος μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε όλους τους επαγγελματικούς τομείς, από τις παραδόσεις εμπορευμάτων και προϊόντων ψυγείου, ως μικρό λεωφορείο, όχημα ειδικού προορισμού, ταχυδρομικό όχημα, νοσοκομειακό ή κινητή μονάδα».
Η παραγωγή του Transporter ξεκίνησε το 1950, στο Hall 1 του εργοστασίου της VW, στο Wolfsburg, με ρυθμό δέκα αυτοκινήτων την ημέρα. Μέχρι το τέλος του ’50, είχαν κατασκευαστεί ήδη 8.001 Transporter. Η ζήτηση ήταν τεράστια, ειδικά λόγω της οικονομικής τιμής του που το έκανε δελεαστική επιλογή μεταξύ των εμπόρων και των μικρών ιδιωτικών επιχειρήσεων. Έτσι το Transporter έγινε και εξαγωγικό hit.
Το Transporter με ενσωματωμένο εξοπλισμό κάμπινγκ έκανε την εμφάνισή του το 1951, στο Σαλόνι του Βερολίνου. Ήταν μια εφαρμογή-σταθμός. Έτσι, το Bulli, όπως ήταν το παρατσούκλι του, μπόρεσε να ανέβει στις Άλπεις και να ταξιδέψει μέχρι την Ινδία. Λίγο αργότερο, ο αντικομφορμισμός του απετέλεσε ανακάλυψη για τους Χίπις και πολιτογραφήθηκε ως το «επίσημο» αυτοκίνητό τους. Το ροκ και η σεξουαλική απελευθέρωση ήταν επιτέλους εγκεκριμένα εποχούμενα, Καθώς οι μεταφορικές και κυρίως κατασκηνωτικές ανάγκες τους δεν καλύπτονταν από ένα Citroën 2CV.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 100.000ό Volkswagen Transporter άφησε πίσω του τη γραμμή παραγωγής στο Wolfsburg, το 1954. Στο μεταξύ, ο ρυθμός της ημερήσιας παραγωγής είχε ανέβει στα 80 αυτοκίνητα ημερησίως, αλλά και πάλι δεν μπορούσε να καλύψει τη ζήτηση, αλλά ούτε και να αυξηθεί ο ρυθμός στο εργοστάσιο. Ήταν φανερό ότι το Transporter ήθελε το δικό του εργοστάσιο.
Η κατασκευή του νέου εργοστασίου ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1955 στο Hannover-Stöcken και περατώθηκε σε μόλις ένα χρόνο,. Τον Μάρτιο του 1956 το πρώτο Transporter από το Stöcken ήταν γεγονός. Και ήταν η απαρχή μιας τεράστιας παραγωγής που κρατά 75 χρόνια κι έχει στις επτά γενιές του Transporter μέχρι σήμερα αποφέρει πάνω από 12 εκατ. αυτοκίνητα.
H δεύτερη γενιά του Transporter ντεμπουτάρισε το 1967, με στάνταρ συρόμενη πλαϊνή πόρτα, κληρονομώντας τη χρηστικότητα του T1 και τη μετέφερε σε μία νέα εποχή έτσι ώστε να το καθιερώσει άμεσα ως ένα πολυλειτουργικό εργαλείο. Μια ακόμη έκδοση στις πολλές του γερμανικού βαν ήρθε να προστεθεί στην γκάμα. Ως Camber από τη Westfalia διέθετε ανακλινόμενη (pop-up) οροφή, δίνοντας κατασκηνωτική διάσταση στο Transporter που έγινε έτσι πιο ταξιδιάρικο από ποτέ.
Αξιοσημείωτο είναι πως από το 1972 υπήρχε ηλεκτρικό Transporter που μπορούσε να κινηθεί με μηδενικές εκπομπές ρύπων! Στο εργοστάσιο του Ανόβερου κατασκευάστηκαν 2,14 εκατομμύρια οχήματα, μέχρι το Τ2 να αντικατασταθεί το 1979 από το Τ3.
Η τρίτη γενιά T3 λανσαρίστηκε το 1979 και μετέφερε το πετυχημένο κόνσεπτ του Transporter στη σύγχρονη εποχή με προηγμένες τεχνολογίες και ενισχυμένη παθητική ασφάλεια. Με πιο φαρδύ πλαίσιο μάλιστα, για μεγαλύτερους χώρους για επιβάτες και αποσκευές, αλλά και οδηγικά χαρακτηριστικά ανάλογα με εκείνα ενός επιβατικού αυτοκινήτου. Από το 1981 δε, το επίπεδο μοτέρ ήταν διαθέσιμο και σε ντίζελ (τουρμποντίζελ αργότερα) και το 1985 οι βενζινοκινητήρες εξοπλίστηκαν με καταλύτη.
Την ίδια χρονιά, η γκάμα εμπλουτίστηκε με τις εκδόσεις Syncro, όπου ένας συνεκτικός συμπλέκτης μετέφερε την κίνηση και στους τέσσερις τροχούς. Χάρη στην ιδανική εκμετάλλευση των χώρων, το Τ3 έγινε μια ακόμη πιο ολοκληρωμένη επιλογή για αυτοκινούμενα, με τη νέα έκδοση California του 1988 η επιλογή αυτή να αποκτά εργοστασιακή διάσταση. Αλλά και εκδόσεις Caravelle και Multivan, που έγιναν παγκόσμια best-seller. Όταν το τελευταίο Τ3 πέρασε από την γραμμή παραγωγής στο εργοστάσιο στο Ανόβερο, είχαν πουληθεί ήδη 1,3 εκατ. μονάδες. Κι αν συνυπολογίσουμε την παραγωγή στη Ν. Αφρική, 1,4 εκατ.
Το 1990 σημειώθηκε μία τεχνολογική επανάσταση με το ντεμπούτο του T4: Ύστερα από 40 χρόνια με το Transporter ως πισωκίνητο με επίπεδο κινητήρα, το μοντέλο άλλαξε διάταξη. Νέος κινητήρας -και αργότερα οι κινητήρες VR- ήταν τοποθετημένος εμπρός και κινούσε τους εμπρός τροχούς. Αυτή η μετάβαση άλλαξε τα πάντα: Τον σχεδιασμό, την ανάρτηση, τους κινητήρες και τους χώρους. Τώρα αυτοί έγιναν πολύ μεγαλύτεροι χώροι, κυρίως στο πίσω μέρος.
Η νέα ανεξάρτητη πίσω ανάρτηση και η προαιρετική μόνιμη τετρακίνηση Syncro καταλάμβαναν πολύ λίγο από αυτόν τον χώρο. Η Volkswagen Επαγγελματικά Οχήματα πρόσφερε μάλιστα για πρώτη φορά το Transporter με δύο διαφορετικά μεταξόνια. Εν τω μεταξύ, το 1995, η Volkswagen Επαγγελματικά Οχήματα έγινε ανεξάρτητη μάρκα εντός του ομίλου και ήταν πιο επιτυχημένη από ποτέ.
Σε αυτή τη γενιά, έκανε ντεμπούτο και ο 5κύλινδρος ντίζελ άμεσου ψεκασμού TDI (Turbodiesel Direct Injection), Ο πρώτος που μπήκε σε Transporter. Όταν η τέταρτη γενιά αποσύρθηκε το 2003 είχαν ήδη πουληθεί 1,9 εκατ. μονάδες από κλειστό βαν, Κombi, Double Cab, Pick-up και σασί με μονή και διπλή καμπίνα, μέχρι Caravelle, Multivan και California.
Η πέμπτη γενιά του Transporter απέκτησε νέα δυναμική το 2003. Το στιλ του Τ4 διατηρήθηκε, ωστόσο οι πιο πλατιές και ξεχωριστές γραμμές του χάρισαν στο Τ5 πολύ πιο δυναμική εμφάνιση. Ταυτόχρονα η νέα αισθητική συνδυαζόταν άψογα με το υψηλό επίπεδο πρακτικότητας και χρηστικότητας.
Η Volkswagen εξέλιξε το εσωτερικό για ακόμα καλύτερη εργονομία. Κάτι που γινόταν αντιληπτό από τη θέση του οδηγού, καθώς αυτός είχε στη διάθεσή του τιμόνι με ρύθμιση ύψους και βάθους, καθώς και νέο λεβιέ ταχυτήτων πάνω στην κεντρική κονσόλα. Μεταξύ των επιβατικών εκδόσεων, η Caravelle, η Multivan και η California προέκυψαν από τρία εξαιρετικά επιτυχημένα ονόματα μοντέλων.
Κατά το λανσάρισμα υπήρξαν τέσσερις νέες εκδόσεις τουρμποντίζελ και δύο βενζίνης, 4κύλινδρες ή V6. Νέα ήταν και η τετρακίνηση 4MOTION με ηλεκτρικά ελεγχόμενο πολύδισκο συμπλέκτη μεταξύ του εμπρός και του πίσω άξονα. Μέχρι το 2015 που έζησε η γενιά T5, περίπου 1,65 εκατομμύρια Transporter πέρασαν από τη γραμμή συναρμολόγησης στο Ανόβερο.
Η έκτη γενιά T6 παρουσιάστηκε το 2015 ως η εξέλιξη του προκατόχου του με ακόμη πιο έξυπνα συστήματα υποβοήθησης οδηγού και νέο σύστημα πολυμέσων. Το Transporter ξεχώριζε με τους νέους κινητήρες της γκάμας: Τέσσερις TDI και δύο TSI με σύστημα stop/start. Αλλά και νέα διχρωμία που επανέφερε ευχάριστες αναμνήσεις από την πρώτη γενιά Τ1.
Ακόμα όμως και για το T6 υπήρχε περιθώριο εξέλιξης, όπως απέδειξε η αναβαθμισμένη έκδοση T6.1 που παρουσιάστηκε το φθινόπωρο του 2019. Με τη Volkswagen Επιβατικά Οχήματα να φέρνει το πιο προηγμένο μοντέλο της στην εποχή της ψηφιοποίησης με πλήρως ψηφιακά όργανα στη λογική του Virtual Cockpit. Το σύστημα πολυμέσων μάλιστα, ενσωμάτωνε μια e-SIM, προσφέροντας λειτουργίες και υπηρεσίες βασισμένες στο web και στις ανάγκες διαχείρισης στόλου. Νέο ήταν και το υποβοηθούμενο τιμόνι που επέτρεψε τη δυνατότητα λειτουργίας ημί-αυτόματου συστήματος οδήγησης.
H έκτη γενιά με την πληθωρική γκάμα (Van (επαγγελματικό/επιβατικό), Pick-up, Minibus, Crew cab, Chassis cab και Campervan οδήγησε τις συνολικές πωλήσεις του Transporter από καταβολής του σε πάνω από 12 εκατ. αυτοκίνητα.
Το νέο, πληθωρικό από κάθε άποψη, Volkswagen Transporter T7 μόλις λανσαρίστηκε, αναλαμβάνοντας να συνεχίζει τη λαμπρή πορεία του εμβληματικού αυτοκινήτου του Wolfsburg.
Δημοσιεύτηκε ! 2025-03-11 19:11:00
