Τα μικροπλαστικά «σφηνώνουν» στα αιμοφόρα αγγεία του εγκεφάλου των ποντικών

Μία νέα ανησυχητική μελέτη βγαίνει στο φως της δημοσιότητας για τα μικροπλαστικά, η οποία αποκαλύπτει πως τα μικροσκοπικά αυτά κομματάκια πλαστικού μπορούν να εισχωρήσουν στον εγκέφαλο των ποντικών και να μπλοκάρουν τα αιμοφόρα αγγεία.  

Πώς γίνεται αυτό; Τα μικροπλαστικά μιμούνται ουσιαστικά τους θρόμβους στο αίμα που θα μπορούσαν δυνητικά να αποβούν μοιραίοι ή να διαταράξουν τη λειτουργία του εγκεφάλου.

Όπως αποκαλύπτει ο Guardian, όταν ένα κομμάτι πλαστικού «κόλλησε» σε ένα αγγείο, ακολούθησαν και άλλα πίσω του, δημιουργώντας μια – όπως την χαρακτήρισαν επιστήμονες «καραμπόλα».

Μειωμένη κινητικότητα

Αφού συνέβη αυτό, οι ερευνητές και ερευνήτριες διαπίστωσαν μειωμένη κινητική λειτουργία σε αυτά τα ποντίκια που εκτέθηκαν στα μικροπλαστικά, γεγονός που υποδηλώνει ότι είχαν επιπτώσεις στον εγκέφαλό τους.

«Αυτή η αποκάλυψη είναι ένας “φακός” μέσω του οποίου μπορούμε να κατανοήσουμε τις τοξικολογικές επιπτώσεις των μικροπλαστικών που εισβάλλουν στην κυκλοφορία του αίματος» έγραψαν οι συγγραφείς της έρευνας του Πανεπιστημίου του Πεκίνου.

Αξίζει να σημειωθεί, πως τα μικροπλαστικά έχουν εντοπιστεί σε όλο το ανθρώπινο σώμα και μπορεί να διεισδύσει στον πλακούντα και τον εγκέφαλο. Μάλιστα, πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι μικροπλαστικά συσσωρεύονται στον ανθρώπινο εγκέφαλο σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από ό,τι πριν από οκτώ χρόνια. Η ουσία συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής και καρκίνου και θεωρείται νευροτοξικό που μπορεί να προκαλέσει πολλαπλές μορφές εγκεφαλικής δυσλειτουργίας, όπως η νόσος του Πάρκινσον.

Μέχρι πρότινος, λίγα δεδομένα είναι γνωστά για τον τρόπο με τον οποίο τα κομματάκια αυτά του πλαστικού «ταξιδεύουν» μέσα στον εγκέφαλο και γιατί μπορεί να προκαλέσουν νευροτοξικότητα.

Για τον λόγο αυτό, οι επιστήμονες προσπάθησαν να παρακολουθήσουν το ταξίδι του πλαστικού στους εγκεφάλους των ποντικών σε πραγματικό χρόνο. Οι ερευνητές τους έδωσαν νερό γεμάτο με πολυστυρένιο (το υλικό από το οποίο δημιουργείται το φελιζόλ) με επικάλυψη φθορισμού.

Χρησιμοποιώντας μια τεχνική απεικόνισης που ονομάζεται μικροσκοπίο δύο φωτονίων (λέιζερ), μπόρεσαν να παρακολουθήσουν μέσα σε λίγες μόνο ώρες, πώς άρχισαν να εμφανίζονται τα κομμάτια φθορισμού στον εγκέφαλο.

Πώς «σφήνωναν» στον εγκέφαλο

Οι ερευνητές υποψιάζονται ότι τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος είχαν, στην πραγματικότητα, απορροφήσει τα κομμάτια του πλαστικού, δημιουργώντας κύτταρα ακανόνιστου σχήματος. Καθώς τα κύτταρα ταξίδευαν στα μικροσκοπικά αγγεία του φλοιού του εγκεφάλου, όπου υπάρχουν γενικά περισσότερες και στενότερες στροφές, μερικές φορές «σφήνωναν». Τα μεγαλύτερα κομμάτια πλαστικού ήταν πιο επιρρεπή στο να κολλήσουν.

Το μπλοκάρισμα που προκαλούσε αυτό το φαινόμενο μείωνε τη ροή του αίματος και μερικές φορές διαλύονταν μετά από λίγες ημέρες ή εβδομάδες, αλλά ορισμένα παρέμεναν και μετά το τέλος της περιόδου παρατήρησης των τεσσάρων εβδομάδων της μελέτης.

Όπως διαπιστώθηκε τα ποντίκια που εκτέθηκαν στα κομματάκια πλαστικού κινούνταν πιο αργά και διέσχιζαν μικρότερες αποστάσεις από εκείνα που δεν εκτέθηκαν. Είχαν επίσης κακή επίδοση σε μια δοκιμασία λαβύρινθου που μετρά τη λειτουργία της μνήμης.

Ωστόσο, οι επιστήμονες διευκρίνισαν ότι παραμένει άγνωστο αν οι ίδιες επιδράσεις θα σημειωνόταν στον ανθρώπινο εγκέφαλο, επειδή τα αγγεία δεν είναι τόσο μικρά όσο αυτά των ποντικών και επειδή ο όγκος και ο ρυθμός ροής του αίματος είναι μεγαλύτερος.