4+1 supercars των ΄90s που δεν κατασκευάστηκαν ποτέ

Τη δεκαετία του 1990 οι παραδοσιακές εταιρείες κατασκευής supercars άρχισαν να έχουν μεγαλύτερο ανταγωνισμό από νέες εταιρείες που ήθελαν να κάνουν κι αυτές το επιχειρηματικό βήμα σε μια ξεχωριστή κατηγορία οχημάτων.

Ορισμένες από αυτές κατάφεραν να βρουν τους πόρους και να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν το δικό τους μοντέλο, παρουσιάζοντας το πρωτότυπο όχημα με σκοπό να το βάλουν σε διαδικασία παραγωγής.

Κάποια από αυτά ήταν πολύ αξιόλογα και είχαν σχήμα και τεχνολογίες που ήταν καινοτόμα για την εποχή. Ωστόσο, δεν κατάφεραν να κατασκευαστούν ή να έχουν μια αξιόλογη εμπορική πορεία και απλώς παρέμειναν ένα φιλόδοξο σχέδιο. Ας θυμηθούμε πέντε από αυτά.

Isdera Commendatore 112i

Η Isdera παρουσίασε το Commendatore 112i το 1993, το οποίο είχε τον χωρητικότητας 6,0 λίτρων V12 κινητήρα Mercedes-Benz ο οποίος έδινε τελική ταχύτητα 341 χλμ./ώρα στο supercar.

Παρά το εξαιρετικής σχεδίασης αμάξωμά του και τις επιδόσεις, η εταιρεία δεν κατάφερε να ξεκινήσει την παραγωγή του αυτοκινήτου λόγω έλλειψης χρηματοδότησης.

Jiotto Caspita Mk II

Το 1989, η Jiotto, μια εταιρεία η οποία ιδρύθηκε από κοινού από τις ιαπωνικές εταιρείες Wacoal και Dome, παρουσίασε το Caspita.

Ήταν ένα πρωτότυπο supercar με δωδεκακύλινδρο επίπεδο κινητήρα χωρητικότητας 3,5 λίτρων που κατασκεύασε η Motori Moderni για λογαριασμό της Subaru, με σκοπό να χρησιμοποιηθεί στη Formula 1.

Την επόμενη χρονιά, το 1990, παρουσιάστηκε το Caspita Mk II που διέθετε V10 κινητήρα της Judd ο οποίος απέδιδε μέγιστη ισχύ 550 ίππους.

Σύμφωνα με την Jiotto, το Caspita Mk II έφτανε τα 100 χλμ./ώρα μόλις σε 3,4 δευτερόλεπτα και τελική ταχύτητά του τα 325 χλμ./ώρα. Παρά τα σχέδια παραγωγής 30 μονάδων, η προσπάθεια ακυρώθηκε εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που αντιμετώπισε τότε η Ιαπωνία.

Monteverdi Hai 650 F1

Η Monteverdi ιδρύθηκε το 1962 από τον Πέτερ Μοντεβέρντι, έναν Ελβετό αντιπρόσωπο της Ferrari στη χώρα, ο οποίος θέλησε να κάνει τη δική του εταιρεία.

Το 1992, παρουσίασε το Monteverdi Hai 650 F1, ένα πρωτότυπο supercar το οποίο είχε σασί από ανθρακονήματα, διέθετε κινητήρα V8 Cosworth DFR χωρητικότητας 3,5 λίτρων και μέγιστης ισχύος 650 ίππων και σύστημα ανάρτησης τύπου pushrod.

Παρά τις εντυπωσιακές επιδόσεις του, η παραγωγή 12 μονάδων που είχε προγραμματιστεί δεν έγινε ποτέ εξαιτίας υψηλού κόστους αλλά και διοικητικής κακοδιαχείρισης.

Vector WX-3 Coupé

Η ιστορία της Vector Motors ξεκινά από το 1971 αλλά ουσιαστικά εμφανίστηκε το 1989 με την ονομασία Vector Aeromotive Corporation και την παραγωγή του εντυπωσιακού supercar W8.

Αυτό είχε V8 κινητήρα που απέδιδε 625 ίππους και κατασκευάστηκε ως το 1993 σε 22 μονάδες.

Το 1992, η εταιρεία παρουσίασε στη Γενεύη το πρωτότυπο WX-3 Coupé ως τον εν δυνάμει αντικαταστάτη του W8. Το νέο μοντέλο θα είχε κινητήρα που απέδιδε έως και 1.200 ίππους(!) αλλά δεν κατασκευάστηκε ποτέ, καθώς το 1993 η εταιρεία εξαγοράστηκε από τη Megatech η οποία ακύρωσε το πρόγραμμα.

Yamaha OX99-11

Όλα ξεκίνησαν από έναν κινητήρα για τη Formula 1. Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 η Yamaha προσπάθησε να μπει στη Formula 1 δίνοντας κινητήρες στην ομάδα της West Zakspeed για το 1989. 

Είχε δημιουργήσει έναν V8 χωρητικότητας 3,5 λίτρων με την κωδική ονομασία «OX88», ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά καθώς ήταν κατώτερος των περιστάσεων.

Τότε, στη Yamaha αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν καινούργιο κινητήρα, V12 αυτή τη φορά. Αυτός είχε την κωδική ονομασία «OX99» και ίδια χωρητικότητα (3,5 λίτρα). Τον παρουσίασαν το 1991 αλλά και πάλι δεν ήταν αποτελεσματικός για τη Formula 1.

Για να μην πάει χαμένη η προσπάθειά τους οι άνθρωποι της Yamaha αποφάσισαν τώρα να δημιουργήσουν το δικό τους supercar για να τον χρησιμοποιήσουν.

Έτσι, προέκυψε το ιδιότυπο OX99-11 το οποίο δεν είχε καμία τύχη, τελικά. Το 1992 κατασκευάστηκαν μόνο τρία πρωτότυπα για την εξέλιξή του και το 1993 σταμάτησε η διαδικασία εξαιτίας της οικονομικής κρίσης στην Ιαπωνία.