Το Eurogroup ψάχνει χρήματα για το «REArm Europe»

Το Eurogroup που συνεδρίασε τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες παίρνει τη σκυτάλη από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή προκειμένου να διερευνήσει και να δημιουργήσει το «δημοσιονομικό χώρο» για την αύξηση των αμυντικών δαπανών της Ευρώπης, πολιτική την οποία ουσιαστικά έχει επιβάλει ο «πόλεμος Τραμπ» στους θεσμούς και τις συμμαχίες που κινούσαν τον κόσμο μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης, ανάμεσα τους και ο Κωστής Χατζηδάκης – ίσως στην τελευταία επίσκεψη του στις Βρυξέλλες υπό την ιδιότητα του υπουργού Οικονομικών καθώς οι πληροφορίες για τον επικείμενο ανασχηματισμό τον θέλουν να αναβαθμίζεται δίπλα στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη (σ.σ.: το πιθανότερο, με ρόλο αντιπροέδρου της κυβέρνησης) – καλούνται να μιλήσουν για την «οικονομία ενός ακήρυκτου πολέμου», να συμφωνήσουν στην έκδοση κοινού χρέους και να σκεφθούν σοβαρά πώς η ΕΕ θα ανταγωνιστεί οικονομικά τις ΗΠΑ και την Κίνα.

Είναι κι αυτό κάτι πρωτόγνωρο για τους υπουργούς Οικονομικών της ευρωζώνης καθώς πλέον όλα έχουν ανατραπεί:

-από τις βεβαιότητες για την παγκόσμια οικονομία, την «αειφόρο ανάπτυξη» που επιδίωκαν οι Ευρωπαίοι, ακόμη και τους στόχους για τη μείωση του δημοσίου χρέους των υπερχρεωμένων κρατών μελών.

Οπως μεταδίδεται από τις Βρυξέλλες όλοι πλέον αντιλαμβάνονται ότι η νέα προτεραιότητα για την ΕΕ δεν είναι η «πράσινη ανάπτυξη», αλλά η ταχεία εφαρμογή του προγράμματος «ReArm Europe».

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση του Πασκάλ Ντόνιαχου, επικεφαλής του Eurogroup, κατά τη διάρκεια της συνάντησης τη Δευτέρα στις Βρυξέλλες:

«H γεωπολιτική πραγματικότητα άλλαξε και τώρα η Ευρώπη εστιάζει στο να εξαρτάται περισσότερο από την ίδια και λιγότερο από τους άλλους, ειδικά στην ασφάλεια και την άμυνα. Αυτό θα επηρεάσει τους τρέχοντες αλλά και τους μελλοντικούς προϋπολογισμούς. Σταθερότητα και ασφάλεια στα δημόσια οικονομικά πάνε χέρι χέρι με την ασφάλεια γενικά, η οποία μειώνει τους μελλοντικούς κινδύνους».

To ReArm Europe είναι ένα σχέδιο εξοπλισμών και αμυντικής θωράκισης της ΕΕ που έχει εκπονήσει η Κομισιόν και το οποίο απαιτεί να κινητοποιηθούν περίπου 800 δισ. ευρώ τα επόμενα τέσσερα χρόνια για να φτάσει η Ευρώπη σε ένα επιθυμητό επίπεδο ασφαλείας ως προς τους αντιπάλους της, που στην παρούσα φάση δεν είναι κανένας άλλος από τη Ρωσία του Πούτιν.

«Χαλάρωση» του Συμφώνου Σταθερότητας

Για το να επιτευχθεί αυτός ο σκοπός οι υπουργοί Οικονομικών θα πρέπει να συμφωνήσουν στη χαλάρωση των δημοσιονομικών κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας ώστε να μην συνυπολογίζονται οι αμυντικές δαπάνες στο έλλειμα και στο χρέος ως προς το ΑΕΠ.

Το θέμα είναι βέβαια πόσο πρόθυμα είναι τα κράτη της ΕΕ και οι ιδιώτες επενδυτές να προωθήσουν ή να στραφούν σε μια «πολεμική βιομηχανία» στερώντας κονδύλια από την «βιομηχανία της ειρήνης» και την πραγματική οικονομία.

Η πρόταση της προέδρου της Επιτροπής προκάλεσε μεγάλα ερωτηματικά όπως:

-Πόσο μας κοστίζει η νέα πολιτική και το κυριότερο ποιος θα πληρώσει μια κούρσα εξοπλισμών.

Και βέβαια πως θα απαντηθεί το ερώτημα που έθεσε ανοικτά η Ούρσουλα φον ντερ Λάινεν για το πώς θα αλλάξει η σκληρή πραγματικότητα που είναι ότι κάθε χρόνο το 80% των δαπανών εξοπλιστικών προγραμμάτων της ΕΕ πηγαίνει σε χώρες και εταιρείες εκτός ΕΕ, κυρίως στις ΗΠΑ.

Ταμείο Αμυντικής… Συνοχής

Το έκτακτο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο της περασμένης εβδομάδας έδωσε καταρχήν το πράσινο φως για την αύξηση των αμυντικών δαπανών, αλλά ο τελικός λόγος ανήκει στο τακτικό Ευρωπαϊκό Συμβούλιο που θα συγκληθεί στις 20 και 21 Μαρτίου.

Eνα από τα σημεία στα οποία υπάρχει διαφωνία είναι η δυνατότητα αξιοποίησης των 350 δισ. ευρώ που διατίθενται για τα Ταμεία Συνοχής.

Η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν υποστηρίζει ότι το σχέδιο της δεν θα δώσει μόνο ώθηση για την ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Ευρώπης (σ.σ. στην οποία πρωταγωνιστούν Γαλλία και Γερμανία) αλλά για ολόκληρη την οικονομία και ειδικότερα για κλάδους αιχμής όπως:

-ψηφιακή τεχνολογία, Τεχνητή Νοημοσύνη, ρομποτική και δορυφορικές επικοινωνίες.

Τα εργαλεία της ανάπτυξης

Οι ίδιες πηγές τονίζουν ότι η ΕΕ δεν μπορεί να είναι ισχυρή, ούτε στρατιωτικά, αν δεν είναι πανίσχυρη οικονομικά, δηλαδή αν δεν επιστρέψει στην ανάπτυξη.

Για την επανεκκίνηση της ανάπτυξης, χρειάζονται μια επεκτατική νομισματική πολιτική και ευέλικτα δημόσια οικονομικά, εγκαταλείποντας άκαμπτους κανόνες και στόχους που είναι πλέον αναμφισβήτητα ξεπερασμένοι. Τι νόημα έχει να τεθεί ένα όριο χρέους στο 60% του ΑΕΠ αν πρώτα με την οικονομική κρίση και μετά με την πανδημία όλες οι χώρες έχουν χρέος πολύ πέρα ​​από αυτό το όριο;

. . .