Ρωσική εκδοχή: «Την Ουκρανία κυβερνά η βρετανική μυστική υπηρεσία»

Πρώτη φορά από την έναρξη του ρωσο-ουκρανικού πολέμου η Corriere della Sera προέβαλε τις ρωσικές θέσεις μέσα από συνέντευξη ενός ρώσου πολιτικού, μάλιστα «πιστού του Πούτιν και προσωπικού φίλου του». Μίλησε ο Αντρέι Κλίμοφ, γερουσιαστής, με σημαντικές θέσεις σε επιτροπές που αφορούν τις εξωτερικές σχέσεις και την προστασία της κυριαρχίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. «Η απουσία νέων κυρώσεων από τον Ντόναλντ Τραμπ είναι ήδη ένα βήμα μπροστά» είπε. Η επικοινωνία ήταν τηλεφωνική. «Είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δούμε μέχρι πού μπορούν να φθάσουν τα πράγματα» σχολίασε η Corriere.

Ο Ρώσος ανέφερε ότι η πατρίδα του δεν θα αποδεχθεί επίδειξη δύναμης από τον Τραμπ ως… αφεντικού του κόσμου. «Η μόνη προϋπόθεση για έναν γόνιμο διάλογο είναι η φυσιολογική και ευγενική συμπεριφορά, αφού ο τρόπος είναι και αυτός μέρος της ουσίας, όπως καλά γνωρίζει κάθε διπλωμάτης». Η θέση της Ρωσίας για το τέλος των εχθροπραξιών στην Ουκρανία και την εκκίνηση διαπραγματεύσεων δόθηκε με την εξής αποστροφή: «Αν οι ΗΠΑ προσποιηθούν ότι αγνοούν τις συνθήκες εκκίνησης [του πολέμου], ξεκινάμε άσχημα».

Εδωσε αμέσως το ρωσικό στίγμα: «Πολεμάμε τους Δυτικούς εχθρούς μας, οι οποίοι θέλουν τη Ρωσία αδύναμη και περικυκλωμένη. Πρέπει, λοιπόν, να ξαναγράψουμε τις θεμελιώδεις αρχές της συνύπαρξης μεταξύ των δυνάμεων, μιλώντας ως ίσοι μεταξύ μας. Από τη συζήτηση δεν θα εξαιρεθεί ο ρόλος του ΝΑΤΟ. Αλλιώς θα χάσουμε άλλη μία ευκαιρία. Συνεχίζετε να τον αποκαλείτε ‘‘πόλεμο κατά της Ουκρανίας’’, όμως δεν πρόκειται για πόλεμο εναντίον μεμονωμένης χώρας. Στις σημερινές συνθήκες η ενίσχυση της κυριαρχίας της χώρας μας έχει καταστεί απόλυτη προτεραιότητα».

Η Corriere του είπε ότι υπό τέτοιους όρους η συμφωνία μπορεί να είναι αδύνατη ακόμη και για τον Τραμπ. Ο Κλίμοφ απάντησε ότι η Ρωσία δεν γνωρίζει προς το παρόν ποια είναι η πρόταση του Τραμπ για το Ουκρανικό, ωστόσο διευκρίνισε ότι «η Ρωσία, ύστερα από τόσες μάχες και τόσα θύματα, δεν θα δεχτεί ποτέ την πρόταση κάποιας ειρήνης που θα γονατίζει την ίδια» και συμπλήρωσε ότι δεν νομίζει πως ο Πούτιν είναι διατεθειμένος να αποστεί από τις αρχικές απαιτήσεις.

Επανήλθε στο ζήτημα της ρωσικής κυριαρχίας και επέμεινε «στην προστασία των συνόρων της Ρωσίας από τον κίνδυνο του χάους». Δήλωσε χολωμένος από «το γεγονός ότι η Δύση δεν αναγνωρίζει τη ρωσική απαίτηση για ισότιμη αντιμετώπιση». Είπε, επίσης, ότι οι ΗΠΑ πρέπει «μια για πάντα» να ξεκαθαρίσουν το θέμα αυτό σε «μακρά και εις βάθος συζήτηση».

Ποιες είναι, όμως, οι απειλές που αντιμετωπίζει η Ρωσία, σε τι συνίσταται αυτό το «χάος» που προανέφερε; «Οι νεοφιλελεύθεροι παγκοσμιοποιητές, οι κυρώσεις με βάση τον αμερικανικό νόμο του 2017 που υπέγραψε ο ίδιος ο Τραμπ, οι ρωσοφοβικοί που έχουν την εξουσία στην ΕΕ, η απαξίωση των προεδρικών εκλογών μας».

Επιμένοντας στην απαξίωση των πολιτικών και πολιτειακών θεσμών της Ρωσίας από πλευράς Δυτικών, ο Κλίμοφ σχολίασε ότι η Δύση παρεμβαίνει ωμά στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων χωρών, κατά σύμπτωση όλων των γειτονικών της Ρωσίας. Ως παραδείγματα ανέφερε τη Γεωργία, τη Μολδαβία και τη Ρουμανία. Και ειρωνεύτηκε: «Μπορώ να φανταστώ τι θα γράψετε και για τη νέα νίκη του φίλου μου του Λουκασένκο…»

Σχετικά με το θέμα των εκλογών στη Λευκορωσία ανέφερε ότι «οι παρατηρητές του ΟΑΣΕ προσεκλήθησαν στο Μινσκ, όμως αρνήθηκαν να πάνε» και ότι αυτό δίνει το «επιχείρημα» στη Δύση να μιλάει περί «παρανόμων εκλογών». Πρότεινε, δε, αντί οι παρατηρητές των εκλογών να είναι Δυτικοί, να είναι από χώρες BRICS: «Για να πάψει η Δύση να πιστεύει ότι μόνο η γνώμη της μετράει».

Η δεύτερη παρατήρηση των Ιταλών αφορούσε το ότι ο συνομιλητής τους «μιλάει λες και δεν υπάρχει Ουκρανία». Η απάντηση του Κλίμοφ, στην οποία αποκρυσταλλώνεται η ρωσική θέση ότι η Ουκρανία απλώς δεν υπάρχει ως ανεξάρτητο κράτος, ήταν η εξής: «Δεν έχω αποδείξεις δυστυχώς, όμως είμαι πεπεισμένος ότι ο Ζελένσκι καθοδηγείται από την MI6, τη βρετανική μυστική υπηρεσία. Η Ουκρανία παραιτήθηκε από την κυριαρχία της πολύ πριν από την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης». Με το Ουκρανικό και την όποια προσπάθεια επίλυσής του σχετίζεται, φυσικά, η νέα αμερικανική διοίκηση, δηλαδή ο Τραμπ. Ο Ρώσος δεν ήταν ιδιαιτέρως αβρός μαζί του.

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ρωσία κοιτάζει το πολιτικό ημερολόγιο των ΗΠΑ, όπως και ο υπόλοιπος κόσμος εξάλλου. Ο Τραμπ είναι ένας συντηρητικός μπίζνεσμαν, ένας πραγματιστής που αγωνίζεται για συγκεκριμένα πλεονεκτήματα, όχι για ιδανικά. Εχει μια λογική προσέγγιση. Αν καταλάβει ότι ο πόλεμος δεν του φέρνει κανένα όφελος, ή τον βλάπτει, τότε πραγματικά θα προσπαθήσει να τον τερματίσει».

Η Corriere ρώτησε τι μπορεί να συνεισφέρει η Ρωσία. Ελαβε την εξής απάντηση: «Μόλις αρθούν οι κυρώσεις κατά της Ρωσίας, μπορούμε να αρχίσουμε να δραστηριοποιούμαστε ξανά από κοινού, εμείς, οι ΗΠΑ και οι υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις. Ξέρω ότι θα πάρει χρόνο, δεν έχω αυταπάτες».

Τρίτη και ηχηρή παρατήρηση των Ιταλών: «Δεν αναφέρατε την Ευρώπη ούτε μια φορά»… Απάντηση: «Γιατί να το κάνω; Τα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουν μικρότερη ανεξαρτησία από ό,τι είχαν οι Δημοκρατίες της Σοβιετικής Ενωσης κατά τη διάρκεια της ύπαρξής της. Χωρίς ισχυρή και αυτόνομη ηγεσία, προσπαθούν μόνο να δυσκολέψουν την κίνηση της Ρωσίας, της Ινδίας και της Κίνας. Χωρίς επιτυχία…»

. . .