Παραιτήθηκε η Μαρία Ψαρρά από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ

Η δημοσιογράφος Μαρία Ψαρρά παραιτήθηκε από μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ. Η Μαρία Ψαρρά, ανταποκρίτρια ελληνικών ΜΜΕ, στις Βρυξέλλες εξηγεί με κείμενό της στο fb τους λόγους της παραίτησής της, από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ:

«ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ
Μια εξήγηση στους Συναδέλφους μου για την παραίτησή μου από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ
Σε μια από τις τελευταίες συνεδριάσεις του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, πριν ξεκινήσουμε, όσοι είχαν μαζευτεί στην αίθουσα της Ακαδημίας μιλούσαν για κάποιες εξελίξεις στον κλάδο. Η γραμματέας -μάλλον κατά λάθος- έκλεισε το μικρόφωνο της σύνδεσης κι εγώ ζήτησα να ξανανοίξει, για να μπορέσω να ενημερωθώ για τα πολύ ενδιαφέροντα που λέγονταν στην αίθουσα. Και τότε ένα μέλος του ΔΣ από την αντιπολίτευση αντέδρασε: γιατί να κάνει ΑΥΤΗ ό,τι θέλει; Ας ήταν εδώ, πρόσθεσε.
Δεν ήταν η πρώτη φορά που οι «συνάδελφοι» της αντιπολίτευσης του ΔΣ με… εγκαλούσαν για την online παρουσία μου στις συνεδριάσεις. Λες και οι Συνάδελφοι, ο κόσμος της Συσπείρωσης, δεν με ψήφισαν γνωρίζοντας ότι μένω μόνιμα στις Βρυξέλλες, λες και δεν δουλεύω σε ελληνικά ΜΜΕ, λες και οι ίδιοι δεν είχαν ανταποκριτές και ανταποκρίτριες στο ψηφοδέλτιό τους! Το ίδιο θα έλεγαν, αναρωτιέμαι, αν είχαν εκλεγεί εκείνοι;
Σήμερα απευθύνομαι στους Συναδέλφους μου, χωρίς εισαγωγικά, όχι μόνο σε εκείνους που με ψήφισαν και με τίμησαν δύο φορές στις εκλογές της Ένωσής μας, αλλά και *σε εκείνους που νοιάζονται για τον κλάδο, που τον πονάνε*:
ύστερα από σχεδόν τρία χρόνια, αποχωρώ από το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ.
Αποχωρώ για προσωπικούς λόγους.
Καταρχάς γιατί χρειάζεται να δουλεύω σε πολλές δουλειές για να ζήσω μια ζωή. Και μία ακόμη δουλειά -απαιτητική όσο η ΕΣΗΕΑ- είναι το κερασάκι σε μια τούρτα με πολλή δουλειά, πίεση και στρες.
Και κατά δεύτερον γιατί δεν μπορώ πλέον να ανέχομαι την συμπεριφορά της αντιπολίτευσης: σκατοψυχιά όσο δεν πάει, κόντρα στην κόντρα (όπως στο παράδειγμα με το οποίο άρχισα), αλλά και άρνηση να γίνει το οτιδήποτε στον κλάδο. Είναι πάντα εκεί να κουνάνε το δάχτυλο, να κατηγορήσουν, να διαβάλουν, χωρίς καμία διάθεση συνεργασίας για να ενισχυθεί η φωνή του κλάδου.
*Ευτυχώς, όμως, οι άλλοι όμως είναι περισσότεροι*.
Χαίρομαι που έκανα αυτήν την προσπάθεια, άξιζε και αξίζει. Μακάρι να μπορούσα να δώσω περισσότερα. Η Μάχη και ο Σταύρος στυλοβάτες από τους λίγους. Και η Εμμανουέλα που θα με αντικαταστήσει ψυχάρα, είμαι σίγουρη ότι θα δώσει το καλύτερό της για τον κλάδο. Αξίζει να τους έχετε εμπιστοσύνη (κι εγώ εκεί, δίπλα τους θα είμαι, αλλά όχι για τις 5,6 ή 7 ώρες των συνεδριάσεων)!
Κι ένα τελευταίο: η ΕΣΗΕΑ μας έχει πολλά προβλήματα. Σοβαρά και εγγενή. Και οικονομικά (ειδικά το τελευταίο χρειάζεται απαντήσεις το συντομότερο δυνατό).
Όμως είναι το τελευταίο καταφύγιο του κλάδου μας. Και πολλοί θα ήθελαν να μην υπάρχει.
*Μην τους κάνετε το χατίρι… *»