Γιάννης Κακλέας: “Την κατάθλιψη τη βίωσα άσχημα, ήθελα να πεθάνω… Είχα… |

Στον καναπέ του “Στούντιο 4” βρέθηκε ο Γιάννης Κακλέας το μεσημέρι της Τετάρτης και μίλησε στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο σχετικά με την επαγγελματική του πορεία αλλά και την κατάθλιψη που βίωσε.

Ο δημοφιλής σκηνοθέτης αναφέρθηκε για την περίοδο που βρέθηκε από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα για να ασχοληθεί με την υποκριτική, δηλώνοντας πως “Πήγα σχολείο στην Καλαμαριά, γιατί με απέβαλαν από όλα τα σχολεία της Θεσσαλονίκης. Άτακτος δεν ήμουν, απλώς στη χούντα πετούσαμε κάτι προκηρύξεις. Ο μπαμπάς μου ήταν κομουνιστής και έπρεπε κι εγώ να συνεχίσω… Τότε ήθελα να γίνω ο Ζαν Πολ Μπελμοντό, ήθελα να γίνω ηθοποιός από μικρός. Πρώτα από όλα ήθελα να φύγω, κάπου. Να γίνω ναυτικός, κάπου να πάω. Στο σχολείο δεν έδινα πολύ μεγάλη σημασία. Πήγα σε μια πρώτη δραματική σχολή στη Θεσσαλονίκη, του Ζήζου Χαρατσάρη, μετά από έξι μήνες πέθανε, κατέβηκα στον Κουν και τρεις μήνες αφού με πήρε βρέθηκε στην εντατική. Τη σχολή του την τελείωσα αλλά κανείς δεν με ρώτησε γιατί σταμάτησα να παίζω. Στην Αθήνα ήρθα μόνο για τον Κουν. Έπαιζα σε διάφορα έργα. Ένας λόγος που είμαι σκηνοθέτης είναι η επαφή μου με τον Κουν. Ήταν Θεός, ήταν άπαιχτος, σπουδαίος. Ήταν ένα πρότυπο για εμάς, σπουδαία προσωπικότητα”.

Στη συνέχεια, ο Γιάννης Κακλέας μίλησε για το λόγο που βρέθηκε στο Λονδίνο, λέγοντας πως “Παντρεύτηκα τη δασκάλα χορού μου, μια εξαιρετική πανέμορφη κοπέλα. Με αυτήν έχω και την κόρη μου. Παντρευτήκαμε όταν ήμουν 22 χρονών και αυτή 26. Ήθελε αυτή να παντρευτούμε αλλά μόλις το κάναμε εγώ πήγα φαντάρο, η Χάρις στο Λονδίνο, δεν βρεθήκαμε πολύ. Μετά πήγα κι εγώ στο Λονδίνο και εξαιτίας της σπούδασα. Αυτή η γυναίκα με έκανε άνθρωπο, πριν δεν ήμουν. ήμουν ένα αγρίμι. Γυρνούσα από εδώ και από εκεί, με τις γυναίκες, τα ποτά… Καλλιτεχνικά παντρεύτηκα με χορεύτρια, ήμασταν πολύ μποέμ.

Επιπλέον ο γνωστός σκηνοθέτης μίλησε για την υποκριτική σε γενικότερο επίπεδο, σημειώνοντας ότι “Στο στρατό, επειδή ήμουν αριστερός, πήγα σε όλα τα σύνορα. Άρχισα να διαβάζω θεατρικά βιβλία και γοητεύτηκα τόσο πολύ. Έφερνα στο μυαλό μου και τον Κουν και έλεγα πως θέλω να σπουδάσω, να γίνω σκηνοθέτης. Σαν ηθοποιός, δεν μου έλεγα κάτι, μου είχε φύγει ο ναρκισσισμός. Αν δεν είσαι νάρκισσος στον απόλυτο βαθμό και να το κρύβεις ωραία, όπως το κρύβουν όλοι οι ηθοποιοί… Όσοι ηθοποιοί λένε ότι είναι ντροπαλοί, λένε ψέματα. Είναι φανερό ότι κρύβουν τον απόλυτο ναρκισσισμό που έχουν. Ο ηθοποιός βασίζεται σε μια μόνο λέξη, την μεταμόρφωση. Αν δεν μπορείς να μεταμορφωθείς εσωτερικά και για να γίνεις ένας άλλος, δηλαδή να φέρνεις τους ρόλους πάνω σου… Το να παίξει κανείς πάντα τον εαυτό του, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Εμπορευματοποιείς την εικόνα σου και τίποτα παραπάνω. Εγώ θαυμάζω τα παιδιά που μεταμορφώνονται. Υποτίθεται για αυτό γίνεσαι ηθοποιός”.

Όσον αφορά τη συμπεριφορά του ως σκηνοθέτης και πώς αυτή άλλαξε μετά την κατάθλιψή του, ο Γιάννης Κακλέας υπογράμμισε πως “Ο σκηνοθέτης σε μια παράσταση έχει μεγάλη εξουσία, είναι μεγάλος κίνδυνος. Εγώ έχω υπάρξει από τέρας ως άγιος. Και μπρουτάλ αλλά όχι σε φάση σεξουαλικής παρενόχλησης, αλλά με πολλά νεύρα, έντονες απογοητεύσεις και καταθλίψεις. Μετά από κάποια χρόνια αποφάσισα να χαλαρώσω, ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, πιο ήσυχος. Αυτό το συνειδητοποίησα με την κατάθλιψη. Με τη δουλειά που κάνουμε, δεν έχουμε χρόνο να σκεφτούμε ποιοι πραγματικά είμαστε. Είμαστε συνέχεια σε ένα ταξίδι ρόλων και έργων. Δεν είχα φίλους, δεν είχα τίποτα. Το υπερεγώ μου τροφοδοτήθηκε από τις επιτυχίες, γιατί όταν κάνεις μεγάλες παραγωγές δεν θέλει και πολύ να την ψωνίσεις. Το κατάλαβα γιατί άρχισα να σπάω από μικρά πράγματα. Ένιωθα ότι έχασα ένα μεγάλο μέρος του προσωπικού μου συναισθήματος και ήμουν λίγο ένας επαγγελματίας της προσωπικότητάς μου. Δεν ήμουν αληθινός ήμουν συνέχεια ένας σκηνοθέτης και ο Γιάννης έλειπε. Ήμουν ο Κακλέας, τον Γιάννη δεν τον κοίταζα πολύ. Όλοι με φωνάζουν Κακλέα”.

“Ευτυχώς όλο αυτό οδήγησε σε κατάθλιψη. Ευτυχώς γιατί ξέσπασε αυτό, το ναρκισσιστικό εγώ και χαλάρωσα, άλλαξα. Αυτό συνέβη πριν 25 χρόνια και έχω γίνει άλλος άνθρωπος. Δεν αδίκησα ανθρώπους, θύμωσα, ενόχλησα, ήμουν κακότροπος ορισμένες φορές. Αλλά και τα πρότυπά μας ήταν να πετάξουμε ένα τασάκι, να καπνίσεις. Όλα τα μοντέλα έπαιξαν σε εμάς επάνω. Ο καθένας αντέγραφε από κάτι, μόνο αρνητικό. Την κατάθλιψη τη βίωσα άσχημα, ήθελα να πεθάνω. Η αδερφή μου με ζούσε με ένα κουτάλι μέλι. Είχα χτυπηθεί άσχημα, χωρίς να το ξέρω. Άσπρισαν τα μούσια μου και τα μαλλιά μου. Όταν συμβεί μια σχετική απόρριψη λες: ‘Σε εμένα;’ Αρχίζει η τρέλα ότι σε εσένα δεν μπορεί να συμβεί τίποτα και στην ερωτική και στην επαγγελματική σου ζωή. Την πατάς από εκεί που δεν το περιμένεις, από ένα μέρος που πίστευες ότι είναι πολύ του χεριού σου και ξαφνικά αν σε απορρίψει αυτό, χάνεις το έδαφος κάτω από τα πόδια σου. Κι εκεί καταλαβαίνεις ότι δεν είσαι καλά συγκροτημένος. Ενώ μπορώ να κάνω 20 ώρες πρόβα, δεν μπορώ να ζήσω πέντε ώρες ζωής καλά, αυθεντικά. Στη ζωή μου ήμουν καλυμμένος, την απέφευγα τη ζωή. Το κατάλαβα γιατί ο οργανισμός μου κατέρρευσε. Δεν ήθελα να φάω, ήθελα να πεθάνω. Ευτυχώς βοηθήθηκα πολύ. Βγήκα από αυτή τη μαυρίλα με γιατρούς και με τη γυναίκα μου, Φρόσω Λύτρα, που με πήρε εργολαβία, 24/7 μέχρι που συνήλθα” κατέληξε ο Γιάννης Κακλέας.

–

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο site μας