«Έστησα ένα πρόχειρο καταφύγιο με κλαδιά μόνος μου» λέει στο site σήμερα.gr ο 23χρονος σκιέρ

Εξιτήριο πήρε από το νοσοκομείο της Βέροιας, όπου μεταφέρθηκε για προληπτικές εξετάσεις, ο 23χρονος σκιέρ, ο οποίος είχε πάει για snowboard ανήμερα των Θεοφανείων στο χιονοδρομικό κέντρο Σελίου, στο όρος Βέρμιο Ημαθίας, και τα ίχνη του είχαν χαθεί για περίπου ένα 24ωρο.

Ο 23χρονος Παναγιώτης, ο οποίος εντοπίστηκε σώος κοντά σε καταφύγιο στη θέση «Πριόνια», 8 χιλιόμετρα μακριά από το χιονοδρομικό κέντρο στο Σέλι Ημαθίας από πυροσβέστες που συμμετείχαν στις έρευνες για τον εντοπισμό του, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο για προληπτικούς λόγους, προκειμένου να λάβει ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Μετά τη μεγάλη περιπέτειά του, ο νεαρός σκιέρ επέστρεψε σπίτι του. Μιλώντας στο site σήμερα.gr, εκφράζει ένα μεγάλο «ευχαριστώ» σε όσους βοήθησαν στον εντοπισμό του.

«Είμαι πολύ χαρούμενος γενικά που τη γλίτωσα και όλα πήγαν καλά. Ευχαριστώ πολύ όσους βοήθησαν, όλο τον κόσμο. Είχα πάρα πολύ πείσμα, γνωρίζω και από ορειβασία και με βοήθησε αυτό. Είπα δεν θα τα παρατήσω. Σίγουρα φοβήθηκα, υπήρχαν και πολλά ζώα. Υπήρχαν πατημασιές», τονίζει ο Παναγιώτης στο site σήμερα.gr.

Και συνεχίζει: «Έμεινα έξω το βράδυ, γιατί με έπιασε η νύχτα στον δρόμο και έπρεπε κάπου να μείνω, μην με φάει κανένα ζώο. Έστησα ένα πρόχειρο καταφύγιο μόνος μου. Βρήκα κάποια κλαδιά και τα έβαλα πάνω μου. Το κινητό μου ήταν ανοιχτό μέχρι τις 12 το βράδυ αλλά για κάποιο λόγο δεν μπορούσα να καλέσω πουθενά, ούτε καν στο 112 και σε έκτακτη ανάγκη».

«Ένας αναπτήρας και ένα αποσμητικό με έσωσαν. Άναψα φωτιά για να είμαι ζεστός. Είχα μαζί μου ρούχα, όμως είχαν βραχεί. Είχα μαζί μου και κάποιες μπάρες και νερό. Κοιμήθηκα λιγάκι, αλλά ξυπνούσα, γιατί προσπαθούσα να ζεσταίνομαι. Βγήκα μόνος μου εκτός πίστας. Το παρατράβηξα είναι η αλήθεια, βγήκα αρκετά κάτω», περιγράφει.

Μάλιστα, ο 23χρονος επισημαίνει πως ήταν ψύχραιμος και δεν πανικοβλήθηκε.

«Μετά κατάλαβα ότι δεν μπορούσα να ξαναμπώ μέσα στο χιονοδρομικό κι αποφάσισα να κατέβω όσο πιο χαμηλά γινόταν για να βγω σε κάποιο δρόμο ή στην αρχή του χιονοδρομικού. Όμως ήταν αργά και κατάλαβα ότι δεν γινόταν. Ήμουν ψύχραιμος. Δεν πανικοβλήθηκα ποτέ, αλλά αναρωτιόμουν τι θα κάνει ο κόσμος πίσω μου».

«Κατάλαβα ότι με έψαχναν όταν είδα ένα ελικόπτερο. Πέρασα το πρωί από ένα εκκλησάκι και άναψα και δυο κεριά. Και πήγα στο καταφύγιο. Όταν ήρθαν οι πυροσβέστες και άκουσα πατημασιά, φώναξα. Έκαναν σαν να ήμουν παιδί τους. Τους ευχαριστώ πάρα πολύ», καταλήγει.