Πώς δηλαδή θα κάνει ο Τραμπ τη Γάζα… Ριβιέρα;

Οταν ο Ντόναλντ Τραμπ υποσχόταν προεκλογικά να τελειώσει τον πόλεμο στην Ουκρανία σε μια ημέρα και να φέρει την ειρήνη στη Μέση Ανατολή, ήταν πολλοί εκείνοι που παρατηρούσαν -στην πολιτική και τα ΜΜΕ εξίσου- ότι δεν εξήγησε ποτέ επαρκώς το πώς σκόπευε να το κάνει. Κοινώς, δεν είχε σχέδιο, και αν είχε το ήξερε μόνο ο ίδιος. Είκοσι ημέρες μετά την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ, ο ίδιος αρχίζει να «ξεδιπλώνει» τα σχέδιά του, τα οποία συνθέτουν το όραμα μιας αποικιοκρατικής αυτοκρατορίας.

Μετά τον Καναδά, την Γροιλανδία και τον Παναμά, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, ανακοίνωσε στους εμβρόντητους δημοσιογράφους, σε επίσημη συνέντευξη Τύπου στο Λευκό Οίκο, ότι «η Γάζα θα περάσει στην ιδιοκτησία των ΗΠΑ και οι Παλαιστίνιοι -όλοι τους, και τα 1,7 εκατομμύρια- θα πάνε αλλού να ζήσουν μια όμορφη ζωή και να μην φοβούνται κάθε ημέρα ότι θα σκοτωθούν».

Η γενικότερες αντιδράσεις συνοψίζονται θαυμάσια στην ερώτηση που του έθεσε η Κέλι Ο’Ντόνελ του δικτύου NBC News: «Μιλάτε απόψε για την προοπτική να καταλάβουν οι ΗΠΑ μια κυρίαρχη περιοχή. Ποια εξουσία θα σας επιτρέψει να το κάνετε αυτό; Μιλάτε για μόνιμη κατοχή;»

Ο Τραμπ, απτόητος, απάντησε ότι μιλάει για «μακροπρόθεσμη ιδιοκτησία»: «Βλέπω μια μακροπρόθεσμη ιδιοκτησιακή θέση», στη λογική ότι ο παλαιστινιακός θύλακας είναι ένα οικόπεδο που βγήκε στην ελεύθερη αγορά προς πώληση. Λίγο αργότερα, ο Τραμπ πρόσθεσε ότι «σκέφτεται να δώσει τη Γάζα στο Ισραήλ και να απελάσει από αυτήν όλους τους Παλαιστίνιους». Θα κάνει ανακοινώσεις τις επόμενες τέσσερις εβδομάδες, κατέληξε.

Δεν είναι ακριβώς μετρήσιμος ο βαθμός στον οποίον η στάση του Τζο Μπάιντεν στην κρίση της Γάζας καθόρισε το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, όμως είναι δεδομένο ότι πολύς κόσμος ψήφισε τον Τραμπ είτε για να σταματήσει η αιματοχυσία, είτε πιστεύοντας ότι θα έφερνε και τη λύση στο Παλαιστινιακό, γράφει ο Ντάνα Μίλμπανκ στην Washington Post και αναρωτιέται πώς να αισθάνονται τώρα οι αραβόφωνοι ψηφοφόροι στο Ντίαρμπορν του Μίσιγκαν, για παράδειγμα, που τον ψήφισαν κατά πλειοψηφία.

Ο Μπάιντεν δεν ήταν αρκετά αυστηρός με το Ισραήλ και δεν εμπόδισε την αιματοχυσία, πράγματι. Ο Τραμπ, όμως, πηγαίνει το σχέδιο του Νετανιάχου για ολική εξάλειψη των Παλαιστινίων ένα βήμα πιο πέρα, εκπλήσσοντας ακόμη και τον ίδιον τον πρωθυπουργό του Ισραήλ. Οχι ότι δεν του άρεσε: «Είναι ένα σχέδιο που μπορεί να γράψει ιστορία», είπε.

Το σχέδιο αυτό θα γράψει, όντως, ιστορία, αλλά τι είδους ιστορία θα είναι αυτή; Ηδη υπάρχουν 1,5 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι πρόσφυγες στην ευρύτερη περιοχή και ο Τραμπ σκοπεύει να δημιουργήσει άλλα 2 εκατομμύρια. Εκτός εάν επεκτείνει το σχέδιό του και στη Δυτική Οχθη, οπότε στους παραπάνω αριθμούς θα προστεθούν ακόμη 2 εκατομμύρια.

Που θέλει να στείλει τους Παλαιστίνιους; Παντού. Κυρίως στην Ιορδανία και την Αίγυπτο, αλλά και σε «άλλες δώδεκα χώρες», όπως είπε. Η Ιορδανία, η Αίγυπτος και άλλες αραβικές χώρες έχουν αρνηθεί κάθετα να δεχτουν τους Παλαιστίνιους της Γάζας, αλλά αυτό δεν φαίνεται να απασχολεί τον Τραμπ: «Λένε ότι δεν θα τους δεχτούν, αλλά εγώ λέω ότι θα το κάνουν», είπε.

Η Σαουδική Αραβία, σύμφωνα με τον Guardian, σε ανακοίνωσή της, τόνισε ότι «απορρίπτει κάθε προσπάθεια εκτόπισης των Παλαιστινίων από τη γη τους» και επανέλαβε ότι «δεν θα δημιουργήσει σχέσεις με το Ισραήλ χωρίς την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους». Η Χαμάς επίσης καταδίκασε τις εκκλήσεις του Τραμπ προς τους Παλαιστίνιους στη Γάζα να φύγουν, ως «απέλαση από τη γη τους». Ο Παλαιστίνιος απεσταλμένος στον ΟΗΕ είπε ότι οι παγκόσμιοι ηγέτες πρέπει να σεβαστούν την επιθυμία των Παλαιστινίων να παραμείνουν στη Γάζα.

Η Washington Post συνοψίζει τις συνέπειες μιας τέτοιας εξέλιξης ως εξής: «Οποιαδήποτε μετεγκατάσταση -προσωρινή ή μόνιμη- θα αποβεί εκρηκτική για την περιοχή, δεδομένης της ιστορίας του εκτοπισμού των Παλαιστινίων και της επί δεκαετίες ισραηλινής κατοχής της Γάζας. Ούτε οι Παλαιστίνιοι ούτε οι γείτονες άραβες ηγέτες εμπιστεύονται ότι το Ισραήλ θα επιτρέψει στους Παλαιστίνιους να επιστρέψουν στη Γάζα, εάν την εγκαταλείψουν. Μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν πολιτικά αποσταθεροποιητική για την Αίγυπτο και την Ιορδανία, όπου οι ηγέτες φοβούνται ότι οποιαδήποτε εισροή Παλαιστινίων θα αντιμετωπιζόταν με οξύ θυμό από τον κόσμο, καθώς θα δημιουργούσε την αίσθηση ότι οι χώρες αυτές συνεργάζονται με το Ισραήλ».

Ο ίδιος ο Τραμπ ισχυρίζεται ότι στο σχέδιό του έχει την υποστήριξη «παγκόσμιων ηγετών», τους οποίους ωστόσο δεν κατονόμασε. Μπορεί και να ισχύει. Πιθανώς υπάρχουν τέτοιοι ηγέτες, ιδιαίτερα χωρών που δεν είναι κοντά στην ευρύτερη περιοχή και δεν επηρεάζονται άμεσα από όσα συμβαίνουν σε αυτήν.

Ομως, όπως επισημαίνει ο Guardian, η αναγκαστική μετακίνηση του πληθυσμού θα ήταν παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου και θα αντιμετώπιζε σθεναρές αντιδράσεις όχι μόνο στην περιοχή αλλά και από τους δυτικούς συμμάχους της Ουάσιγκτον. Ορισμένοι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων παρομοιάζουν την ιδέα με εθνοκάθαρση.

Η Γάζα θα μπορούσε να γίνει «η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής», είπε ο Τραμπ. Ονειρεύεται ξενοδοχεία και θέρετρα σε αυτό που αποκάλεσε –απηχώντας τις παλιότερες δηλώσεις του γαμπρού του και μεγιστάνα των ακινήτων, Τζάρεντ Κούσνερ–, μια εξαίρετη και πολύτιμη «παραθαλάσσια ιδιοκτησία».

Ο Τραμπ έδωσε μια αόριστη απάντηση όταν ρωτήθηκε αν υποστηρίζει μια λύση δύο κρατών, το οποίο αποτελεί πάγια προσέγγιση των ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες. «Αυτό που λέω δεν σημαίνει τίποτα για ένα δύο κράτη ή ένα κράτος ή οποιοδήποτε κράτος. Σημαίνει ότι θέλουμε να δώσουμε στους ανθρώπους μια ευκαιρία στη ζωή», είπε. «Δεν είχαν ποτέ την ευκαιρία να ζήσουν γιατί η Λωρίδα της Γάζας ήταν μια κόλαση για τους ανθρώπους που ζουν εκεί. Ηταν φρικτό».

Εάν προχωρήσει με τα σχέδιά του και δεν πετάει αόριστες απειλές και «πυροτεχνήματα» -όπως συνηθίζει να κάνει- προκειμένου να αντλήσει οφέλη, ο Ντόναλντ Τραμπ θα δημιουργήσει πράγματι έναν παραθαλάσσιο παράδεισο για κάποιους εξωχώριους επισκέπτες.

Και μια εκτεταμένη κόλαση για όλη τη Μέση Ανατολή, η οποία είναι πολύ πιθανόν να υπερβεί κατά πολύ σε φρίκη τη Λωρίδα της Γάζας.

. . .