McLaren Automotive: Ο οδηγός προ των επιδόσεων

Η McLaren W1 καλείται να συνεχίσει τον θρύλο που έχουν γράψει οι προκάτοχοί της, F1 και P1. Για να το καταφέρει αυτό, η αυτοκινητοβιομηχανία του Ουόκινγκ αξιοποίησε πολλή τεχνογνωσία από τη Formula 1, διατηρώντας παράλληλα τις παραδοσιακές της αξίες.

Θεωρητικά, η McLaren Automotive θα μπορούσε να κάνει τη νέα W1 το απόλυτο hypercar σε νούμερα και επιδόσεις. Ωστόσο, δεν ήταν αυτός ο στόχος.

Το MHP-8 (McLaren Hi-Performance Hybrid), το καινούργιο υβριδικό σύστημα της εταιρείας αποτελείται από έναν 4λιτρο twin-turbo V8 και έναν ηλεκτροκινητήρα ακτινικής ροής. Η μέγιστη συνδυαστική ισχύς των δύο ανέρχεται στους 1.275 ίππους και 1.340 Nm.

Η McLaren περιορίζει την τελική ταχύτητα του hypercar ηλεκτρονικά στα 350 χλμ./ ώρα, γεγονός που την κάνει πιο «αργή» από την McLaren F1 του 1992.

Ορισμένοι απόρησαν, γιατί η εταιρεία από το Ουόκινγκ δεν επιδίωξε καλύτερες επιδόσεις, τόσο σε τελική όσο και σε ιπποδύναμη. Και ο επικεφαλής εξέλιξης της W1, Άλεξ Γκίμπσον ήταν κάθετος όταν μίλησε στο Autocar:

«Με αυτό το μοντέλο, αποφασίσαμε να μην κυνηγήσουμε τις απόλυτες επιδόσεις. Για να φτάσεις τα 400-450 χλμ./ ώρα πρέπει να κάνεις συμβιβασμούς. Και εμείς δε θέλαμε να τους κάνουμε» τονίζει ο Γκίμπσον.

Την απάντηση αυτή εμπλούτισε ο Μάρκους Γουέιτ, επικεφαλής απόδοσης της McLaren: «Η W1 έχει πολλούς ρόλους να καλύψει. Θέλει να είναι ένα αυτοκίνητο που επιταχύνει καλύτερα από μία Speedtail, αλλά είναι και πιο γρήγορη στην πίστα από μία Senna. Έπρεπε να βρούμε μία αρμονία.

«Δε θέλαμε μεταξύ άλλων να θυσιάσουμε την άνεση στην καθημερινή οδήγηση, διότι αυτή είναι η πιο προσιτή χρήση του αυτοκινήτου» δηλώνει ο επικεφαλής απόδοσης της εταιρείας.

Όπως παραδέχθηκαν οι άνθρωποί της, η McLaren Automotive πήρε πολλές κρίσιμες αποφάσεις, με όλες να στοχεύουν στην μεγαλύτερη συμμετοχικότητα του οδηγού, αλλά και στην ευχέρεια της W1 σε πληθώρα διαδρομών.

Για αυτό και έμειναν πιστοί στις αξίες τους, επιλέγοντας την πίσω κίνηση αντί για τετρακίνηση που θα μεταφραζόταν σε περισσότερη πρόσφυση.

Διότι ένα ηλεκτρικό μοτέρ στον εμπρός άξονα θα επηρέαζε τη συμπεριφορά του τιμονιού, το οποίο οι πελάτες της βρετανικής μάρκας έχουν εξυμνήσει. Επιπλέον, η πίσω κίνηση βοήθησε στο να διατηρηθεί το βάρος χαμηλά.

Συνολικά, η McLaren Automotive σχεδίασε και εξέλιξε ένα hypercar το οποίο δεν έχει αποκλειστικό σκοπό τις επιδόσεις στην ευθεία ή στην πίστα.

Ήθελε και κατάφερε να δημιουργήσει κάτι που είναι άνετο ακόμα και για καθημερινή οδήγηση. Για αυτό και στα προφίλ οδήγησης προσφέρεται η επιλογή «Comfort» και η καμπίνα είναι αρκετά εργονομική για την κατηγορία.