Το (ακαταλόγιστο) ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ ΠΕΝΑΛΤΙ και το «Ακαταλόγιστο» τού Αλαφούζου

Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

…

*** Πριν ξεκινήσει το χθεσινό ντέρμπι Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός,
ήταν σαφής και διάχυτη η αίσθηση ότι η Ισοπαλία απετελούσε ιδιαιτέρως βολικό αποτέλεσμα
και αμφότεροι οι αντίπαλοι -έκαστος για τούς δικούς του λόγους-
έμοιαζαν να προέβαιναν στην ποδοσφαιρική διασκευή
τού μνημειώδους έργου τού Λεονάρντο ντα Βίντσι με τίτλο «Άνθρωπος τού Βιτρούβιου».
Το «Χ» είχε ήδη σταυρωθεί.

Πράγματι,
από τα πρώτα λεπτά τής αναμέτρησης αντιληφθήκαμε
ότι αυτό το ματς ήταν καταδικασμένο
να μη μάς προσέφερε την πεμπτουσία που λέγεται «Γκολ»,
καθώς η ενεργειακή στάθμη των δύο ομάδων ήταν σε χαμηλά επίπεδα.
Έτσι, με δεδομένο ότι αν σκοράρεις, αυτομάτως θα υποστείς αντίδραση και πίεση,
οι Πράσινοι και οι Κόκκινοι φαινόταν ότι δεν είχαν το σθένος
ώστε να έμπαιναν σε τέτοιες ψυχολογικές διακυμάνσεις.
Ναι, ευκαιρίες χαθήκανε μεν,
αλλά η απώλειά τους και το ματς που είδαμε εν τω συνόλω του
μαρτυρούν πως τα προδιαγεγραμμένα «κουλουράκια»
ήταν το ταπεινό «σνακ» που είχαν επιλέξει σιωπηλώς οι «Αιώνιοι».
Όπερ και εγένετο…

*** Το βράδυ έδειχνε ότι θα εξεμετρούσε ησύχως το ζην,
όμως μία φαινομενικώς ασήμαντη στιγμή στο τέλος τού ημιχρόνου
έμελλε να αλλάξει την «ατζέντα» τής Κυριακής
και να μάς εισαγάγει με αφόρητη τοξικότητα στην ανατέλλουσα εβδομάδα.
«ΠΕΝΑΛΤΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΑΛΤΙ.».

…

Αρχικώς, η υστερική κραυγή έσκισε απ’ άκρου εις άκρον το «Παγκόσμιο Χωριό»,
αλλά αμέσως μετά από το Διαδίκτυο έσπευσε να πάρει τα ηνία ο Γιάννης Αλαφούζος,
ο οποίος -διαπιστώνοντας τούς εν χορώ αλαλαγμούς-
εθεώρησε ότι εδώ παρουσιαζόταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία
προκειμένου να εκτονώσει το συλλογικό μένος κατά τού προσώπου του.
Έτσι, εξεδόθη γελοία επίσημη ανακοίνωση διαμαρτυρίας,
για τη δήθεν αδικία που υπέστη ο Παναθηναϊκός.

Εδώ, λοιπόν, βρήκε για νιοστή φορά την εφαρμογή της,
η παγκοσμίου βεληνεκούς κοινωνική ηθογραφία
που περιγράφει διαχρονικώς και επακριβώς τη σχέση
ανάμεσα στις έννοιες «Λαϊκισμός» και «Μάζα»:
«Για να πετύχεις στην Πολιτική,
βρες ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου και μπες μπροστά του…».

Αυτή η μεγαλειώδης ρήση έχει ισχύ σε κάθε πτυχή τής ζωής·
για κάθε «Χίτλερ» υπάρχει κι ένας «Καρλ Στόϊκα»,
υπάρχει κι ένας επιζών τού κάθε «Άουσβιτς»,
για να αποκαλύψει τη σκληρή και άκρως δύσπεπτη αλήθεια:
«Δεν ήταν ο Χίτλερ ή ο Χίμλερ που με απήγαγε, που με εχτύπησε
και που πυροβόλησε την οικογένειά μου.
Ήταν ο τσαγκάρης, ο γαλατάς, ο γείτονας,
που πήρε μια στολή και στη συνέχεια επίστεψε πως είναι η “Κυρίαρχη Φυλή”.».

…

Οι Ολυμπιακοί είναι οι πρώτοι διδάξαντες και οι απόλυτοι ενσαρκωτές.
Αλλά και οι Παναθηναϊκοί, οι Αεκτζήδες, οι Παοκτζήδες
(και εν γένει, κάθε άτομο που καταδέχεται να συμμετέχει στη Μάζα),
μετατρέπονται σε επικίνδυνα όντα μόλις αισθανθούν ότι είναι «Πλήθος».
Εδώ πια, η Αλήθεια δεν έχει την παραμικρή σημασία·
τουναντίον, δίνει βιαίως τη θέση της στο Συμφέρον, στη Μονομέρεια, στη Μεροληψία,
ενώ συνάμα επιβάλλονται διά ροπάλου τα «Δύο Μέτρα και Δύο Σταθμά».
Όποιος τολμήσει να αντιδράσει στη δημοφιλή διαστρέβλωση τής αλήθειας,
δέχεται επιθέσεις, διαβάλλεται, λιντσάρεται, κανιβαλίζεται.
Έτσι, διόλου τυχαίως
-και όπως έχουν αποδείξει τα περίφημα «Πειράματα Συμμόρφωσης» τού Σόλομον Ας-
πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να απαρνηθούν και να προδώσουν την άποψή τους
προκειμένου να μην υποστούν τις συνέπειες από την Ομάδα.

«ΠΕΝΑΛΤΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΑΛΤΙ.».
Το Πλήθος εφρύαξε, ο Αλαφούζος ανεφώνησε «Να η Ευκαιρία»,
η Κοινή Λογική και η Κοινή Όραση υπέστησαν άλλο ένα καίριο πλήγμα,
αφού η διοίκηση τής «Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός»
επέλεξε να συνταχθεί και να νομιμοποιήσει τούς θλιβερούς κορυβαντισμούς,
αποδεικνύοντας ξανά -μέσω τής σπασμωδικότητάς της- ότι έχει ανοιχτή βεντέτα με το «Timing».
Ας δούμε την περιβόητη φάση…

Σέβομαι και δικαιολογώ τούς φιλάθλους που ευθέως θα πούνε
«Γουστάρω να χάνει ο Ολυμπιακός
με πέναλτι που γίνονται στη σέντρα και με οφ-σάϊντ δέκα μέτρα.».
Σέβομαι και δικαιολογώ τούς φιλάθλους που ευθέως θα πούνε
«Γουστάρω να πληρώσει ο Ολυμπιακός με το ίδιο νόμισμα
αυτά που έκανε επί είκοσι χρόνια και έπαιρνε χάρτινα-πέτσινα-κάλπικα πρωταθλήματα
με την “Παράγκα”, με την “Εγκληματική Οργάνωση”, με τη “Συμμορία”.».
Σέβομαι και δικαιολογώ τούς φιλάθλους που ευθέως θα πούνε
«Γουστάρω να αφανιστεί ο Ολυμπιακός διότι μού προκαλεί απέχθεια.».
Σέβομαι και δικαιολογώ τούς φιλάθλους που επιζητούν τη Νέμεση,
αλλά συνάμα σέβονται τον εαυτό τους και δεν ανάγουν την Αφορμή σε Αιτία.
Κατ’ αντιδιαστολήν, δεν σέβομαι τούς μαζανθρώπους,
οι οποίοι μετατρέπουν τις ψευδαισθήσεις τους σε δημοφιλή αφηγήματα
και σε καθεστωτικές πραγματικότητες που στοχοποιούν κάθε αμφισβήτηση.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΑΛΤΙ. ΚΑ-ΝΕ-ΝΑ.
Ο Ρέτσος πιάνει κεφαλιά,
η μπάλα εξοστρακίζεται στο κεφάλι τού επερχόμενου Τζούρισιτς
και αμέσως μετά
-ακριβώς επειδή ο Ρέτσος υφίσταται σαντουϊτσοποίηση
από τα ατσούμπαλα αντίρροπα άλματα τού Τζούρισιτς και τού Τζολάκη-
η μπάλα έχει ως μοναδική ελεύθερη οδό την πορεία που τής ορίζει η Βαρύτητα
και προσγειώνεται στα χέρια τού ερυθρόλευκου στόπερ.
Ε…, όταν αυτά συμβαίνουν σε κλάσματα δευτερολέπτου και σε χώρο ελάχιστων εκατοστών,
αν είχε καταλογιστεί η «Εσχάτη των Ποινών» στη συγκεκριμένη φάση
θα επρόκειτο για διαιτητικό έγκλημα και για (δυνητική) αλλοίωση αποτελέσματος.
Ιδού και τα σχετικά στοπ-καρέ που τεκμαίρουν τι ακριβώς συνέβη…

Κατόπιν τούτων,
καθίσταται πασίδηλο ότι -επί τής ουσίας-
ο Γιάννης Αλαφούζος και οι επιτήδειοι συνεργάτες του
εσύρθησαν στην έκδοση επίσημης ανακοίνωσης ως «Αντίλαλοι τής Μάζας».
Λαϊκισμός. Δημόσιες Σχέσεις με τη Μάζα. Δημόσιες Σχέσεις με την Ηλιθιότητα.
«“Πέναλτι” λέτε ότι είναι;
Καθίστε τώρα να σάς ταΐσω εγώ άφθονο σανό με πιραντελική γαρνιτούρα:
Έτσι είναι (αν έτσι νομίζετε).».

Μάλιστα, η παντελής έλλειψη σοβαρότητας βρίσκει την κορύφωσή της,
αν συνυπολογίσουμε ότι η Ελένη Λαμπαδαρίου,
πρώην διαιτήτρια και νυν σχολιάστρια των επίμαχων φάσεων
στην αθλητική εκπομπή τού τηλεοπτικού σταθμού τού Γιάννη Αλαφούζου,
εξέφρασε την κάθετη άποψη ότι δεν υπήρξε πέναλτι,
τασσόμενη -εμμέσως πλην σαφώς- ενάντια στην ανακοίνωση τού εργοδότη της
(προσωπικώς δεν αντιμετωπίζω ως πανάκειες αυτές τις ετυμηγορίες,
αλλά επικαλούμαι τη συγκεκριμένη διάσταση απόψεων ελέω τής ιδιαίτερης σημειολογίας).

Οι καινούργιοι κανονισμοί για το «χέρι εντός περιοχής» είναι σαφείς,
όσο κι αν οι άσχετοι-ανενημέρωτοι-βλάκες αθλητικογράφοι και οπαδοί
έχουν μείνει ακόμα κολλημένοι στον καταργημένο όρο «ακούσιο».
Οπότε, απαλλαγμένοι πλέον από τη διάτρητη μπουρδολογία τής πλέμπας
(και αφού προσθέσω ότι αν η επίμαχη φάση είχε γίνει αντιστρόφως,
ο Ο.Σ.Φ.Π. όντως θα είχε ξεσηκώσει τη χώρα ζητώντας πέναλτι),
πάμε τώρα και στα ακαταπολέμητα συμπεράσματα τού ματς,
τα οποία επεχείρησε να αποκρύψει η χαοτική διοίκηση τού Π.Α.Ο.
χρησιμοποιώντας αυτό το θλιβερό και τοξικό προπέτασμα καπνού.

Ο Παναθηναϊκός έπαιξε ήδη τα ντέρμπι και με τούς τρεις ανταγωνιστές του,
έχοντας τα εξής εύγλωττα αποτελέσματα:
Π.Α.Ο.Κ.-Παναθηναϊκός 0-0
Α.Ε.Κ.-Παναθηναϊκός 2-0
Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός 0-0
Τι παρατηρούμε εδώ;
Παρατηρούμε ότι το όνομα «Παναθηναϊκός» υπολείπεται σε εμφανίσεις,
καθώς τα πρωτεία καταλαμβάνει ο αριθμός «0».
Ο Παναθηναϊκός είναι κάτω από το Μηδέν (ΚΑΙ κυριολεκτικώς, ΚΑΙ μεταφορικώς),
ενώ αν προσμετρήσουμε μόνο τη δική του επιθετική παραγωγή είναι ίσος με το Μηδέν.
Άρα, για να θέσουμε το ζήτημα και με μαθηματική προσέγγιση..:
Παναθηναϊκός ≤ 0

Φοβικότης. Στειρότης. Υποβάθμιση Θεάματος.
Θετική η Άμυνα, Χείριστη η Επίθεση.
Δεν υπάρχει ομάδα παγκοσμίως που να κάνει πρωταθλητισμό με χείριστη επίθεση.
Μετά και από το χθεσινό «αιώνιο ντέρμπι» -ήτοι, με συμπληρωμένη την 7η αγωνιστική-
το θλιβερό συνονθύλευμα τού Αλόνσο ισοβαθμεί στην 7η θέση με τον Αστέρα Τρίπολης
και βρίσκεται 7 βαθμούς πίσω από τον πρωτοπόρο Π.Α.Ο.Κ.
(η ομάδα μπάσκετ έβαψε φέτος καταπράσινο το ερυθρόλευκο «7»,
το ποδοσφαιρικό τμήμα έρχεται και παράγει μία δυστοπική επανάληψή του).

21 βαθμοί διεκδικήθηκαν, 9 κατακτήθηκαν.
Απολογισμός: 2 νίκες, 3 ισοπαλίες, 2 ήττες.
Σε αυτές τις αναμετρήσεις,
το ποδοσφαιρικό έκτρωμα που έχει δημιουργήσει ο «Ζιγκολιάρης τής Προπονητικής»
ουδέποτε κατέφερε να προηγείται σε πρώτο ημίχρονο,
έχει σκοράρει μόλις δύο φορές στα πρώτα ημίχρονα των αγώνων
(το συνολικό ενεργητικό και παθητικό είναι στην ισοπαλία 6-6)
και γενικώς μιλάμε για ανεπανάληπτη κακοποίηση τού αθλήματος
από έναν αχταρμά παικτών που κατ’ ευφημισμόν προσδιορίζεται ως «ομάδα».

Το πανάκριβο ρόστερ έχει πέσει στα χέρια ενός παρφουμαρισμένου αγύρτη,
ο οποίος αδημονεί πότε θα φτάσει η στιγμή να πάρει την παχυλή αποζημιωσούλα του,
αλλά μέχρι τότε μετέρχεται συναισθηματική χειριστικότητα και πουλάει κλάψα·
το πρόσφατο επιτηδευμένο μελοδραματικό ξέσπασμά του
-ήτοι, η επίκληση στις δυσκολίες που εβίωσε στα μικράτα του,
καθώς και η φανφαρόνικη σοφιστεία «Η Πίεση είναι φίλη μου από μικρό παιδάκι.»-
αποτελεί εξευτελιστική ομολογία επαγγελματικής ανεπάρκειας.

Ετόλμησε δε, να πει μετά από τη λήξη τού ντέρμπι,
ότι «Αξίζαμε να είχαμε διαφορά δύο γκολ στο πρώτο ημίχρονο.»
και ότι γενικώς «Αξίζαμε τη νίκη.»,
αλλά δύο κάρτες με στατιστικά που προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια τού ματς,
διαψεύδουν εκκωφαντικώς τον αναίσχυντο παπατζή.
Μέχρι το 58ο λεπτό,
οι συνολικές πάσες στο αμυντικό 1/3 τού γηπέδου
ήταν 117 για τον Παναθηναϊκό και 53 για τον Ολυμπιακό
(σε απλά Ελληνικά,
οι γηπεδούχοι αλλάζανε πασούλες στην άμυνά τους,
διότι αδυνατούσαν να προέβαιναν σε στοιχειωδώς απειλητική ανάπτυξη·
για «παιχνίδι κυριαρχίας» ούτε λόγος,
αφού ήταν δεκάδες οι τσουρουκάδικες απομακρύνσεις τού στυλ «Δώσ’ της μία να φύγει…»
και τα γεμίσματα απελπισίας με καταδικασμένες μπαλιές των 30-40 μέτρων).
Μέχρι το 83ο λεπτό,
οι επιτυχημένες πάσες στο επιθετικό 1/3 τού γηπέδου
ήταν 38 για τον Παναθηναϊκό και 61 για τον Ολυμπιακό
(σε απλά Ελληνικά,
το συγκεκριμένο στοιχείο αποδεικνύει αδιαμφισβητήτως
ότι οι γηπεδούχοι υπολείπονταν μακράν σε δημιουργία,
είχαν εξόφθαλμους αμυντικογενείς προσανατολισμούς
και περιορίζονταν στην ηττοπαθή νοοτροπία
«Δεν μπορώ να πάρω το ματς, οπότε ας ελπίσω να μού κάτσει μία φάση και να το κλέψω.».).

Μ’ αυτά και μ’ αυτά,
ο μοναδικός ευνοημένος -έστω και προσωρινώς-
από τον τεχνητό κουρνιαχτό που εσήκωσε η «Π.Α.Ε. Παναθηναϊκός»,
είναι ο κομπλεξικός τσαρλατάνος που χαντακώνει την ομάδα με τις ριψασπιδικές επιλογές του
και μετατρέπει σε ξενερωμένους κομπάρσους τούς κάμποσους παιχταράδες τού ρόστερ.
Και ναι μεν,
ο νάρκισσος σαλτιμπάγκος που έχει ως προπονητικά συστήματα
το «Vamos… Vamos…», την καλογυαλισμένη φράντζα
και το χέρι στην τσέπη με μοντελίστικη τσαχπινιά,
σύντομα θα αποτελεί ακόμα ένα πικρό ανέκδοτο
στη μακρά λίστα που φέρει μαζί της η «Εποχή Αλαφούζου»,
όμως η επίσημη διαμαρτυρία για το (ακαταλόγιστο) ανύπαρκτο πέναλτι
δεν αφήνει περιθώρια αισιοδοξίας για τα κριτήρια που θα επιλεχθεί ο διάδοχός του.
Εχθές το βράδυ -βάσει τής ανυπόστατης ανακοίνωσης-
μπήκε η σφραγίδα για τη 15η χρονιά χωρίς πρωτάθλημα.
…

«Για να πετύχεις στην Πολιτική,
βρες ένα πλήθος που πηγαίνει κάπου και μπες μπροστά του…»,
είναι το δόγμα που ακολουθούν οι Πολιτικάντηδες
και τούς αντιγράφουν τυφλά οι… Αθλητικάντηδες.

«ΠΕΝΑΛΤΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΑΛΤΙ.», ανεφώνησε το Πλήθος.
«ΠΕΝΑΛΤΙ. ΕΙΝΑΙ ΠΕΝΑΛΤΙ.», αναφωνούν και οι Αθλητικάντηδες.

Πανίβλακες και Χειραγωγοί,
όχι, αυτή η στήλη ουδέποτε θα υποκύψει στους φασισμούς σας.
ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΑΛΤΙ. ΚΑ-ΝΕ-ΝΑ.

Ο Αθλητάμπουρας