Aide-mémoire | To… Αναστάσιμο Φως του ERTFLIX, το hype του “Adolescence”… |

Δημοσιεύτηκε πριν από 3 ημέρες Τελευταία ενημέρωση: 28 Μαρτίου, 2025

1 Χρειάζεστε 3 λεπτά να διαβάσετε αυτό το άρθρο

ERTFLIX

*Aide-mémoire: συντομευμένο κείμενο που επιτρέπει σε κάποιον να έχει μια γενική εικόνα ορισμένων γνώσεων

Καλησπέρα, καλησπέρα!

Παρακολούθησα και τα τέσσερα επεισόδια της σειράς “Απαραίτητο Φως” στο ERTFLIX. Περίεργη σειρά, απόλυτα καλαίσθητη, αλλά κάπως αργή και εντέλει δεν καταλαβαίνω ότι έχω δει κάτι συγκλονιστικό μέχρι στιγμής. Δηλαδή είδα τέσσερα εξαιρετικής αισθητικής επεισόδια, χωρίς να αντιλαμβάνομαι μέσα μου καμία αγωνία για το τι θα γίνει στη συνέχεια. Παράλληλα, αντιλαμβάνομαι πλήρως τα δύο love stories που αναπτύσσονται, δηλαδή αυτό μεταξύ του Ροϊλού και της Πουρέγκα στο 2006 και του Καπουράνη και της Πουρέγκα στο 1941. Εξαιρετικής αισθητικής δουλειά, αλλά αν ήταν να “κοπεί” σε 4+4 επεισόδια θα έπρεπε να κρατήσουν στιγμή μεγαλύτερης έντασης.

“Αναστάσιμο φως” θα μπορούσε να λέγεται, αφού κακά τα ψέματα, όλα τα φώτα στρέφονται στον απόλυτα γοητευτικό Αναστάση Ροϊλό, που δεν υπάρχει σειρά στην οποία πρωταγωνιστεί και δεν έχει κλέψει την παράσταση με τη σέξι υπόστασή του. Η σκηνή στο κρεβάτι στο 2ο επεισόδιο ήδη έχει αρχίζει να συζητιέται, όχι άδικα. Παράλληλα, ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος τα σπάει στον ρόλο του “κακού” της υπόθεσης, ρόλο που σίγουρα δεν τον έχουμε συνηθίσει να υποδύεται. Όμως πραγματικά είναι εξαιρετικός.

Είδα επίσης το “Adolescence” και προφανώς δεν έπαθα ενθουσιασμό όπως όλοι. Είναι πολύ σημαντικό να αναφέρουμε πως ο 15χρονος Owen Cooper είναι αποκάλυψη και πράγματι θα αποτελέσει ένα από τα it boys του Hollywood τα επόμενα χρόνια. Ωστόσο, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί η σειρά απέκτησε τόση βαρύτητα. Είναι μια crime ιστορία που κυρίως αναδεικνύει την επιρροή των social media και της τοξικής αρρενωπότητας στους εφήβους της Gen Z και έπειτα. Food for thought αποτελεί κυρίως για τους ανθρώπους της γενιάς μου, που σήμερα έχουν περάσει τα 30 και είτε μεγαλώνουν παιδιά είτε φλερτάρουν με την ιδέα πως θα γίνουν γονείς και έχουν να αντιμετωπίσουν μια ολοκαίνουργια κοινωνική τάξη πραγμάτων. Δεν ξέρω αν αξίζει να το δείτε με διδακτικό τρόπο, το αδικούμε έτσι. Αξίζει να το δείτε απλά και σαν κανονικοί θεατές.

Και μετά από τα intellectual της καθημερινότητάς μας ας ανοίξουμε την ενότητα “Τελική απόφαση” με τη Σία Λιαροπούλου. Παρακολουθώ όλο αυτό το πραγματικό ξεκατίνιασμα μεταξύ του Σπύρου Μπιμπίλα, που σας τονίζω πως είναι και εκλεγμένος βουλευτής στο ελληνικό κοινοβούλιο, και του Γιώργου Καρκά και κάπως αισθάνομαι αμήχανα. Μπορεί όλοι να έχουν δίκιο και να λένε αλήθεια, δεν αντιλέγω. Όλο αυτό όμως να κρεμιέται στα μανταλάκια και να γίνεται θέμα συζήτησης σε παράθυρα, μου φαίνεται πραγματικά στενάχωρο. Μην ξεχνάμε πως όλο αυτό έχει και “δύναμη εκκίνησης” τη δίκη Φιλιππίδη. Μύλος!

Έβλεπα εκ νέου τη Νεφέλη Ορφανού να γίνεται θύμα της δημοσιότητας, θέλοντας να ικανοποιήσει το… φιλοθεάμον κοινό. Πώς φτάσαμε να ρωτάμε μια όντως έμπειρη ηθοποιό αν πρέπει να κάνουν οι γυναίκες άμβλωση και να απαντά πως “αν ο γιατρός πει ότι δεν βλέπει κάτι καλό, θα κάνεις άμβλωση – αν κάτι δεν φαίνεται καλά δεν θα βγάλεις ένα παιδί ανάπηρο γιατί το θέλει ο Θεός, δεν το θέλει ο Θεός, είμαι σίγουρη”. Έχει κάθε δικαίωμα να έχει την άποψή της, όσο στερεοτυπική κι αν είναι. Και την οικογένειά μου να ρωτούσες, πάλι κάτι τέτοιο θα σου απαντούσε. Δεν το ακούω πρώτη φορά. Αλλά γιατί αυτή η “έκθεση” να είναι σε πανελλήνια μετάδοση και με τόσο κανιβαλιστική αναπαραγωγή;

Από την άλλη, είχαμε την Αναστασία Γιάμαλη, σε μια ΠΟΛΥ ωραία φωτογράφιση, να δηλώνει το εξής: “Δεν είναι το όνειρό µου να είµαι συµπαθής”. Μεγάλο πράγμα αυτό αν το καλοσκεφτείς. Αν σκεφτείς κιόλας πως η εκπομπή της δεν είναι το μεγάλο ατού της, αλλά η γενικότερη μεταγραφή και συνεργασία της με το MEGA, με τις απαραίτητες παρεμβάσεις, έχει ακόμα μεγαλύτερη σημασία. “Εγώ δεν ξέρω άλλο τρόπο για να εργαστώ. Ξέρω να µεταδίδω την είδηση και, όταν χρειάζεται, να κάνω ένα σχόλιο µε βάση τις αξίες και τις αρχές µου” συμπλήρωσε. Ωραίο αφήγημα, σχεδόν βγαλμένο από image maker. Και να δεις που το καλύτερο είναι πως αυτός ο image maker είναι το ίδιος της το μυαλό. Το λυπηρό είναι πως καταλήγει σε άλλο σημείο στο “Αν τρόµαζα από τις απειλές που δέχοµαι δε θα έβγαινα από το σπίτι µου”. Αν απειλείται μια δημοσιογράφος για την άποψή της, είμαστε σε κακή στιγμή της ιστορίας από πλευράς κοινού.