Πυγμαλίων Δαδακαρίδης: “Ο πατέρας μου έκανε το το ίδιο μέχρι να… |

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης παραχώρησε συνέντευξη στον Χρήστο Τζίφα και στο rosa.gr. Ο δημοφιλής ηθοποιός μίλησε για το οικογενειακό του περιβάλλον.

“Ο πατέρας μου, μεγαλωμένος στον Πειραιά, πήγε να σπουδάσει στην Αγγλία μάρκετινγκ όπου και γνώρισε την μητέρα μου. Η μητέρα μου, από μια φτωχική οικογένεια του Μάντσεστερ γνώρισε τον πατέρα μου” δήλωσε αρχικά.

Όπως ανέφερε, οι γονείς του έχουν καλλεργήσει τους εαυτούς τους: “Στο επίπεδο που οι ίδιοι διάλεξαν να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους. Αλλά ναι. Αγαπούσαν τις τέχνες, αγαπούσαν τον πολιτισμό. Είχαν τον χώρο μέσα τους να αντιληφθούν τον έρωτα. Και ερωτεύτηκαν. Φιλόξενοι, ανοιχτοί, χωρίς κανένα είδος διαχωρισμού μέσα τους, παρά μόνο στο να μην πληγώνεις τους ανθρώπους και να μην κάνεις κάτι κακό. Και αν τελικά φτάσεις σε εκείνο το σημείο και το κάνεις, να έχεις πραγματικά μέσα σου τη σκέψη να ζητήσεις συγγνώμη, την ενσυναίσθηση να αντιληφθείς τι είναι ο πόνος, πώς προκαλείται και γιατί“.

Για το πώς υποδέχτηκαν την απόφασή του να ασχοληθεί με την υποκριτική, ο ίδιος είπε: “Οι γονείς μου αν δεν έβλεπαν τα παιδιά τους ευτυχισμένα μ’ έναν τρόπο, προσπαθούσαν κάθε φορά να τα διοχετεύσουν σε αυτό που ήθελαν τα παιδιά τους και όχι σε αυτό που ήθελαν οι ίδιοι. Δεν έκανα ας πούμε αθλητισμό ή άλλα πράγματα ή ντε και καλά σπουδές, γιατί θα ικανοποιούσα αυτά τα οποία οι δικοί μου δεν κατάφεραν να κάνουν. Οι γονείς μου ήταν πάντα της φιλοσοφίας “είσαι χαρούμενος να κάνεις αυτό, κάντο. Δεν είσαι, δεν το καταλαβαίνεις κιόλας; Συνέχισε να το κάνεις μέχρι να καταλάβεις γιατί δεν είσαι”“.

Σε άλλο σημείο, ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης μίλησε για τα εφηβικά του χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων είχε παραπάνω κιλά.

“Ήμουν πολύ πιο παχύς. Με το βάρος μου έχω αλλάξει χιλιάδες εικόνες και σκέψεις. Και απέναντι στη δουλειά, γιατί προσπαθώ ογκομετρικά να είμαι στα παπούτσια των ηρώων. Ο εαυτός μου είναι όμορφος ούτως ή άλλως, γιατί είναι όμοιος με τη μορφή του ανθρώπου που θα την αντικρούσει και θα την αγαπήσει. Δεν είμαι όμοιος με τη μορφή ενός μοντέλου ή με κάτι που εμείς πάλι βάζουμε σαν γεωμετρία ότι πρέπει να είναι όμορφο. Κάποιοι απλά γεννήθηκαν τόσο όμορφοι ή τόσο γεωμετρικά σωστοί. Τουλάχιστον για αυτούς που έχουν βάλει κατηγορία στην ομορφιά. Γιατί εγώ δεν το έχω κάνει. Εμένα μου αρέσουν τα μάτια, η μυρωδιά, ο ήχος της φωνής, το χιούμορ η εξυπνάδα. Αυτά είναι που γουστάρω σε έναν άνθρωπο” δήλωσε.

Ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης απάντησε εάν πέρασε δύσκολα εκείνα τα χρόνια: “Όχι, απλά αν ένα παιδί δεν σε πήγαινε ή ήθελε να σε προσβάλει, πάντα θα σε φώναζε με το γεωμετρικό σου σχήμα ή αν κάποιο παιδί φαινόταν στην εφηβεία ότι είχε άλλες σεξουαλικές προτιμήσεις, σίγουρα το κατηγοριοποιούσαν οι άνθρωποι και το πείραζαν. Και όλοι έχουμε υπάρξει και στην πλευρά του θύτη και του θύματος ως παιδιά. Γιατί αυτή η ελλειπτική γνώση που έχουμε μέσα στα πράγματα, μας δίνει να καταλάβουμε μέσα μας αν μας αρέσει να πληγώνουμε έναν άνθρωπο ή όχι. Εμένα δεν μου άρεσε. Μια άλλη ταινία του σινεμά που λάτρευα ήταν ” Ο Άνθρωπος Ελέφαντας” του Ντέιβιντ Λιντς. Οπότε θεωρούσα ότι όλοι οι “άνθρωποι ελέφαντες” ήταν φίλοι μου. Οπότε αν πείραζες “άνθρωπο ελέφαντα”, είχες να κάνεις τότε με τον άνθρωπο που τον προστάτευε. Ακόμα και να μην με έπαιρνε και να έτρωγα και το ξύλο της ζωής μου από μεγαλύτερα παιδιά, θα είχα προκαλέσει πρώτος τη διαδικασία του μπλεξίματος σε τέτοιες περιπτώσεις“.

Συνδέεται η απόφασή του να ακολουθήσει την υποκριτική με εκείνα τα χρόνια;

“Σίγουρα συνδέεται με έναν τρόπο, γιατί η μητέρα μου είναι Εγγλέζα, ο πατέρας μου είναι Έλληνας, έχω περάσει τέσσερις μήνες το χρόνο σε διαφορετικά μέρη στην Αγγλία γιατί η μάνα μου μετακόμιζε μέχρι να καταλήξει στο σπίτι της που μένει μέχρι σήμερα και ο πατέρας μου το ίδιο μέχρι να ξαναπαντρευτεί και να ξαναφτιάξει τη ζωή του. Άλλαξα σχολεία πολλά, άλλαξα πολλά παιδιά, οπότε ασυναίσθητα είχα διαφορετικές προσλαμβάνουσες μέχρι την εφηβεία μου. Άρα έπαιξα πολύ περισσότερους ρόλους για να επανέλθω σε κάτι, να ξαναανήκω κάπου, να ξαναβρώ φίλους, να συνδεθώ με αυτούς τους φίλους, να ξαναβρώ κάποια μάτια που θα αγαπήσω στην εφηβεία μου και να με αγαπήσουν πίσω. Και μέσα σε αυτή τη μοναξιά, να καταλάβω και όλη αυτή την ενέργεια και την φαντασία που έχω σαν παιδί και τι μπορώ να την κάνω. Οπότε σίγουρα την έκανα παραστάσεις. Αναπαραστάσεις για να γεμίσω τον χρόνο μου σε ώρες κοινής ησυχίας το μεσημέρι, που τις σιχαίνομαι αυτές τις ώρες και θέλω να βαράω κομπρεσέρ, παρ’ όλο που κοιμάμαι, ειδικά μεγαλώνοντας. Δεν με πειράζει όμως να γίνεται χαμός. Σε χρόνους που είχα ενέργεια, έφτιαχνα χαρακτήρες και ρόλους. Οπότε σίγουρα αυτό το κομμάτι της ζωής μου, τώρα μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι με ώθησε με έναν τρόπο να αντιλαμβάνομαι την αλλαγή της μάσκας του ηθοποιού. Αλλάζω μάσκες. Ναι, άλλαζα τοπία, άλλαζα χρώματα, καλοκαίρια – χειμώνες, χειμώνες-καλοκαίρια, θερμοκρασίες, συμπεριφορές, μυρωδιές. Αυτό με βοήθησε πολύ με έναν τρόπο. Αλλά προφανώς υπήρχε και μέσα μου το βαθύτερο κομμάτι, του πώς ένα βαθύ μου συναίσθημα θέλω να το μεταφέρω και πώς με έναν τρόπο με εσένα που δεν σε ξέρω, μπορούμε να συνδεθούμε μέσω της χαράς, του γέλιου, της επικοινωνίας έστω και για λίγο, χωρίς να έχουμε να διεκδικήσουμε τίποτα ο ένας απέναντι στον άλλον” εξήγησε ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης.

–

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο site μας