Πώς η Ευρώπη θα απεξαρτηθεί από τα αμερικανικά όπλα

Ο εξοπλισμός της Ευρωπαϊκής Ενωσης στη βάση της απεξάρτησής της από τις αμερικανικές πολεμικές βιομηχανίες (και, ασφαλώς, από την απαραίτητη έγκριση του Λευκού Οίκου) δεν είναι εύκολος δρόμος, ενώ ενδέχεται να συνεπάγεται και κοινωνικό κόστος, έγραψε η Repubblica (Τζανλούκα ντι Φέο). Το ιταλικό δημοσίευμα επισήμανε ότι τα κεφάλαια που απαιτούνται για τα όπλα είναι υπερπολύτιμα σε άλλους τομείς, λόγου χάρη στις παρεχόμενες στους πολίτες υπηρεσίες, τονίζοντας ότι υπάρχουν και άλλα ζητήματα σε εκκρεμότητα.

«Η Ευρώπη είναι διχασμένη και αδυνατεί να εκφράσει οικονομίες κλίμακας, αν και διαθέτει εξαιρετικά προηγμένες τεχνολογίες και βιομηχανίες. Απαιτούνται παραγωγική επανάσταση στον κλάδο [στην πολεμική βιομηχανία] και κατευθυντήριες γραμμές προς αποφυγήν της σπατάλης ή των επικαλύψεων από πλευράς κρατών-μελών, αλλιώς οποιαδήποτε επένδυση στην ευρωπαϊκή άμυνα θα έχει περιορισμένη αποτελεσματικότητα».

Ο δε χρόνος που χρειάζεται για να κατασκευαστεί ένα προηγμένο όπλο, συνέχισε ο Ντι Φέο, είναι πολύ μεγάλος, αφού δεν υπάρχουν αεροπλάνα και τανκς ετοιμοπαράδοτα. Οσον αφορά τα λεφτά, μιλάμε για πακτωλό: «Χρειάζονται επενδύσεις 20-30 δισ. ευρώ. Τώρα τρέχουν δύο ανταγωνιστικά προγράμματα πολεμικών αεροσκαφών, ένα γαλλογερμανικό και ένα ιταλοβρετανοϊαπωνικό, αλλά η επικάλυψη σημαίνει μεγαλύτερο κόστος».

Ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, πάντως, ο πορτογάλος Αντόνιο Κόστα, είπε στη Repubblica ότι προς το παρόν δεν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις. «Βραχυπρόθεσμα, πρέπει να αγοράζουμε τα όπλα που χρειαζόμαστε όπου τα βρίσκουμε διαθέσιμα. Μακροπρόθεσμα, ωστόσο, οι επενδύσεις μας πρέπει να κατευθυνθούν πιο αποφασιστικά στις βιομηχανίες των χωρών μας».

Ο Ντι Φέο έγραψε ότι οι «τρύπες» που παρουσιάζει το αμυντικό τείχος της ΕΕ αφορούν πολλές κατηγορίες πολεμικών αεροσκαφών, όπως μεταγωγικά αερομεταφοράς στρατιωτικών μονάδων, αεροπλάνα ανεφοδιασμού κατά την πτήση και ιπτάμενα ραντάρ που σαρώνουν τα πάντα σε γη, θάλασσα και ουρανό. «Η Airbus κατασκευάζει ιπτάμενες δεξαμενές καυσίμων, όμως κατά τα λοιπά δεν πάμε καλά. Υστερούμε και στους επικοινωνιακούς δορυφόρους».

Ο ιταλός ρεπόρτερ υποστήριξε ότι πρώτη προτεραιότητα για την ΕΕ είναι η αντιπυραυλική ασπίδα, «η οποία είναι παντού αδύναμη». Ανέφερε ότι ο πρόεδρος της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν πρότεινε ήδη την αντικατάσταση των αμερικανικών συστημάτων Patriot με το γαλοϊταλικό σύστημα Samp-T και των αμερικανικών μαχητικών F-35 με τα γαλλικά αεροσκάφη Rafale. Ωστόσο σχολίασε: «Το πρόβλημα έγκειται στο ότι μια αντιπυραυλική συστοιχία Μade in Europe απαιτεί τρία χρόνια κατασκευής»…

Σε ό,τι αφορά την επιτάχυνση της παραγωγής στα ευρωπαϊκά εργοστάσια οπλικών συστημάτων, «μέχρι στιγμής καμία εταιρεία της Γηραιάς Ηπείρου δεν έχει καταφέρει να τρέξει περισσότερο την παραγωγική διαδικασία, με μοναδική εξαίρεση τη γερμανική Rheinmetall». Γιατί; «Η γραφειοκρατία καθυστερεί τις άδειες για νέες μονάδες, ενώ υπάρχει και κατακερματισμός της παραγωγής».

Στο τέλος του κειμένου του ο Ντι Φέο ασχολήθηκε με την προοπτική δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας στην πολεμική βιομηχανία της ΕΕ. Επικαλέστηκε τον Κόστα, ο οποίος θεωρεί αυτό το στοιχείο δεδομένο, και υποστήριξε ότι μόνο για την κατασκευή του ευρωπαϊκού μαχητικού αεροσκάφους Eurofighter δημιουργήθηκαν 100.000 θέσεις εργασίας υψηλής εξειδίκευσης.

. . .