Σεισμός στη Μιανμάρ: Μάχη με τον χρόνο δίνουν οι διασώστες

Αγώνα κόντρα στον χρόνο δίνουν οι ομάδες διάσωσης στη Μιανμάρ που σχεδόν ισοπεδώθηκε από τον σεισμό «τέρας» των 7,7 Ρίχτερ της 28ης Μαρτίου. Τουλάχιστον 1.664 άνθρωποι σκοτώθηκαν, σύμφωνα με τον νεότερο επίσημο απολογισμό, ενώ δεκάδες είναι οι αγνοούμενοι.

Ένα από τα δεκάδες κτίρια που γκρέμισε ο σεισμός «μαμούθ» στη Μιανμάρ είναι και ένα λύκεια στα προάστια της Μανταλάι, της δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της ασιατικής αυτής χώρας, που κυβερνάται από Χούντα.

Οι διασώστες αναρριχήθηκαν σήμερα (29.03.2025) στα συντρίμμια του ιδιωτικού λυκείου «Wisdom Villa»,  μέχρι που έφτασαν σε μια πόρτα που τους εμπόδιζε να συνεχίσουν.

Φώναξαν: «Υπάρχει κανείς μέσα;»

Οι δεκάδες άνθρωποι που είχαν συγκεντρωθεί τριγύρω και παρακολουθούσαν, έκαναν ησυχία, περιμένοντας να ακούσουν μια κραυγή, μια φωνή, έναν ψίθυρο. Τίποτα.

Το εξαώροφο κτίριο κατέρρευσε από τον σεισμό της 28ης Μαρτίου. Ό,τι απέμεινε είναι χαλάσματα σε ύψος περίπου ενάμιση ορόφου. Σιδηροδοκοί ξεπροβάλλουν ανάμεσα στα κομμάτια του μπετόν, στρεβλωμένες σαν ρίζες δέντρων, ξεκοιλιασμένες από τον σεισμό των 7,7 Ρίχτερ. Ανάμεσα στα συντρίμμια κείτεται, με το πρόσωπο στο χώμα, ένα γιγαντιαίο λούτρινο αρκουδάκι, ντυμένο με ένα ροζ μπλουζάκι.

«Είμαι ζωντανή εδώ μέσα»

Σύμφωνα με τους κατοίκους, τουλάχιστον επτά άνθρωποι παραμένουν παγιδευμένοι στο εσωτερικό του σχολείου. Οι δύο είναι εκπαιδευτικοί, οι υπόλοιποι μαθητές. Άλλοι επτά σκοτώθηκαν και δύο ανασύρθηκαν ζωντανοί, ώρες μετά τον σεισμό.

Δεκάδες άνθρωποι, συγγενείς ή γείτονες των αγνοούμενων, κάθονται γύρω από το κτίριο, περιμένοντας να ακούσουν κάποιο καλό νέο.

Η Γιν Νου, η 26χρονη κόρη της οποίας, η Γιαμίν Σουέ Ζιν, είναι εκπαιδευτικός και παγιδεύτηκε στο κτίριο, προσπαθεί να παραμείνει ψύχραιμη. Οι διασώστες λένε ότι νωρίτερα άκουσαν τη Γιαμίν να φωνάζει: «Είμαι η δασκάλα Γιαμίν. Είμαι ζωντανή εδώ μέσα. Βοηθήστε με, παρακαλώ. Διψάω», φέρεται να είπε.

Από εκείνη τη στιγμή, η μητέρα της μετράει τις ώρες. «Δεν έκλεισα μάτι όλη τη νύχτα», λέει με δάκρυα στα μάτια. «Στριφογύριζα σαν την τρελή γύρω από το κτίριο. Το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν να φωνάζω το όνομά της και να κλαίω. Τίποτε άλλο».

Στο σχολείο αυτό φοιτούν περίπου 200 μαθητές, ηλικίας 12 – 15 ετών. Το τρίμηνο είχε τελειώσει και, ευτυχώς, οι περισσότεροι από αυτούς είχαν φύγει. Όσοι βρίσκονταν στο ένα από τα δύο κτίρια του πρόλαβαν να φύγουν. Εκείνοι που βρίσκονταν στο άλλο και έκαναν πρόβες χορού για την επικείμενη γιορτή του νερού, το παραδοσιακό νέο έτος στη Μιανμάρ, παγιδεύτηκαν στα ερείπια.

«Κατάφερα να γλιτώσω», αφηγήθηκε η εκπαιδευτικός Κιμ Μα Ζιν, 35 ετών, που φέρει ένα μεγάλο τραύμα στο μέτωπο. «Εδώ μιλάμε για φυσική καταστροφή, κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή», είπε.

Οι διασώστες προσπαθούν να ανοίξουν δίοδο ανάμεσα στις πλάκες του μπετόν για να φτάσουν στο σημείο όπου υποθέτουν ότι βρίσκονται οι εγκλωβισμένοι.

Η Γιν Νου ελπίζει ότι η κόρη της, ένα από τα τέσσερα παιδιά της, επέζησε. «Ο γιος μου είπε ότι φοβάται πως δεν θα βγει ζωντανή. Δυσκολεύομαι να το δεχτώ, είναι η κόρη μου. Πάντα ήταν προσεχτική. Κάθε φορά που πάει στον ναό ή επισκέπτεται μια παγόδα, προσεύχεται να γίνει η κόρη που θα γηροκομήσει τους ηλικιωμένους γονείς της», είπε.