Σχέδιο αποστολής απειλούμενων ειδών στη Σελήνη – Οι προκλήσεις

Η σεληνιακή αποθηκευτική εγκατάσταση θα μας επέτρεπε να διατηρήσουμε δείγματα από τα πιο απειλούμενα είδη ζώων στη Γη, φυλάσσοντάς τα μακριά από τους κινδύνους του δικού μας πλανήτη, υποστηρίζουν οι επιστήμονες.

Αυτός θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος να διατηρήσουμε ένα μακροχρόνιο αρχείο των ζώων που μπορεί να χάσουμε στη Γη, τα οποία θα «κρυοσυντηρηθούν» για να διατηρηθούν σε χρήσιμη κατάσταση, σημειώνει ο Independent.

Γιατί στη Σελήνη

Μια τέτοια εγκατάσταση, όπως σημειώνει η επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τη Mary Hagedorn του Εθνικού Ινστιτούτου Ζωολογικών Κήπων και Βιολογίας Διατήρησης του Smithsonian, θα ήταν καλό να βρίσκεται στις περιοχές κοντά στους πόλους της Σελήνης, οι οποίες παραμένουν μόνιμα στη σκιά. Οι θερμοκρασίες εκεί παραμένουν κάτω από τους -196 βαθμούς Κελσίου, έτσι ώστε η εγκατάσταση να λειτουργεί σαν ψυγείο και να επιτρέπει την μακροπρόθεσμη αποθήκευση των βιολογικών δειγμάτων.

Η αποθήκευση στη Σελήνη θα σήμαινε ότι δεν θα χρειαζόταν ανθρώπινη παρέμβαση ή μια συνεχής πηγή ενέργειας για να διατηρείται η εγκατάσταση δροσερή. Αυτά είναι δύο από τις κύρια προβλήματα που αντιμετωπίζει οποιοσδήποτε παρόμοιος αποθηκευτικός χώρος στη Γη.

Επιπλέον, η εγκατάσταση θα ήταν ασφαλής από άλλους κινδύνους, όπως οι φυσικές καταστροφές, η κλιματική αλλαγή και οι γεωπολιτικές συγκρούσεις.

Αρχικά, η εγκατάσταση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για τη φύλαξη δειγμάτων δέρματος ζώων που περιλαμβάνουν ινοβλαστικά κύτταρα. Η ομάδα έχει ήδη αρχίσει να σχεδιάζει πώς θα μπορούσε να λειτουργήσει αυτό με δείγματα του ψαριού Asterropteryx semipunctatus, ενός είδους γωβιού, που θα χρησιμοποιηθεί ως παράδειγμα και δοκιμή.

Τα προβλήματα

Οι ερευνητές σημειώνουν ότι υπάρχουν πολλές προκλήσεις που θα μπορούσαν να προκαλέσουν προβλήματα στο σχέδιο. Σε αυτές περιλαμβάνονται η ασφαλής μεταφορά των δειγμάτων στο διάστημα και στη Σελήνη, η προστασία τους από την ακτινοβολία και η συνεργασία χωρών και οργανισμών από όλο τον κόσμο για την κατασκευή και τη μετέπειτα προστασία της εγκατάστασης.

Σημειώνουν όμως ότι η δράση είναι απαραίτητη παρά τις προκλήσεις αυτές, καθώς «οι απειλές εξαφάνισης επιταχύνονται ταχύτερα από την ικανότητά μας να σώσουμε αυτά τα είδη στο φυσικό τους περιβάλλον», όπως γράφουν στη μελέτη.