Πολωνία: Επιστήμονες αποκαλύπτουν το πρόσωπο γυναίκας «βρικόλακα» 400 ετών

Μια γυναίκα που κατηγορήθηκε ότι ήταν βρικόλακας πριν από 4 αιώνες, φανερώνει σήμερα το πρόσωπό της χάρη στη χρήση DNA, τρισδιάστατης εκτύπωσης και πηλού μοντελοποίησης.

Θαμμένη χωρίς σήμανση, με ένα λουκέτο στο πόδι της και ένα σιδερένιο δρεπάνι στο λαιμό της, σε ένα νεκροταφείο στο Pien της βόρειας Πολωνίας. η νεαρή Zosia – όπως την ονόμασαν οι ντόπιοι – ήταν μία από τις πολλές γυναίκες της εποχής της, για τις οποίες υπήρξαν υποψίες ότι ήταν βαμπίρ.

«Είναι πραγματικά ειρωνικό, κατά κάποιον τρόπο. Αυτοί που την έθαψαν, έκαναν ό,τι μπορούσαν προκειμένου να την εμποδίσουν να επιστρέψει από τους νεκρούς… Εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε προκειμένου να την επαναφέρουμε στη ζωή», δήλωσε ο Σουηδός αρχαιολόγος Oscar Nilsson.

Η Zosia, όπως αναφέρει ο Independent, βρέθηκε το 2022 από ομάδα αρχαιολόγων του Πανεπιστημίου Νικόλαος Κοπέρινικος του Torun. Ήταν 18-20 ετών όταν πέθανε, και η ανάλυση του κρανίου της αποκάλυψε ότι έπασχε από μια πάθηση που θα προκαλούσε λιποθυμίες και έντονους πονοκεφάλους, καθώς και πιθανά προβλήματα ψυχικής υγείας, δήλωσε ο Nilsson.

Το δρεπάνι, το λουκέτο και ορισμένοι τύποι ξύλου που βρέθηκαν στον τάφου της, θεωρούνταν τότε ότι είχαν μαγικές ιδιότητες που προστάτευαν από τους βρικόλακες, σύμφωνα με την ομάδα επιστημόνων του Νικόλαος Κοπέρνικος.

Μεταξύ των άλλων πτωμάτων που βρέθηκαν στο ίδιο νεκροταφείο ήταν και ένα παιδί «βαμπίρ», θαμμένο με το πρόσωπο προς τα κάτω και ομοίως κλειδωμένο με λουκέτο στο πόδι.

Από πλούσια οικογένεια

Λίγα πράγματα είναι γνωστά για τη ζωή της Zosia, αλλά ο Nilsson και η ομάδα του λένε ότι τα αντικείμενα με τα οποία θάφτηκε δείχνουν ότι προερχόταν από πλούσια, ενδεχομένως αριστοκρατική, οικογένεια.

Η Ευρώπη του 17ου αιώνα στην οποία έζησε είχε καταστραφεί από τον πόλεμο, κάτι που σύμφωνα με τον Nilsson δημιούργησε ένα κλίμα φόβου, στο οποίο η πίστη σε υπερφυσικά τέρατα ήταν συνηθισμένη.

Η αναδημιουργία του προσώπου της ξεκίνησε με ένα τρισδιάστατα εκτυπωμένο αντίγραφο του κρανίου, στο οποίο προστέθηκαν σταδιακά στρώματα πηλού μοντελοποίησης «μυ προς μυ». Ο Nilsson χρησιμοποίησε τη δομή των οστών σε συνδυασμό με πληροφορίες σχετικά με το φύλο, την ηλικία, την εθνικότητα και το κατά προσέγγιση βάρος για να εκτιμήσει τα χαρακτηριστικά του προσώπου.

«Είναι συγκινητικό να βλέπεις ένα πρόσωπο να επιστρέφει από τους νεκρούς, ειδικά όταν γνωρίζεις την ιστορία αυτού του νεαρού κοριτσιού», λέει.