Βρετανία: Προϋπολογισμός με 40 δισ. λίρες φόρους

Ο βρετανικός Προϋπολογισμός, ο πρώτος των Εργατικών ύστερα από 14 χρόνια, προβλέπει φόρους 40 δισ. λιρών. Αυτή είναι η μεγαλύτερη επιβολή φόρων που έγινε ποτέ, τουλάχιστον από την εποχή που υπάρχουν τα σχετικά αρχεία, έγραψε το Politico, σχολιάζοντας ότι ο πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ στοχεύει σε υψηλότερη ανάπτυξη. Τα φορολογικά έσοδα του κράτους θα προέλθουν από την επιβάρυνση των επιχειρήσεων και των ραντιέρηδων.

«Πρόκειται περί εφαρμογής της κεντροαριστερής ατζέντας, αν και η ανάπτυξη παραμένει υποτονική». Η υπουργός Οικονομικών Ρέιτσελ Ριβς είπε ότι «επιδιώκει να βάλει την οικονομία σε σταθερές βάσεις, με το βλέμμα στραμμένο στη μελλοντική ανάπτυξη».

Οι φόροι που θα καταβάλουν οι εργοδότες υπολογίζονται στα 25 δισ. λίρες σε ετήσια βάση. Οι φόροι αυξάνονται, επίσης, στις αγοραπωλησίες μετοχών και στα ιδιωτικά τζετ, ενώ από τον Ιανουάριο του 2025 εισάγεται έμμεσος φόρος στα δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων. Παρά ταύτα, το πρόβλημα είναι ότι ο Προϋπολογισμός προβλέπει μεν τέτοια γενναία έσοδα για το κράτος, όμως αυτά δεν «μεταφράζονται» και σε ανάλογες δημόσιες δαπάνες. Αυτές οι τελευταίες πατραμένου ισχνές.

Λόγου χάρη, ο ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση, ένα οριζόντιο και εξ ορισμού άδικο μέτρο, σημαίνει ότι το ιδιωτικό σχολείο θα γίνει ακόμη ακριβότερο για τους μη έχοντες, χωρίς παράλληλα να βελτιώνεται η δημόσια εκπαίδευση. Το ΕΣΥ της Βρετανίας προϋπολογίστηκε να λάβει 22,6 δισ. λίρες, όμως η συνολική δημόσια δαπάνη θα αυξηθεί μόνο κατά 1,5% ετησίως μετά το 2025. Ο Προϋπολογισμός προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ το 2025, πτώση του το 2026 και το 2027 και κατόπιν σταθερότητα.

Ορισμένοι βουλευτές των Εργατικών, από την επαρχία και κυρίως από τον αποδεκατισμένο από βιομηχανικής απόψεως Βορρά, γκρίνιαξαν ότι η κυβέρνηση δεν προβλέπει μέτρα άμεσης ανακούφισης της φτώχειας και των λαϊκών νοικοκυριών και ότι κάποιες ρυθμίσεις όπως η μείωση της φορολογίας στην μπίρα ποτήρι κατά μία δεκάρα είναι αστειότητες. Αντιθέτως, διαμαρτυρήθηκαν οι βουλευτές, άλλες ρυθμίσεις της κυβέρνησης των Εργατικών, όπως η αύξηση της τιμής των εισιτήριων λεωφορείων, δεν είναι καθόλου για γέλια, καθώς επιβαρύνουν τις εργατικές (με πεζό το έψιλον, φυσικά) οικογένειες.

Η υποδοχή του Προϋπολογισμού και των επί μέρους ρυθμίσεών του από τον βρετανικό λαό είναι το ζητούμενο για την κυβέρνηση. Ωστόσο οι Βρετανοί εξάντλησαν ήδη την υπομονή τους με το σκάνδαλο δωροληψιών του Στάρμερ και της συμβίας του, το οποίο ταρακούνησε γερά τις «πρώτες 100 ημέρες» του στον πρωθυπουργικό θώκο, αλλά και με ορισμένα μέτρα λιτότητας που ελήφθησαν εις βάρος των συνταξιούχων (κατάργηση κάποιου επιδόματος περί ψυχρού καιρού). Με αυτά και με εκείνα η δημοφιλία του Στάρμερ έπεσε στα Τάρταρα.

Κάποιοι άλλοι, παλαιοί Εργατικοί και έμπειροι ασφαλώς, διατελέσαντες στελέχη οικονομικών υπουργείων, είπαν ότι από μόνες τους η μαζική αύξηση των φόρων και η θεωρητική εισροή χρήματος στα κρατικά ταμεία δεν εξασφαλίζουν τη μακροημέρευση της κυβέρνησης του Στάρμερ, ούτε φυσικά προεξοφλούν την επανεκλογή της…

. . .