117 χρόνια Παναθηναϊκός: Ποίημα αφιερωμένο στα Πράσινα Γενέθλια

Είσαι Παναθηναϊκός.
Ο Σύλλογος τής καρδιάς σου, ο ιδρυμένος στις 3 Φεβρουαρίου 2025,
γιορτάζει σήμερα, 3 Φεβρουαρίου 2025, τα 117α γενέθλιά του.
Μαζί του γιορτάζεις κι εσύ.
Στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη σου,
μόνος ενώπιον τού εαυτού σου,
μόνος ο εαυτός σου ενώπιόν σου,
σκέφτεσαι πόσα έχει περάσει η αγαπημένη σου ομάδα στο Ποδόσφαιρο
από τη λαίλαπα που εδώ και δεκαετίες λυμαίνεται το δημοφιλέστερο σπορ
και εν γένει την Ελληνική Κοινωνία,
μονολογείς «Τι έχουμε τραβήξει τόσα χρόνια…»,
ανατρέχεις στα όνειρα που έμειναν όνειρα,
ανατρέχεις στα όνειρα που εσύ προσπαθούσες να πραγματώσεις με «Ευ Αγωνίζεσθαι»
και εν τέλει τα έκαναν πραγματικότητα οι εκφραστές τού «Κλέφτ’ Αγωνίζεσθαι»,
τα μάτια σου θολώνουν από πίκρα και σπινθηρίζουν από οργή,
αρνείσαι να παραδοθείς στην καθεστωτική δυστοπία,
παραδίδεσαι ψυχή τε και σώματι και πνεύματι στο Συναίσθημα.
Και τότε ακριβώς,
συνειδητοποιείς ότι από τα έγκατα τού καθρέφτη σου αρχίζει να αχνοφαίνεται
και στη συνέχεια εμφανίζεται ολόφωτος να σε κοιτάζει ένας ποιητής!

Ξεκινάς να τραγουδάς στην αρχή δειλά, σα να ψιθυρίζεις, σα να μουρμουρίζεις,
αλλά αμέσως μετά με γιγαντωμένη τη φωνή,
το έξοχο άσμα που στέλνει στον Αγύριστο τη Λογοκρισία
και επιβάλλει -διά τής Τέχνης, διά τής Καλής Τέχνης, διά τής Καλλιτεχνίας-
την Ελευθερία τής Έκφρασης και την Αθυροστομία τής Λατρείας:
«Στον δρόμο για το Φέγγον Όρος, εθελουσίως ασκητές,
ΕΤΣΙ ΓΑΜ(Α)ΕΙ Η ΛΕΩΦΟΡΟΣ, ΕΤΣΙ ΑΓΑΠΑΝΕ ΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ!»!

…

Δάκρυα τρέχουν…
Τρέχεις μαζί τους…
Τρέχεις να προτάξεις τα στήθη σου
και να τα προστατέψεις από τούς υπανθρώπους που θέλουν να (σ)τα εξατμίσουν.
Αυτά τα δάκρυα είναι η υγροποιημένη ενσάρκωση των «Derby/Hooligans».
Αυτά τα δάκρυα είναι τα «Όπλα τής Ανυποταξίας» σου.
Αυτά τα δάκρυα σε κρατάνε ζωντανό απέναντι στους υπανθρώπους
που επιθυμούν διακαώς να σε δούνε νεκρό και κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν.
Αυτά τα δάκρυα είναι η ζωή σου, η Καταπράσινη Ζωή Σου!

Παναθηναϊκός!!!!!!!!!!!!!
117 Χρόνια Ύπαρξης.
117 Χρόνια Ζωής.
Ο Σπουδαιότερος Ελληνικός Σύλλογος, ο Σημαντικότερος Ελληνικός Σύλλογος,
ο Σύλλογος που πρεσβεύει την υπέροχη Ελλάδα και όχι τη χαμερπή Νεοελλάδα,
όσο περισσότερο μεγαλώνει σε ηλικία,
τόσο περισσότερο σε συνδέει με την Παιδικότητα, με το Παιδί που έχεις μέσα σου,
με το Παιδί που ήσουν κάποτε και αρνείται να παραδοθεί στην Ενηλικίωση.
Υπερασπίσου το Παιδί, γιατί αν γλυτώσει το Παιδί υπάρχει Ελπίδα!

Το Πράσινο. Το Χρώμα τής Ελπίδας.
«Σύλλογος Μεγάλος» είναι αυτός που αυξάνει το μεγαλείο του
ακόμη κι αν έχει δεκατέσσερα ολάκερα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα,
«Σύλλογος Μεγάλος» ουδέποτε θα είναι ο κάθε εσμός υπανθρώπων
που πασχίζουν με αναρίθμητα στημένα-χάρτινα-πέτσινα-κάλπικα πρωταθλήματα
να πείσουν για την κίβδηλη αξία τους.
Ο Παναθηναϊκός είναι «Σύλλογος Μεγάλος»,
διότι στα «Πέτρινα Χρόνια» έχει ως καταφύγιο την Ποίηση
και όχι τη Μαφία, το Παρακράτος, το Έγκλημα.
Και όπως λέει ένα απόφθεγμά μου..:
«Αυτοί που βλέπουν τη σκόνη σου, θέλουν να δουν τη στάχτη σου.».
…

…

Ήταν 22 Μαΐου 2004
όταν ο Παναθηναϊκός κατακτούσε ξανά -μετά από επτά χρόνια- το Πρωτάθλημα
(όπως αποδεικνύει η Ιστορία,
η Χούντα έχει άρρηκτη σύνδεση με τον αριθμό «7»).
Εκείνην την υπέροχη μέρα, λοιπόν,
ενεπνεύσθην εκ καρδίας ένα εσαεί επίκαιρο ποίημα
που το αφιερώνω σήμερα στον Σύλλογό Μας
και σε όλα τα παιδιά, ανεξαρτήτως ηλικίας,
που όταν βλέπουν ή ακούνε το όνομα «Παναθηναϊκός»
διαπερνώνται από ντιενεϊκά ρίγη ιερότητας και αναντάλλαχτης αγάπης.

ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΕ ΜΟΥ, ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΕ ΜΑΣ,
ΚΑΛΟΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΧΙΛΙΟΧΡΟΝΟΣ.
Σε ευγνωμονώ και Σε ευγνωμονούμε που είσαι ο Καθρέφτης Μας,
Σε ευγνωμονώ και Σε ευγνωμονούμε που είσαι τα Δάκρυά Μας,
Σε ευγνωμονώ και Σε ευγνωμονούμε που είσαι η Ποίησή Μας!
ΠΡΑΣΙΝΕ ΘΕΕ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΕ, ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ…

Μπορεί να ήτανε πολλά
εφτά χρόνια πικρίας,
μα δεν μπορούν να συγκριθούν
με άπειρα λατρείας.

…

Παράξενο συναίσθημα
στο στήθος το Τριφύλλι,
άνθρωποι τόσο αλλιώτικοι
στη Λεωφόρο φίλοι.

Το μόνο που θυμάμαι
από παιδί μικρό,
Χαρά και Λύπη προσευχές
στον Πράσινο Θεό.

Και όταν φύγω από ’δώ
και σ’ άλλον κόσμο πάω
κι εκεί θα βάλω μια φωνή
«ΠΑΝΑΘΑ, Σ’ ΑΓΑΠΑΩ!».

Γιώργος Μιχάλακας
Αλήτης -αλλά όχι ρουφιάνος- Δημοσιογράφος

(«Derby/Hooligans»
Στίχοι: Κώστας Θεοδωρόπουλος
Μουσική: Ορφέας Περίδης
Ερμηνεία: Ορφέας Περίδης)