Παχυσαρκία: Η υποτιμημένη πολυσυστηματική νόσος που απειλεί την υγεία μας

Η παχυσαρκία είναι αναμφίβολα μια από τις πιο σοβαρές προκλήσεις, που αντιμετωπίζει κυρίως ο σύγχρονος δυτικός κόσμος, καθώς θεωρείται πλέον μια πολυσυστηματική νόσος με σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναγνωρίζει την παχυσαρκία ως νόσο από το 1948, ενώ συνεχίζει να εξαπλώνεται σαν «επιδημία», με αυξανόμενους ρυθμούς.

Αιτίες και χαρακτηριστικά της παχυσαρκίας

…

«Η παχυσαρκία χαρακτηρίζεται από την αύξηση του σωματικού λίπους, κυρίως λόγω αυξημένης πρόσληψης τροφής, δηλαδή θερμίδων. Η μείωση της δραστηριότητας του ντοπαμινεργικού συστήματος στα άτομα με αυξημένο σωματικό βάρος οδηγεί σε μεγαλύτερη επιθυμία για τροφή, με αποτέλεσμα την κατανάλωση μεγαλύτερων ποσοτήτων. Αυτό, σε συνδυασμό με τον τρόπο ζωής και τις κακές διατροφικές συνήθειες, συμβάλλει στην αύξηση της λιπώδους μάζας, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές δομικές και λειτουργικές συνέπειες», αναφέρει ο κ. Ευθύμιος Καπάνταης, Παθολόγος με εξειδίκευση στο σακχαρώδη διαβήτη, Διευθυντής του Τμήματος Διαβήτη – Παχυσαρκίας – Μεταβολισμού, Metropolitan Hospital.

Η παχυσαρκία ως πολυσυστηματική νόσος

…

Η παχυσαρκία δεν επηρεάζει μόνο την εμφάνιση. Ο λευκός λιπώδης ιστός, που αποθηκεύει ενέργεια, λειτουργεί και ως ενδοκρινής αδένας που εκκρίνει ορμόνες και κυτταροκίνες. Στην περίπτωση της παχυσαρκίας, η δυσλειτουργία αυτού του ιστού οδηγεί σε χρόνια φλεγμονή και προάγει μια σειρά σοβαρών παθήσεων, όπως ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2, η υπέρταση, η δυσλιπιδαιμία και οι καρδιαγγειακές νόσοι. Επιπλέον, η παχυσαρκία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρκίνου και πρόωρης θνητότητας.

Η σημασία της απώλειας βάρους

Η απώλεια βάρους αποτελεί κλειδί για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας και τη βελτίωση της υγείας. Μελέτες έχουν δείξει ότι ακόμα και η μέτρια απώλεια βάρους μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο καρδιαγγειακών νοσημάτων και να βελτιώσει την ποιότητα ζωής. Παράλληλα, η βαριατρική χειρουργική αποτελεί μια δραστική λύση για ασθενείς με σοβαρή παχυσαρκία, προσφέροντας εντυπωσιακά αποτελέσματα τόσο στην απώλεια βάρους όσο και στη μείωση της θνητότητας.

…

Ο ρόλος της πρόληψης

Η παχυσαρκία δεν είναι ζήτημα αποκλειστικά ατομικής ευθύνης. Χρειάζεται συνολικά στρατηγική προσέγγιση για την προαγωγή της υγιεινής διατροφής, της φυσικής άσκησης και της πρόληψης, ιδιαίτερα στις νεότερες ηλικίες. Η εκπαίδευση και η ευαισθητοποίηση του κόσμου είναι κρίσιμες, καθώς η πρόληψη αποτελεί το πρώτο βήμα για την αντιμετώπιση μιας τόσο σοβαρής νόσου. Με την παχυσαρκία να πλήττει εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως, η ανάγκη για δράση είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

Η ανάγκη για φροντίδα με επίκεντρο τον ασθενή

Η έγκαιρη διάγνωση, η στοχευμένη θεραπεία και οι εξειδικευμένες ιατρικές παρεμβάσεις μπορούν να κάνουν τη διαφορά, προσφέροντας καλύτερη ποιότητα ζωής και μακροχρόνια υγεία στους ασθενείς. Αυτές τις ανάγκες έχει καταφέρει να καλύψει το Metropolitan Hospital, με το Τμήμα Διαβήτη – Παχυσαρκίας – Μεταβολισμού, που έχει στόχο τη σφαιρική βοήθεια και υποστήριξη των υπέρβαρων και διαβητικών ατόμων, ώστε η αντιμετώπιση των προβλημάτων τους να γίνεται εξατομικευμένα, με εκμηδενισμό των ανεπιθύμητων ενεργειών και με σημαντική επιτυχία. H αποκλειστικά ιατρική παρακολούθηση εγγυάται την επίτευξη αυτών των στόχων. 

H ενδελεχής κλινική εξέταση, η μελέτη των διατροφικών συνηθειών, ο προσδιορισμός των σωματομετρικών στοιχείων, η μέτρηση της μεταβολικής δραστηριότητας και τέλος ο εργαστηριακός έλεγχος για ανίχνευση των πλέον πιθανών επιπλοκών ολοκληρώνουν την αρχική βασική μελέτη.

 Όλα αυτά τα αποτελέσματα καταγράφονται σε ηλεκτρονικό υπολογιστή, σε ένα μοντέρνο υψηλής τελειότητας πρόγραμμα, ειδικά σχεδιασμένο και κατασκευασμένο για τις ανάγκες του Τμήματος Διαβήτη – Παχυσαρκίας – Μεταβολισμού. «Το γεγονός αυτό βοηθά στην άριστη παρακολούθηση της πορείας όχι μόνο του σωματικού του βάρους ή της γλυκαιμίας, αλλά και των συνοδών προβλημάτων τους. Τέλος, βοηθά το ιατρικό δυναμικό να παρατηρεί και να αξιολογεί τα στοιχεία αυτά, ώστε να βελτιώνει συνεχώς το επίπεδο παροχής των υπηρεσιών του», καταλήγει ο κ. Καπάνταης.