Ο χρόνος νίκησε (και) τον Αντρές Ινιέστα

Απουσίαζε από την κεντρική ποδοσφαιρική σκηνή εδώ και έξι χρόνια. Αλλά, έστω στην Ιαπωνία ή στα Εμιράτα, ο Αντρές Ινιέστα, ένας από τους κορυφαίους μέσους του 21ου αιώνα, συνέχιζε να «χαϊδεύει» την μπάλα με τον δικό του, μοναδικό και υπέροχο τρόπο. Τον περασμένο Μάιο έκλεισε τα 40. Και τώρα, γράφει τις λέξεις με τις οποίες θα αποχαιρετήσει τους απανταχού «φαν» του.

Θα το κάνει την Τρίτη 8 Οκτωβρίου, όπως αποκάλυψε το ισπανικό site, Relevo. Την ημερομηνία αυτή δεν τη διάλεξε τυχαία. Το «8» είναι ο αριθμός της φανέλας που φορούσε στην Μπαρτσελόνα, με την οποία κατέκτησε τα πάντα: εννέα πρωταθλήματα, έξι Κύπελλα και επτά Σούπερ Καπ Ισπανίας, τέσσερα Τσάμπιονς Λιγκ, τρία Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων και ένα Σούπερ Καπ Ευρώπης.

Αν προσμετρήσουμε και τους τίτλους που κέρδισε με την εθνική Ισπανίας (ανάμεσά τους, το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και δυο διαδοχικά Euro, το 2008 και το 2012), έχει στη συλλογή του 35 τρόπαια. Είναι ο πιο επιτυχημένος ισπανός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών. «Ενας Ισπανός που έγινε Καταλανός», όπως συνηθίζουν να λένε με καμάρι στη Βαρκελώνη. Υπήρξε μαθητής της «Μασία» από 12 ετών παιδί, και παίκτης της ανδρικής ομάδας των «Μπλαουγκράνα» από τα 18 του (2002).

Οταν αποχώρησε από την Μπαρτσελόνα, το 2018, για να συνεχίσει την καριέρα του στην Ιαπωνία (Βίσελ Κόμπε), είχε κερδίσει, ήδη, μια περίοπτη θέση στην πινακοθήκη με τις μεγάλες μορφές του καταλανικού ποδοσφαίρου. Η Marca, που είναι εφημερίδα της Μαδρίτης και πρόσκειται στη Ρεάλ, τον είχε χαρακτηρίσει «τελευταίο αυτοκράτορα». Το μεγαλείο του, το παραδέχονταν και οι αντίπαλοί του.

Ολοι τον ήθελαν για συμπαίκτη τους – δεν δίσταζαν να το πουν δημοσίως. Ηταν, ίσως, το πιο μεγάλο παράσημο για αυτόν τον «αφανή» εργάτη, που έκανε τα πάντα για την ομάδα του -πρέσαρε, πάσαρε, ντρίμπλαρε, σκόραρε- χωρίς να νοιάζεται για την προσωπική του προβολή. Ακόμη κι όταν ήταν ο καλύτερος παίκτης του γηπέδου, ο πιο ουσιαστικός, χρήσιμος και καθοριστικός, συχνά περνούσε απαρατήρητος.

Ηταν μεγάλη αδικία, που δεν κέρδισε τη «Χρυσή Μπάλα». Ο ίδιος δεν παραπονέθηκε ποτέ. Ούτε του άρεσε να μιλάει για τα κατορθώματά του. «Το πιο σπουδαίο που έχω καταφέρει, είναι να πηγαίνω τα καλοκαίρια στο χωριό μου και όλοι να λένε ότι έκανα τη δουλειά μου σωστά», έχει πει σε συνέντευξή του. Με το φιλότιμο, τη σοβαρότητα και τη σεμνότητά του, την εργατικότητα και ένα μυαλό – κομπιούτερ που αντιλαμβανόταν το γήπεδο σαν να το βλέπει από drone, ο μικροκαμωμένος Ινιέστα ήταν η απόδειξη ότι ένας παίκτης μπορεί να φτάσει στην κορυφή χωρίς να διαθέτει ιδιαίτερα σωματικά προσόντα, την κλάση του Ζιντάν, ή την τεχνική του Μέσι.

Στην Ιαπωνία έπαιξε πέντε χρόνια. Οταν ήρθε η ώρα του αποχωρισμού, τον Ιούλιο του 2023, οι οπαδοί της Βίσελ Κόμπε γέμισαν ασφυκτικά το γήπεδο και τον αποχαιρέτησαν με δάκρυα στα μάτια. Δεν βλέπεις συχνά, ιάπωνες φιλάθλους να κλαίνε στις εξέδρες. «Εδινα τα πάντα, στα ματς και στις προπονήσεις, όμως τον τελευταίο καιρό δυσκολεύτηκα, γι’ αυτό επέλεξα να φύγω. Είμαι ευγνώμων για την αγάπη και τον σεβασμό που μου δείξατε», είπε στο μικρόφωνο ο Ινιέστα.

Συζήτησε το ενδεχόμενο να συνεχίσει στην Ιντερ Μαϊάμι, όπου θα συναντούσε τον Λιονέλ Μέσι, τον Σέρχιο Μπουσκέτς και τον Ζόρντι Αλμπα, όμως την τελευταία στιγμή έκανε πίσω – ποιος ξέρει γιατί; Υπέγραψε συμβόλαιο ενός έτους στην Εμιρεϊτς Κλαμπ του Ντουμπάι, όπου την 1η του περασμένου Μαρτίου έπαιξε το χιλιοστό ματς της καριέρας του. Αμέσως μετά, σε ανάρτησή του στα social media έγραψε: «1.000 αγώνες… Οταν έπαιζα στη Φουεντεαλμπίγια (την πόλη στην οποία γεννήθηκε) ή στην Αλμπαθέτε, ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα είχα μία τόσο μεγάλη πορεία ως επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας. Ζήτω το ποδόσφαιρο!».

Αλλά τώρα, το ποδόσφαιρο θα τον χάσει. Από τον Ιούλιο κι έπειτα, δεν έχει ομάδα. Αφού το σκέφτηκε για μερικούς μήνες, πήρε τη μεγάλη απόφαση – δύσκολη για κάθε σπουδαίο αθλητή. Φεύγει, αφήνοντας την εικόνα να διαιωνίζει τον μύθο του Αντρές Ινιέστα.

. . .