Σχολή Γάμου σε κινεζικό πανεπιστήμιο!

Λένε για την Κίνα ότι θα γίνει όντως μεγάλη δύναμη όταν θα σταματήσει να αγοράζει αμερικανικό χρέος και θα ξεκινήσει να πουλάει το δικό της. Επίσης, ότι ο πολλαπλασιασμός του πυρηνικού οπλοστασίου της είναι απαραίτητο στάδιο προς την κατεύθυνση της υπερδύναμης. Ωστόσο και σήμερα, στην εποχή της περιφερειακής δύναμης με ισχυρές… εξωστρεφείς τάσεις, υπάρχουν σημάδια ότι η Κίνα βαδίζει στον… σωστό δρόμο προς την ολοκλήρωση.

Διότι οι νέοι της δεν θέλουν να παντρευτούν και να τεκνοποιήσουν, αλλά επιθυμούν «να κτίσουν καριέρες», όπως εκόντες άκοντες κάνουν οι νέοι στη Δύση. Το Κόμμα έλαβε το μισό μήνυμα από την κινεζική κοινωνία, ανησύχησε και πλέον επιχειρεί… οικογενειακή αντεπίθεση, διότι αν ελάμβανε και το άλλο μισό θα επιχειρούσε την αυτοκατάργησή του ως κομμουνιστικού.

Μπορεί κάποιοι νέοι Κινέζοι και κάποιες νέες Κινέζες να λένε ότι προτιμούν να γίνουν στελέχη επιχειρήσεων παρά μαμάδες και μπαμπάδες, με αφεντικά Κροίσους της τεχνολογίας κιόλας, ωστόσο υπάρχουν και εκείνοι οι συνομήλικοί τους που διαμαρτύρονται ότι δεν βγαίνει η σκληρή εργατική ζωή στον καπιταλισμό με οικογένεια και ανασφαλή εργασία, με υψηλό κόστος κυοφορίας-γέννησης-αναθρέμματος και με πανάκριβη κτηματαγορά ταυτόχρονα. Και οι νέοι αυτής της δεύτερης κατηγορίας δεν παντρεύονται – είτε απορρίπτουν τον γάμο είτε τον αναβάλλουν.

Το ΚΚ Κίνας είχε μια φαεινή ιδέα για να αντιστρέψει την αντικοινωνική τάση, η οποία απειλεί να εξοκείλει το καράβι και από οικονομικής απόψεως (εργατικά χέρια). Στο Πανεπιστήμιο Πολιτικών Υποθέσεων της πόλης Νταξίνγκ, όπως μας πληροφόρησε η Repubblica, ιδρύθηκε Τμήμα Υπηρεσιών και Διαχείρισης Γάμου! «Σκοπός του Κόμματος είναι η οικοδόμηση αρμονικών οικογενειών. Σήμερα οι 68 φοιτητές και οι φοιτήτριες είναι πρωτοετείς και θα λάβουν πτυχίο το 2028. Τα κορίτσια είναι περισσότερα».

Τα μαθήματα του Τμήματος κυμαίνονται από Κοινωνιολογία μέχρι Ηθική και Ψυχολογία, καθώς και πρακτική εκπαίδευση σε τομείς όπως η οικογενειακή συμβουλευτική, ο σχεδιασμός γάμου και οι σχετικές υπηρεσίες. «Θέλουμε να καλύψουμε ολόκληρο τον κύκλο του γάμου» δήλωσε ο κοσμήτορας της σχολής. «Θα βγάλουμε επαγγελματίες που θα προωθούν τον γάμο και την οικογενειακή κουλτούρα ώστε να οικοδομήσουμε την ευημερούσα Κίνα. Την ευτυχισμένη Κίνα!»

Αξιοσημείωτο είναι, παρατήρησε η Repubblica, ότι στη διδακτέα ύλη περιλαμβάνεται και μάθημα περί κατάργησης διαφόρων απηρχαιωμένων παραδόσεων, όπως είναι η αντίστροφη προίκα. Τι ακριβώς είναι αυτή; Χρηματικό ποσό που καταβάλλουν οι γαμπροί στους γονείς της νύφης ως ένδειξη της σοβαρότητάς τους και της οικονομικής προστασίας που δύνανται να προσφέρουν. «Τα μαθήματα επεκτείνονται μέχρι τον σχεδιασμό των γαμήλιων δεξιώσεων και τη διευθέτηση της σχετικής γραφειοκρατίας. Η σχολή φιλοδοξεί να βγάλει στην κοινωνία αποφοίτους που θα δίνουν καλές υπηρεσίες γάμου και θα παίξουν θετικό ρόλο στην ανάπτυξη της κοινωνίας».

Σήμερα στην Κίνα έχουν μειωθεί και ο αριθμός των γάμων και ο αριθμός των γεννήσεων. Και αυτήν την εβδομάδα «οι Δύο Συνεδρίες» του κράτους και του Κόμματος ίσως ενστερνιστούν μια πρόταση περί μείωσης του ορίου ηλικίας γάμου στα 18 έτη (σήμερα είναι 22 για τους άνδρες και 20 για τις γυναίκες), ώστε να παρακινήσουν τον λαό στον γάμο και στην τεκνοποίηση. Πέρυσι οι γάμοι στην Κίνα μειώθηκαν κατά 1/5 σε σύγκριση με το προηγούμενο έτος, αφού μόνο 6,1 εκατομμύρια ζευγάρια παντρεύτηκαν. Αυτός ήταν ο χαμηλότερος αριθμός από το 1978, τότε που ακόμη μαινόταν ο αδυσώπητος εμφύλιος εντός του ΚΚ Κίνας.

Η Κίνα έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό στον κόσμο (προσφάτως την ξεπέρασε η Ινδία), ωστόσο γερνάει ταχέως, γεγονός που σίγουρα θα αυξήσει τις κρατικές δαπάνες μελλοντικώς. Ο πρόεδρος και γραμματέας Σι Τζινπίνγκ ενθαρρύνει τις γυναίκες να είναι καλές σύζυγοι και μητέρες. Μόνο που σήμερα πολλοί αντιτίθενται σε αυτό το όραμα. Κάποιοι νέοι μεγαλωμένοι σε συνθήκες ένταξης στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και «βαπτισμένοι» στα νάματα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης το βρίσκουν παλιομοδίτικο.

Οι κοπέλες προφασίζονται τη φεμινιστική χειραφέτηση. Και τα αγόρια τη φτώχεια τους. «Οι γονείς μου, όταν τους επισκέπτομαι, με ρωτούν πότε θα εκπληρώσω το καθήκον μου να παντρευτώ. Η οικογένεια είναι ακριβό πράγμα. Υπάρχουν νέοι που μετά βίας επιβιώνουν. Μας λένε ότι πρέπει να αναπαραχθούμε. Τι είμαστε, ζωντανά;»

. . .