Η Κίνα κλείνει τα παιδιά του Θιβέτ σε οικοτροφεία

Βασισμένη στις καταγγελίες της Δυτικής ΜΚΟ Tibet Action Institute και σε ένα φωτορεπορτάζ των New York Times, η Corriere della Sera έγραψε ότι η Κίνα «εφαρμόζει πολιτικές Πολιτιστικής Επανάστασης» σε ένα εκατομμύριο παιδιά θιβετιανής καταγωγής. «Τα απομονώνει σε ειδικά οικοτροφεία, με σκοπό να μάθουν την κινεζική γλώσσα και την ιστορία του ΚΚ Κίνας».

Οι άνθρωποι της ΜΚΟ λένε ότι αυτά τα ιδρύματα του Σι Τζινπίνγκ μοιάζουν με τα σχολεία των αποικιοκρατών, όπου οι Δυτικοί έκλειναν τα παιδιά των αυτοχθόνων για να τα εκπολιτίσουν, συνεπώς «το συγκριμένο κινεζικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα εγείρει ερωτήματα και αγωνία». Τώρα το θέμα είναι «η απειλή που δέχεται η κουλτούρα του Θιβέτ» και «η προσπάθεια των Κινέζων να μετατρέψουν τα παιδιά της θιβετιανής μειονότητας σε πιστούς υπηρέτες του Κόμματος».

Οι Κινέζοι λένε ότι η πολύχρονη τακτική τους για τα παιδιά του Θιβέτ είναι αγνών προθέσεων: «Μαθαίνουμε στα παιδιά την εθνική γλώσσα, αφού δεν έχουν άλλον τρόπο να τη μάθουν, ενώ τους παρέχουμε και εφόδια για ένα καλύτερο μέλλον», δηλαδή πρόκειται για «ένα άλμα προς την κατάρτιση και τον επαγγελματικό προσανατολισμό».

Η Κίνα κατέλαβε το Θιβέτ το 1950 και εδραίωσε την εκεί κυριαρχία της. Ωστόσο οι ΗΠΑ χρηματοδότησαν μέσω της CIA αντάρτικες ομάδες (γεωργούς που αντέδρασαν στην αγροτική μεταρρύθμιση του Μάο και βουδιστές), μέχρι τη γνωστή συμφωνία μεταξύ Νίξον (Κίσινγκερ) και Μάο. Το 1959 ο Δαλάι Λάμα εγκατέλειψε το Θιβέτ και πήγε  στην Ινδία. Κατά την Corriere, «σήμερα το Θιβέτ είναι η κινεζική επαρχία που ανθίσταται περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη στην ‘‘κινεζοποίηση’’».

Να τι υποστηρίζουν η ΜΚΟ και οι ΝΥΤ: «Τα χωριά του Θιβέτ είχαν δημοτικά σχολεία όπου τα παιδιά μπορούσαν να διδαχθούν τα μαθήματα στη μητρική γλώσσα τους, τα θιβετιανά, όμως η κινεζική κυβέρνηση τα έκλεισε και, εκβιάζοντας τους γονείς τους, τους υποχρέωσε να τα στείλουν στα οικοτροφεία. Στην πραγματικότητα, εκεί αποκόπηκαν οι δεσμοί  των παιδιών με τις οικογένειές τους».

Από πλευράς της η Corriere διαπίστωσε ότι «η υπόθεση θυμίζει την Πολιτιστική Επανάσταση, την οποία η Κίνα εξακολουθεί να θυμάται με τρόμο» διότι «επήλθε ιδεολογική καταστροφή της κοινωνίας επί δεκαετίες». Αναρωτήθηκε, δε, αν θα συμβεί «κάτι ανάλογο» και με τη θιβετιανή μειονότητα του παρόντος.

Οι New York Times ανέφεραν ότι κάποιοι από τους γονείς των παιδιών των οικοτροφείων άνοιξαν τα στόματά τους, ανωνύμως φυσικά, και κατήγγειλαν πως όταν τα παιδιά επιστρέφουν από τα οικοτροφεία στα χωριά για ολιγοήμερες διακοπές «δεν μπορούν ή δεν θέλουν να μιλήσουν στα θιβετιανά, επειδή είτε ντρέπονται για την ‘‘οπισθοδρομική’’ κοινωνία του τόπου καταγωγής τους είτε έχουν εξαναγκαστεί να λησμονήσουν την ταυτότητά τους ώστε να επιβιώσουν».

Οι κινεζικές σχολικές αρχές απέρριψαν τις παραπάνω κατηγορίες, αλλά η Corriere θύμισε ότι τα εκπαιδευτικά προγράμματα της Κίνας είναι «ευλογημένα» από τον ίδιο τον πρόεδρο και κομματικό γραμματέα Σι Τζινπίνγκ και αποβλέπουν «στη μεταμόρφωση των πιο δύστροπων υποκειμένων σε πρότυπα πολιτών».

. . .