Τι θα υποσχεθούν οι ΝΑΤΟϊκοί στον Ζελένσκι στις 9-11 Ιουλίου

Ο διακαής πόθος του προέδρου της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι είναι να αποσπάσει από το ΝΑΤΟ την ακριβή ημερομηνία ένταξης της χώρας του στο αμυντικό κλαμπ της Δύσης. Μάλιστα λέει ότι αυτή η ημερομηνία είναι το μοναδικό εχέγγυο για την επιβίωση της χώρας του και κάνει τα δικά του όνειρα όσον αφορά τις αποφάσεις της εφετινής ΝΑΤΟϊκής Συνόδου, που θα γίνει στην Ουάσινγκτον από 9 έως 11 Ιουλίου. Ωστόσο οι Αμερικανοί πρωτίστως, και από πίσω τους όλοι οι υπόλοιποι Δυτικοί, δεν επιθυμούν να του δώσουν ό,τι ζητά, διότι θέλουν να αποφύγουν τη γενική σύρραξη.

Οι Δυτικές κυβερνήσεις θεωρούν ότι ο πόλεμος Ουκρανίας-Ρωσίας θα είναι μακρύς και με διακυμάνσεις. Συνεπώς ο Ζελένσκι δεν μπορεί να λάβει ημερομηνία ένταξης της Ουκρανίας στη Συμμαχία σήμερα. Αν του τη δώσουν τώρα, μέσα στον πόλεμο, πρέπει όλες οι χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ να σπεύσουν προς βοήθεια της Ουκρανίας βάσει του περιβόητου άρθρου 5. Ομως κανείς –και κυρίως οι Αμερικανοί– δεν θέλει να εμπλακεί στον πόλεμο περισσότερο και να ρισκάρει την άμεση σύγκρουση της Ρωσίας με το ΝΑΤΟ, δηλαδή έναν αμερικανορωσικό πόλεμο. Φυσικά, όλοι τους αναζητούν τον τρόπο να γλυκάνουν κάπως το χάπι στον Ζελένσκι.

Εφέτος οι 32 χώρες του ΝΑΤΟ θα του προσφέρουν κάτι περισσότερο από όσα πήρε στη Σύνοδο της Λιθουθανίας πέρυσι στις 12 Ιουλίου, αλλά όχι ημερομηνία ένταξης. Το περυσινό τελικό ανακοινωθέν έγραφε αορίστως ότι «το μέλλον της Ουκρανίας είναι στο ΝΑΤΟ» και ως γλυκαντικό προσέφερε το λεγόμενο Συμβούλιο ΝΑΤΟ-Ουκρανίας προς επιτάχυνση της ολοκλήρωσης του υποτιθεμένου deal. Ο Ζελένσκι, βέβαια, δεν σταμάτησε να φωνάζει για την ημερομηνία και για τον σχεδιασμό μιας πιο καθορισμένης χρονικά διαδρομής προς το αμοιβαίως επιθυμητό αποτέλεσμα. Η συνέχιση της ίδιας τακτικής από πλευράς ΝΑΤΟϊκών έχει και την πολιτική εξήγησή της.

Τις τελευταίες εβδομάδες τα πράγματα έχουν καταστεί πολύ περίπλοκα. Επειτα από την καταστροφική απόδοση του Τζο Μπάιντεν στο ντιμπέιτ με τον Ντόναλντ Τραμπ, σχολίασε η Corriere della Sera, πλανάται πιο απειλητικό το μόνιμο ερώτημα: τι θα συμβεί αν εκλεγεί πρόεδρος των ΗΠΑ ο Τραμπ; Ο νέος Λευκός Οίκος θα συνεχίσει να υποστηρίζει την κυβέρνηση του Κιέβου ή μήπως όχι; Υπάρχει και η πολιτική κρίση στη Γαλλία, αφού τυχόν κυβέρνηση Λεπέν-Μπαρντελά ενδέχεται να διακόψει τη βοήθεια προς την Ουκρανία. Σε ό,τι αφορά την αλλαγή του διαχειριστή στη βρετανική εκτελεστική εξουσία, δεν τίθεται κανένα ζήτημα: οι Εργατικοί θα πράξουν ό,τι ακριβώς έπραξαν και οι Τόρις.

Τι θα αποφασίσουν, λοιπόν, οι ΝΑΤΟϊκοί στην εφετινή συνοδό τους; Το σχέδιό τους, συνέχισαν οι Ιταλοί βασισμένοι «σε φήμες που διασπείρουν διπλωματικές πηγές», θα στείλει στον Πούτιν μήνυμα αποφασιστικότητας και δύναμης, αλλά με τρόπο που θα αποκλείει την πιθανότητα διεύρυνσης του πολέμου. Θα αναθερμάνει τις ελπίδες του Ζελένσκι με διμερείς συμφωνίες (μία για κάθε χώρα του ΝΑΤΟ). Θα διασφαλίσει την ενότητα του Δυτικού μπλοκ ακόμη και στις απευκταίες περιπτώσεις της νίκης του Τραμπ ή του σχηματισμού κυβέρνησης λεπενιστών στη Γαλλία.

Αναφορικά με τις διμερείς συμφωνίες που συνυπέγραψαν ΝΑΤΟϊκά κράτη με τον Ζελένσκι, η Corriere ανέφερε ότι «ήδη έχουν συναφθεί 20 τέτοιες, με βασικότερη την αμερικανική, ενώ η σχετική λίστα περιλαμβάνει και άλλες, τη βρετανική, τη γερμανική, τη γαλλική, την ιταλική». Οι υπόλοιπες ΝΑΤΟϊκές χώρες τι έκαναν; «Η δέσμευση είναι ότι σύντομα θα ακολουθήσουν και όλες οι άλλες χώρες, με μοναδική εξαίρεση την Ουγγαρία του Ορμπαν». Ενθουσιώδης θιασώτης αυτής της λύσης φέρεται ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αντονι Μπλίνκενν.

Συγχρόνως οι ΝΑΤΟϊκοί θα δημιουργήσουν ένα ταμείο που θα διασφαλίζει στο Κίεβο τη συνέχιση της προμήθειας όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού. Αρχικά είχε προβλεφθεί ποσό 50 δισ. δολαρίων κατ’ έτος, ενώ τώρα βρισκόμαστε στα 40 δισ. δολάρια ετήσιας στήριξης από Αμερικανούς και Ευρωπαίους. Φυσικά, στη ΝΑΤΟϊκή σύνοδο θα ληφθούν και αποφάσεις για τη συνδρομή κάθε χώρας στον ΝΑΤΟϊκό κορβανά. Σήμερα έξι χώρες βρίσκονται κάτω από το 2% του ΑΕΠ τους: ο Καναδάς, το Βέλγιο, η Ιταλία, το Λουξεμβούργο, η Πορτογαλία και η Ισπανία.

. . .