Ο Τζουντ Μπέλιγχαμ – ποιος άλλος;

Το ηλεκτρονικό ρολόι του γηπέδου έδειχνε 94’:34’’. Η Αγγλία έχανε από τη μικρούλα Σλοβακία και ετοιμαζόταν να επιστρέψει, ντροπιασμένη, στο Νησί. Οι οπαδοί της βίωναν ένα déjà-vu του ταπεινωτικού αποκλεισμού των «Λιονταριών» από την Ισλανδία στο Euro του 2016, πάλι στο πρώτο νοκ-άουτ παιχνίδι τους. Η αγγλική εξέδρα είχε αρχίσει να αδειάζει. Οσοι είχαν παραμείνει στις θέσεις τους, αποδοκίμαζαν έντονα τον Γκάρεθ Σάουθγκεϊτ και τους παίκτες του. Ωσπου, έγιναν αυτόπτες μάρτυρες

Αυτοί που έμειναν για να πιούν το πικρό ποτήρι μέχρι τέλους, ευτύχησαν να γίνουν αυτόπτες μάρτυρες ενός από τα πιο δραματικά γκολ στην ιστορία της εθνικής Αγγλίας – και του πιο εντυπωσιακού, μέχρι τώρα, στο τουρνουά. O Kάιλ Γουόκερ εκτέλεσε το πλάγιο, ο Μαρκ Γκουέχι πήρε την κεφαλιά, και ο Τζουντ Μπέλιγχαμ με τρομερό ανάποδο ψαλίδι έστειλε την μπάλα στα δίχτυα και το ματς στην παράταση. Εμοιαζε με θαύμα. Η Αγγλία έσωσε την παρτίδα 86 δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, ενώ σε ολόκληρο τον αγώνα δεν είχε καταγράψει ούτε ένα σουτ στον στόχο (για πρώτη φορά μετά τον προημιτελικό του Μουντιάλ 1986).

Ο Μπέλιγχαμ δεν αρκέστηκε στον κλασικό του πανηγυρισμό, με τα χέρια τεντωμένα στο πλάι. Γύρισε προς τον πάγκο της ομάδας του και φώναξε: «Who else?». Δεν ήταν το εγωιστικό «ποιος άλλος;» του Κριστιάνο Ρονάλντο, αλλά το ξέσπασμα ενός νέου παιδιού -το Σάββατο έκλεισε τα 21- για την άδικη κριτική που είχε δεχθεί τις προηγούμενες μέρες από τους ίδιους τους συμπατριώτες του. Μπροστά στην εξέδρα των Αγγλων και τις τηλεοπτικές κάμερες που είχαν εστιάσει πάνω του, «απάντησε» σε όσους του είχαν φορτώσει τα κρίματα του προπονητή του, κατηγορώντας τον για τις αποκαρδιωτικές εμφανίσεις της ομάδας στα παιχνίδια της με τη Δανία και τη Σλοβενία.

Ο Μπέλιγχαμ ήταν ο σκόρερ της μίας και μοναδικής νίκης της Αγγλίας στους ομίλους (1-0 τη Σερβία). Στα δυο επόμενα ματς ήταν φανερό πως δυσκολευόταν να παίξει τον ρόλο που του είχε αναθέσει ο Σάουθγκεϊτ (δεν ήταν ο μόνος). Χάθηκε στη μετριότητα της ομάδας του. Πάλεψε, όμως, με τρόπο ασυνήθιστο για έναν νεαρό σούπερ-σταρ που έχει τον Κόσμο στα πόδια του. Που λίγες εβδομάδες νωρίτερα (1η Ιουνίου) είχε κατακτήσει με τη Ρεάλ Μαδρίτης το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ. Ετρεχε ασταμάτητα, πρέσαρε τους αντιπάλους του, γύριζε πίσω να βοηθήσει στην άμυνα, έκανε φάουλ όταν η περίσταση το απαιτούσε. «Τα έδωσε όλα» για να πετύχει η Αγγλία, όμως στον Τύπο και στα social media διάβαζε ότι δεν άξιζε θέση βασικού στον κυριακάτικο αγώνα εναντίον της Σλοβακίας.

Ενας από τους λίγους ανθρώπους που μπορούν να κατανοήσουν τη συναισθηματική του φόρτιση, είναι ο Γουέιν Ρούνεϊ. Εχει βρεθεί στη θέση του, 20 ετών στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 (το οποίο, επίσης, φιλοξένησε η Γερμανία), να τα περιμένουν όλα από εκείνον, αν και είχε μόλις ολοκληρώσει τη δεύτερη σεζόν του στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. «Ξέρω ακριβώς τι περνάει», τόνισε σε podcast την περασμένη εβδομάδα, προσπαθώντας να τον υπερασπιστεί απέναντι στους επικριτές του. Εκείνοι, όμως, επέμεναν: τα μαγικά του ο Μπέλιγχαμ τα κάνει μόνο στη Ρεάλ.

Ευτυχώς για τους Αγγλους, στη Μαδρίτη έμαθε τη διαφορά του καλού ποδοσφαιριστή από τον σπουδαίο ποδοσφαιριστή – κάτι που μόνο ένα τεράστιο club μπορεί να διδάξει. Ο Μπέλιγχαμ δεν ήταν καλός, ούτε χθες, αλλά ήταν σπουδαίος. Τη στιγμή που το μυαλό έχει θολώσει και τα πόδια λυγίζουν από το βάρος μιας σχεδόν βέβαιης καταστροφής, έχει την έμπνευση -και την αυτοπεποίθηση- να δοκιμάσει αυτό το υπέροχο ανάποδο ψαλίδι, το οποίο θα μείνει ως ένα από τα πιο εμβληματικά γκολ στην ιστορία των Euro. Θα μπορούσε να έχει σκοράρει ο καθένας. Αλλά με τον συγκεκριμένο τρόπο, μόνο κάποιος με την προσωπικότητα και την (πρόωρη) ωριμότητα του Μπέλιγχαμ.

Μετά την ισοφάριση η Σλοβακία, που απείχε δευτερόλεπτα από μια ιστορική πρόκριση, κατέρρευσε. Ενα γκολ του Χάρι Κέιν στην παράταση έστειλε την απογοητευτική Αγγλία στα προημιτελικά, όπου θα αντιμετωπίσει την Ελβετία. Η διαφορά της από την Ιταλία, που το Σάββατο αποκλείστηκε, είναι ότι διαθέτει μονάδες όπως ο Μπέλιγχαμ, που μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα ενός αγώνα. Ενίοτε, και ενός ολόκληρου τουρνουά.

. . .