Το νέο γεωπολιτικό σκηνικό στη Μέση Ανατολή και ο αναβαθμισμένος ρόλος της Άγκυρας

Η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε σημαντικό παράγοντα στη Συρία, εκμεταλλευόμενη τη στρατιωτική και διπλωματική της επιρροή υπογραμμίζει μιλώντας στο CNN Greece , η δικηγόρος και διεθνολόγος, Δρ. Ασπασία Αλιγιζάκη. Επίσης αναφέρει πώς από το 2011, η Άγκυρα έχει στηρίξει ενεργά τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις, παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια και εμπλοκή.

Μετά τις πληροφορίες από ισραηλινά μέσα ότι ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να σχεδιάζει την αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία και μάλιστα σε συντονισμό με την Άγκυρα, η επιρροή της Τουρκίας αυξάνεται στη περιοχή μεταβάλλοντας τις περιφερειακές ισορροπίες.

Τα σχέδια της Άγκυρας για συμφωνία ΑΟΖ με τη Συρία

Παρά τις διαβεβαιώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών προς την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, πρόσφατες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων υποδηλώνουν ότι η Άγκυρα σχεδιάζει να προχωρήσει σε μια τέτοια συμφωνία μόλις σταθεροποιηθεί η νέα κυβέρνηση στη Δαμασκό, αναφέρει η Δρ. Ασπασία Αλιγιζάκη.

Τονίζει πώς η συγκεκριμένη κίνηση δεν είναι τυχαία, «αλλά εντάσσεται στη στρατηγική της Άγκυρας να ελέγξει κρίσιμους θαλάσσιους διαδρόμους, να υπονομεύσει τις ελληνοκυπριακές και ευρωπαϊκές ενεργειακές στρατηγικές και να επιβάλλει τις μαξιμαλιστικές της διεκδικήσεις σε βάρος του διεθνούς δικαίου».

Εκτιμά πως η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει ένα νέο τετελεσμένο, ανάλογο με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο θα παρακάμπτει την Ελλάδα και την Κύπρο στις ενεργειακές εξελίξεις της Μεσογείου.

Επίσης προσθέτει ότι η Άγκυρα, «επιδιώκει να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της ισχύ απέναντι στην Ευρώπη, γνωρίζοντας ότι ήδη αποτελεί κομβικό σημείο για τη μεταφορά φυσικού αερίου προς τη Ευρώπη». Μια συμφωνία με τη Συρία θα της προσέφερε ένα ακόμη εργαλείο πίεσης στις Βρυξέλλες, «καθιστώντας την αναπόφευκτο παράγοντα των ευρωπαϊκών ενεργειακών σχεδιασμών», σημειώνει.

Να αναδείξει η Ελλάδα τις παραβιάσεις του διεθνους δικαίου

Η Δρ. Ασπασία Αλιγιζάκη εκτιμά ότι η Ελλάδα οφείλει να αναδείξει με έμφαση τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και τις απειλές για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στους διεθνείς οργανισμούςκαι να ζητήσει την έμπρακτη καταδίκη τους με επιβολή κυρώσεων.

Η ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας, μέσω τεκμηριωμένων στοιχείων, είναι απαραίτητη για να πειστεί η διεθνής κοινότητα να υιοθετήσει αρνητική στάση απέναντι σε αυτήν τη συμφωνία, αναφέρει.

«Η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει τις διπλωματικές της σχέσεις με χώρες που έχουν κοινές ανησυχίες για την τουρκική πολιτική, σχηματίζοντας ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης», τονίζει χαρακτηριστικά.

Αναλυτικά η συνέντευξη της Δρ Ασπασίας Αλιγιζάκη

Έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος της Τουρκίας στη Συρία;

Η Τουρκία έχει εξελιχθεί σε σημαντικό παράγοντα στη Συρία, εκμεταλλευόμενη τη στρατιωτική και διπλωματική της επιρροή. Από το 2011, η Άγκυρα έχει στηρίξει ενεργά τις αντικαθεστωτικές δυνάμεις, παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια και εμπλοκή. Η στρατηγική αυτή της επέτρεψε να εδραιώσει τη στρατιωτική της παρουσία στη βόρεια Συρία, ελέγχοντας στρατηγικές περιοχές και υποστηρίζοντας ένοπλες ομάδες. Παράλληλα, προωθεί μια πολιτική δημογραφικής αναδιάρθρωσης, χρησιμοποιώντας τους Σύρους πρόσφυγες που έχουν μορφωθεί και ζήσει στην Τουρκία – και τώρα επιστρέφουν στην πατρίδα τους- ως «εργαλείο» τουρκικής επιρροής στη Συρία μειώνοντας ταυτόχρονα με την επιστροφή τους τις κοινωνικές πιέσεις εντός Τουρκίας.

Διπλωματικά δε, η Τουρκία διατηρεί στενές σχέσεις με τη Ρωσία και το Ιράν, επιδιώκοντας να επηρεάσει τη μεταπολεμική διευθέτηση της Συρίας προς όφελός της. Η στρατηγική της, που συνδυάζει στρατιωτική δράση και διπλωματικές κινήσεις, στοχεύει στην ενίσχυση των στρατηγικών συμφερόντων της, διαμορφώνοντας το μέλλον της Συρίας και καθιστώντας την Τουρκία έναν βασικό ρυθμιστή της μεταπολίτευσης στη χώρα. Με τη διατήρηση στρατιωτικών θέσεων και συνεργασιών με διεθνείς δρώντες, η Άγκυρα στοχεύει στην επιρροή της στη μεταπολεμική πολιτική τάξη και στη χρήση αυτής της θέσης ως διαπραγματευτικού χαρτιού με τη Δύση.

Η αναβάθμιση του ρόλου της Τουρκίας στη Συρία τι σημαίνει για την ευρύτερη περιοχή;

Η αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στη Συρία μεταβάλλει τις περιφερειακές ισορροπίες, επηρεάζοντας άμεσα τις σχέσεις της με το Ιράν, τη Σαουδική Αραβία, τη Ρωσία και άλλες δυνάμεις, ενώ δημιουργεί νέες προκλήσεις για την Ελλάδα.

Το Ιράν, ως στενός σύμμαχος του Άσαντ, υφίσταται πλήγμα στην επιρροή του στη Συρία. Η απώλεια του καθεστώτος μειώνει την ικανότητα της Τεχεράνης να υποστηρίζει τη Χεζμπολάχ στον Λίβανο και να διατηρεί τον χερσαίο διάδρομο προς τη Μεσόγειο. Η Τουρκία, εκμεταλλευόμενη το κενό εξουσίας, ενισχύει την παρουσία της στη βόρεια Συρία, γεγονός που εντείνει τον ανταγωνισμό με το Ιράν για περιφερειακή επιρροή.

Η Σαουδική Αραβία, αντίπαλος του Ιράν, βλέπει την πτώση του Άσαντ ως ευκαιρία να περιορίσει την ιρανική επιρροή. Ωστόσο, η ενδυνάμωση της Τουρκίας και η υποστήριξή της σε ισλαμιστικές ομάδες, όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα, προκαλούν ανησυχία στο Ριάντ, το οποίο θεωρεί αυτές τις ομάδες απειλή για τη σταθερότητά του.

Η Ρωσία, αν και αρχικά υποστήριξε το καθεστώς Άσαντ, αναπροσαρμόζει τη στρατηγική της μετά την πτώση του. Η Τουρκία επιδιώκει να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στη μεταπολεμική Συρία, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει στο μέλλον σε ανταγωνισμό με τη Μόσχα για τον έλεγχο των εξελίξεων στη χώρα, έναν ανταγωνισμό που ενδεχομένως οι ΗΠΑ θα θέλουν να εκμεταλλευτούν στη λογική του «διαίρει και βασίλευε». Οι ΗΠΑ εδώ και καιρό ενοχλούνται από την προσέγγιση του νατοϊκού τους συμμάχου με τη Ρωσία και θα επιδιώξουν τη διατάραξη της μέχρι σήμερα καλής σχέσης Άγκυρας- Κρεμλίνου, χρησιμοποιώντας ενδεχομένως την Τουρκία ως ανάχωμα στην ενίσχυση της ρωσικής επιρροής.

Για την Ελλάδα, η ενίσχυση της Τουρκίας στη Συρία ενδέχεται να οδηγήσει σε αυξημένη αυτοπεποίθηση της Άγκυρας στην εξωτερική της πολιτική και αυτήμπορεί να εκδηλωθεί με πιο επιθετικές ενέργειες στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Συνολικά, η πτώση του Άσαντ αναδιαμορφώνει τις περιφερειακές ισορροπίες, με την Τουρκία να αναδεικνύεται ως κεντρικός παίκτης, γεγονός που δημιουργεί νέες προκλήσεις για τις γειτονικές χώρες και την ευρύτερη διεθνή κοινότητα.

Πιστεύετε ότι θα προχωρήσει σε οριοθέτηση ΑΟΖ με τη Συρία παρά τις διαβεβαιώσεις του Υπουργού Εξωτερικών της Τουρκίας στην επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας;

Παρά τις διαβεβαιώσεις του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών προς την επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, πρόσφατες δηλώσεις Τούρκων αξιωματούχων υποδηλώνουν ότι η Άγκυρα σχεδιάζει να προχωρήσει σε μια τέτοια συμφωνία μόλις σταθεροποιηθεί η νέα κυβέρνηση στη Δαμασκό.

Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά εντάσσεται στη στρατηγική της Άγκυρας να ελέγξει κρίσιμους θαλάσσιους διαδρόμους, να υπονομεύσει τις ελληνοκυπριακές και ευρωπαϊκές ενεργειακές στρατηγικές και να επιβάλλει τις μαξιμαλιστικές της διεκδικήσεις σε βάρος του διεθνούς δικαίου. Θέλει, λοιπόν, να δημιουργήσει ένα νέο τετελεσμένο, ανάλογο με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο θα παρακάμπτει την Ελλάδα και την Κύπρο στις ενεργειακές εξελίξεις της Μεσογείου. Δεύτερον, επιδιώκει να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της ισχύ απέναντι στην Ευρώπη, γνωρίζοντας ότι ήδη αποτελεί κομβικό σημείο για τη μεταφορά φυσικού αερίουπρος τη Ευρώπη. Μια συμφωνία με τη Συρία θα της προσέφερε ένα ακόμη εργαλείο πίεσης στις Βρυξέλλες, καθιστώντας την αναπόφευκτο παράγοντα των ευρωπαϊκών ενεργειακών σχεδιασμών.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι κίνδυνοι που πιθανότατα να προκύψουν μελλοντικά για την Ευρώπη είναι ιδιαίτερα σοβαροί. Αν η Τουρκία προχωρήσει σε αυτή τη συμφωνία, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρεθεί ενδεχομένως αντιμέτωπη στο μέλλον με μια νέα ενεργειακή κρίση, καθώς η Άγκυρα, ένα κράτος αδιαλείπτως αναθεωρητικό και μαξιμαλιστικό, θα αποκτήσει ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο στις θαλάσσιες διαδρομές μεταφοράς ενέργειας, πέρα από την ήδη κρίσιμη θέση της ως διαμετακομιστικού κόμβου για το φυσικό αέριο από τη Ρωσία και το Αζερμπαϊτζάν. Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη θα εξαρτάται ακόμη περισσότερο από την Άγκυρα για την ενεργειακή της ασφάλεια, γεγονός που μπορεί να της στερήσει τη δυνατότητα άσκησης σκληρής εξωτερικής πολιτικής απέναντί της. Παράλληλα, μια τέτοια κίνηση θα ενισχύσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό, ενθαρρύνοντας την Άγκυρα να προχωρήσει σε ακόμη πιο επιθετικές ενέργειες στο Αιγαίο και στην Κύπρο.

Συμπερασματικά, η Τουρκία, ακολουθώντας τη στρατηγική της δημιουργίας τετελεσμένων, επιχειρεί να εδραιώσει τον ρόλο της ως ηγεμονικής δύναμης στην Ανατολική Μεσόγειο, εκμεταλλευόμενη την αστάθεια στη Συρία για να προωθήσει μια συμφωνία ΑΟΖ που θα πλήξει τα ελληνικά, κυπριακά και ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η πιθανή αντίδραση των ισχυρών δυτικών δυνάμεων θα εξαρτηθεί από το αν θεωρήσουν αυτή την κίνηση ως ευθεία απειλή για τις δικές τους ενεργειακές επενδύσεις. Σε κάθε περίπτωση, η εξέλιξη αυτή ενισχύει την ανάγκη για πιο δυναμική ελληνική και ευρωπαϊκή πολιτική στην περιοχή, ώστε να αποτραπεί η δημιουργία ενός νέου αποσταθεροποιητικού παράγοντα που θα απειλήσει την ενεργειακή ασφάλεια της Δύσης.

Η Ελλάδα σε αυτή την εξίσωση πώς οφείλει να πράξει;

Όπως προανεφερα, η πιθανή οριοθέτηση Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ) μεταξύ Τουρκίας και Συρίας ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τη σταθερότητα της Μέσης Ανατολής και κυρίως για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης. Είναι σαφές ότι η Τουρκία ενδέχεται να παραβιάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου, αν η συμφωνία αλληλεπικαλύπτει την ΑΟΖ της Κύπρου, κάτι που αποτελεί κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου. Εν γένει, η οριοθέτηση αυτή, χωρίς τη συναίνεση όλων των ενδιαφερομένων μερών (και εν προκειμένω της Κυπριακής Δημοκρατίας) και την τήρηση των κανόνων του διεθνούς δικαίου, παραβιάζει τις αρχές της καλής πίστης και της συνεργασίας. Αν υλοποιηθεί λοιπόν, μπορεί να εντείνει τις ήδη υπάρχουσες εντάσεις στην περιοχή, οδηγώντας σε νέες συγκρούσεις και αποσταθεροποιώντας περαιτέρω την ευαίσθητη κατάσταση στη Μέση Ανατολή.

Η όποια παράνομη οριοθέτηση μπορεί να επηρεάσει τις υπάρχουσες και μελλοντικές ενεργειακές συνεργασίες στην περιοχή, διαταράσσοντας στρατηγικούςενεργειακούς σχεδιασμούς και υποδομές και καθυστερώντας ή ακυρώνοντας τη μεταφορά ενέργειας προς την Ευρώπη. Επιπλέον, η ενδεχόμενη μελλοντική ενίσχυση της Τουρκίας ως ενεργειακού «παίκτη»μέσω αυτής της συμφωνίας θα μπορούσε να αυξήσει την επιρροή της στην περιοχή, επηρεάζοντας τις ισορροπίες δυνάμεων και δημιουργώντας πιθανούςςκινδύνους για τη διεθνή σταθερότητα, καθιστώντας την Τουρκία πιο αυταρχική και απρόβλεπτη.

Για να αντιμετωπιστούν οι κίνδυνοι αυτοί, η Ελλάδα οφείλει να αναδείξει με έμφαση τις παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου και τις απειλές για τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου στους διεθνείς οργανισμούςκαι να ζητήσει την έμπρακτη καταδίκη τους με επιβολή κυρώσεων. Η ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας, μέσω τεκμηριωμένων στοιχείων, είναι απαραίτητη για να πειστεί η διεθνής κοινότητα να υιοθετήσει αρνητική στάση απέναντι σε αυτήν τη συμφωνία. Επίσης, η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει τις διπλωματικές της σχέσεις με χώρες που έχουν κοινές ανησυχίες για την τουρκική πολιτική, σχηματίζοντας ένα ισχυρό μέτωπο αντίστασης.

Παράλληλα, η χώρα πρέπει να ενισχύσει τις αμυντικές της δυνατότητες και να διασφαλίσει τη στρατηγική της παρουσία στην περιοχή, αποτρέποντας οποιεσδήποτε απειλές κατά της εθνικής της κυριαρχίας και της περιφερειακής ασφάλειας. Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει, παράλληλα, στην οριοθέτηση της ΑΟΖ της με την Κύπρο,εδραιώνοντας τη συνεργασία τους και ενισχύοντας τη θέση τους έναντι τρίτων χωρών. Η κοινή ΑΟΖ θα επιτρέψει την αποτελεσματική εκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων και θα αποτρέψει τυχόν αμφισβητήσεις από τρίτους, όπως η Τουρκία. Επιπλέον, η Ελλάδα οφείλει να συνάψει στρατηγικές ενεργειακές συμφωνίες με χώρες όπως το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Ιταλία, ενισχύοντας τη θέση της στην περιοχή και συμβάλλοντας στη διαφοροποίηση των ενεργειακών πηγών της Ευρώπης.

Τέλος, η Ελλάδα πρέπει να επενδύσει στην ανάπτυξη υποδομών διαμετακόμισης ενέργειας, όπως αγωγούς φυσικού αερίου και ηλεκτρικές διασυνδέσεις με γειτονικές χώρες και την ΕΕ, προκειμένου να αναδειχθεί σε ενεργειακό κόμβο. Σε αυτή τη διασύνδεση κεντρικό ρόλο πρέπει να έχει η διασύνδεση των ελληνικών νησιών πολλά από τα οποία μπορούν να είναι και «παραγωγοί» ΑΠΕ. Η αξιοποίηση του Δικαίου της Θάλασσας και η επέκταση των χωρικών υδάτων από 6 ν.μ σε σε 12 ν.μ, ιδίως νότια της Κρήτης, είναι επίσης απαραίτητη για την προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων της και την αποτροπή παράνομων ενεργειών από τρίτες χώρες.

Με αυτές τις στρατηγικές ενέργειες, η Ελλάδα θα μπορέσει να διασφαλίσει τα εθνικά της συμφέροντα, να ενισχύσει τη θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο και να συμβάλει στη σταθερότητα και την ευημερία της περιοχής. Η ενεργειακή ασφάλεια είναι πολύ ψηλά στην ατζέντα όλων των δυνάμεων και των ΗΠΑ και η Ελλάδα μπορεί υπό τις συγκεκριμένες γεωπολιτικές συνθήκες να αξιοποιήσει τη θέση της και να προχωρήσει άμεσα σε συμφωνίες με Δυτικές Δυνάμεις και δυτικές ενεργειακές επιχειρήσεις έτσι ώστε να τις εμπλέξει μελλοντικά στην παράλληλη προάσπιση των δικών τους αλλά και των ελληνικών συμφερόντων ταυτόχρονα.

Σύμφωνα με Ισραηλινά Μέσα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ σχεδιάζει την απόσυρση χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών από την Συρία, Μια τέτοια κίνηση σημαίνει ότι αποχωρούν οι ΗΠΑ και αναλαμβάνει η Τουρκία;

Η απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τις αμερικανικές δυνάμεις από τη Συρία αποτελεί μέρος της ευρύτερης στρατηγικής του για τη μείωση της αμερικανικής στρατιωτικής εμπλοκής σε περιφερειακές συγκρούσεις. Αυτή η προσέγγιση συνδέεται με τη φιλοσοφία του «America First», η οποία προτάσσει την εσωτερική ανάπτυξη και την οικονομία των ΗΠΑ, αντί να διατηρούνται στρατιωτικές παρουσίες σε απομακρυσμένες περιοχές χωρίς άμεσο στρατηγικό όφελος. Ο Τραμπ, κατά τη διάρκεια της προεκλογικής του εκστρατείας του, ανέδειξε την ανάγκη για στρατηγικό επαναπροσδιορισμό της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής, επικεντρωμένης στην αποφυγή υπερβολικών στρατιωτικών δεσμεύσεων.

Ωστόσο, η αποχώρηση των αμερικανικών δυνάμεων από τη Συρία, αν και φαίνεται να μειώνει την αμερικανική παρουσία στη Μέση Ανατολή, δεν πρέπει να εκληφθεί ως πλήρης απεμπλοκή. Ενδεχομένως να συμβάλλει όμως στην ενίσχυση των σχέσεων με την Τουρκία, η οποία είναι βασικός σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην περιοχή. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Τουρκία, υπό την ηγεσία του Ερντογάν, επιθυμεί να εξαλείψει τις κουρδικές δυνάμεις στη Συρία, και η όποια αποχώρηση των ΗΠΑ αν δεν ερμηνευτεί ως έμμεση ανοχή αυτής της τουρκικής στρατηγικής, σίγουρα θα υποδεικνύει την πρόθεση των ΗΠΑ να αποστασιοποιηθούν από ηθικές δεσμεύσεις προς τους Κούρδους προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα αμερικανικά συμφέροντα. Άλλωστε, όπως μας δίδαξε και ο Θουκυδίδης, η λογική του ανταγωνισμού μεταξύ των κρατών μειώνει τα περιθώρια ηθικών επιλογών και δεσμεύσεων και το συμφέρον διαμορφώνει τις διακρατικές σχέσεις.

Αν ανατρέξει δε κανείς στο παρελθόν, η αμερικανική πολιτική προς τους Κούρδους είναι διαχρονικά αμφίσημη, με ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Συμφωνία του Αλγερίου το 1975, στην οποία οι ΗΠΑ επέλεξαν να στηρίξουν τη συμφωνία μεταξύ Ιράν και Ιράκ, παρά την κουρδική αντίσταση για ανεξαρτησία. Και το 2019, η Τουρκία, μετά την απόφαση του Τραμπγια αποχώρηση, ξεκίνησε στρατιωτική επιχείρηση κατά των Κούρδων στη Συρία, τη «Πηγή Ειρήνης» αισθανόμενη πιθανότατα ότι η αμερικανική στάση επικύρωνε το δικαίωμά της να δράσει στην περιοχή.Συνεπώς, ενδεχόμενη ανάλογη απόφαση του Τραμπστη Συρία μπορεί να θεωρηθεί ως συνέχεια μιας πολιτικής που αναδεικνύει την Τουρκία ως κεντρικό στρατηγικό εταίρο στην περιοχή, επιδιώκοντας τη διατήρηση της τουρκικής επιρροής, ιδιαίτερα στις κουρδικές περιοχές. Ο χρόνος θα δείξει αν όντως οι ΗΠΑ θα συμφωνήσουν εν τέλει σε μια τέτοια αναβάθμιση της γείτονος.

Για να συνοψίσω, η απόφαση του Τραμπ να αποσύρει τις δυνάμεις από τη Συρία δεν σηματοδοτεί την εγκατάλειψη της περιοχής, αλλά αποτελεί μια στρατηγική αναδιάρθρωση της αμερικανικής παρουσίας στην περιοχή, ενισχύοντας τις συνεργασίες με τους νατοϊκούς συμμάχους και κυρίως την Τουρκία και επιδιώκοντας την αποτροπή της διάχυσης της επιρροής άλλων δυνάμεων, όπως η Ρωσία και η Κίνα.Ούτως ή άλλως παρά την όποια αποχώρηση από τη Συρία, οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν τη στρατηγική παρουσία τους σε κρίσιμες περιοχές όπως το Ιράκ προκειμένου να διασφαλίσουν τη γεωπολιτική τους θέση στη Μέση Ανατολή και πέρα από αυτήν.