Οι 10 βιογραφικές ταινίες που άφησαν εποχή: Από τον Τσε Γκεβάρα, στο «Οργισμένο Είδωλο»

Υπάρχουν αμέτρητοι άνθρωποι οι οποίοι έγραψαν τη δική τους ιστορία αλλά έγιναν γνωστοί από όλον τον κόσμο μόνο όταν η ζωή τους έγινε ταινία. Πέρα από αυτούς, υπάρχουν και άλλα πρόσωπα τα οποία είναι πασίγνωστα και βγαίνουν στο σινεμά (χωρίς να έχουν ανάγκη για μεγαλύτερη δημοσιότητα) λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος του κοινού, και παρά τις μεγάλες προσδοκίες, οι ταινίες αυτές πολλές φορές αφήνουν απογοητευμένους τους θεατές.

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι βιογραφικές ταινίες είναι αρκετά συνηθισμένες στο Χόλιγουντ, που αναζητά μία εύκολη λύση στο πρόβλημα που επικρατεί για την απουσία των πρωτότυπων σεναρίων στο σινεμά. Ταυτόχρονα άλλος ένας λόγος της προτίμησης των συγκεκριμένων ταινιών είναι το μεγάλο ενδιαφέρον του κοινού που έχει σκοπό να μάθει τι συμβαίνει στις ζωές των διάσημων προσώπων.

Μόνο την τελευταία χρονιά βγήκαν στη μεγάλη οθόνη οι ταινίες που αφορούσαν τους Οπενχάιμερ, Ναπολέοντα, Μπερνστάιν, Φεράρι και πριν από λίγες εβδομάδες τον Φρόιντ.

Σχεδόν τις περισσότερες φορές οι βιογραφικές ταινίες βασίζονται στη ζωή και το έργο των προσώπων ή σε κάποια συγκεκριμένα περιστατικά της ζωής τους. Ταυτόχρονα, εμπλουτίζονται από τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών.

Ως επί το πλείστον, ωστόσο, οι ταινίες είναι αδιάφορες σαν μία σύνοψη της Wikipedia χωρίς να δείχνουν τα αληθινά χαρακτηριστικά και τα ευάλωτα σημεία των πρωταγωνιστών, χωρίς να αναζητείται η πραγματική αλήθεια πίσω από τα γεγονότα, καθώς η ταινία πρέπει να περάσει από την έγκριση συγγενών και εταιρειών που διαχειρίζονται τα πνευματικά δικαιώματα στην περίπτωση που πρόκειται για καλλιτέχνη.

Αντίθετα, υπάρχουν ταινίες που έκαναν τη διαφορά, έργα τέχνης που αξίζουν να μείνουν στη μνήμη μας καθώς άφησαν ιστορία στον κινηματογράφο.

10 κινηματογραφικές βιογραφίες που άφησαν εποχή

Ημερολόγια Μοτοσικλέτας  (“The Motorcycle Diaries”)

Η ταινία του βραβευμένου Βραζιλιάνου σκηνοθέτη Βάλτερ Σάλες, για τον Τσε Γκεβάρα, σε αργεντίνικη και διεθνή συμπαραγωγή του 2004. Η καλογυρισμένη ταινία, που κρατά το μέτρο και αποφεύγει τις υμνολογίες,

αναδεικνύει το μακρύ ταξίδι του νεαρού Ερνέστο Γκεβάρα με τον φίλο του Αλμπέρο, με μια παλιά μοτοσικλέτα, με την οποία ταξιδεύουν στη Νότια Αμερική.

Στην ταινία δεν υπάρχουν τα κατορθώματα του μεγαλύτερου επαναστάτη της Λατινικής Αμερικής, αλλά οι βαθύτερες διαπιστώσεις που έκανε για τα προβλήματα της Αμερικής. Καταπληκτική ερμηνεία από τους δύο πρωταγωνιστές Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ (Γκεβάρα) και Γκαέλ Γκαρσία Μπερνάλ (Αλμπέρο).

Truman Capote

Η ταινία που γυρίστηκε το 2006 από τον Αμερικάνο σκηνοθέτη Μπένετ Μίλερ, εξπέρ στις βιογραφίες («Moneyball»)για τον διάσημο και εκκεντρικό συγγραφέα Τρούμαν Καπότε.

Στιβαρή σκηνοθεσία, προσεγμένη φόρμα μυστηρίου και κοινωνικής αφύπνισης, δημιουργική αφήγηση, που αναδεικνύει την αγωνία του λογοτέχνη να συλλάβει την πραγματικότητα και να τη μεταφέρει στους αναγνώστες του. Το 1959, ο Καπότε ξεκινά μια δημοσιογραφική έρευνα για την τετραπλή δολοφονία μίας αγροτικής οικογένειας στο Κάνσας, συνδέεται με έναν από τους δολοφόνους και αναμένει για πέντε χρόνια την εκτέλεσή του, για να μπορέσει να ολοκληρώσει το περίφημο βιβλίο του «Εν Ψυχρώ». Ο θαυμάσιος Φίλιπ Σέιμουρ Χόφμαν, στον ρόλο της ζωής του, θα κερδίσει τη Χρυσή Σφαίρα, ενώ η ταινία ήταν υποψήφια και για πέντε Όσκαρ.

Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας (“The Last Emperor”)

Επικό υπερθέαμα, από τον μεγάλο Ιταλό σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι που σάρωσε το 1987 στα Όσκαρ, κατακτώντας εννιά χρυσά αγαλματίδια. Αν και ο Μπερτολούτσι είναι μακριά από το σπουδαίο κινηματογράφο («Κονφορμίστας», «1900») θα παραδώσει ένα εικαστικό θαύμα, που στοχάζεται μεγαλοπρεπώς πάνω στη σχέση ατομικού και συλλογικού, αλλά και στη διαβρωτική γοητεία της απόλυτης εξουσίας. Στο επίκεντρό του θα βρεθεί ο Που Γι, τελευταίος αυτοκράτορας της Κίνας, που δεν θα καταλάβει τις ραγδαίες ιστορικές αλλαγές και θα βρεθεί στη φυλακή από τον Κόκκινο Στρατό. Υπόδειγμα αφήγησης και παραγωγής, αλλά όχι και της διεισδυτικότητας που είχαν άλλες ταινίες του σκηνοθέτη. Πρωταγωνιστεί ο Τζον Λον.

Amadeus 

Τεράστια επιτυχία του 1984, που γύρισε ο Μίλος Φόρμαν και κέρδισε οχτώ από τα έντεκα Όσκαρ για τα οποία προτάθηκε – μεταξύ των οποίων καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας και Α’ Ανδρικού Ρόλου. Η ταινία που αφορά τον Μότσαρτ, είναι βασισμένη στο θεατρικό έργο του Αλέξανδρου Πούσκιν «Μότσαρτ και Σαλιέρι» και την αντιπαλότητα μεταξύ των δυο συνθετών.

Το φιλμ, που διαθέτει υπέροχες μουσικές, αξιοθαύμαστα σκηνικά και κοστούμια, βρίθει ανακριβειών, αλλά είναι απολαυστικό και αναδεικνύει το ιδιοφυές ταλέντο του συνθέτη και τον ανώριμο χαρακτήρα του. Πρωταγωνιστούν οι έξοχοι Τομ Χαλς στον ρόλο του Μότσαρτ και Μάρεϊ Άμπραχαμ στον ρόλο του Σαλιέρι.

Braveheart   

Η καλύτερη ταινία που γύρισε ως σκηνοθέτης ο σταρ Μελ Γκίμπσον, ο οποίος αν δεν τα έσπαγε με το Χόλιγουντ θα είχε περισσότερες ευκαιρίες να δείξει το ταλέντο του πίσω από την κάμερα. Η επική και εξόχως περιπετειώδης ταινία, που του χάρισε το Όσκαρ σκηνοθεσίας, εξιστορεί τη ζωή του Σκοτσέζου πολεμιστή Ουίλλιαμ Ουάλλας, ο οποίος ήταν ο ηγέτης στον Πρώτο Πόλεμο Ανεξαρτησίας από τους Άγγλους ενάντια στον Εδουάρδο Α΄. Εξαιρετικές σκηνές μάχης, θαυμάσια αφήγηση, ψαγμένο σενάριο, ο Μελ στο στοιχείο του και ένα αξιολογότατο καστ από δίπλα.

Γκάντι (“Gandhi)

Διάσημη επική υπερπαραγωγή του Ρίτσαρντ Ατένμπορο, για τον μεγάλο Ινδό ηγέτη Μαχάτμα Γκάντι, ο οποίος κατατρόπωσε τους Βρετανούς αποικιοκράτες σχεδόν αναίμακτα, χωρίς να προδώσει την προσωπική του φιλοσοφία και να απαρνηθεί τον λιτό τρόπο ζωής του. Η χορταστική ταινία, που κέρδισε οχτώ Όσκαρ, ανάμεσά τους και όλα τα κορυφαία, θα διακριθεί για την άρτια παραγωγή και τον χειρισμό 300.000 κομπάρσων, την καλλιτεχνική διεύθυνση, τα υπέροχα σκηνικά, τη μουσική του Ραβί Σανκάρ και βεβαίως, την εμπνευσμένη σκηνοθεσία του Ατένμπορο. Αξιοθαύμαστος στον ομώνυμο ρόλο ο Μπεν Κίνγκσλεϊ.

Λόρενς της Αραβίας (“Laurence of Arabia”)

Η κλασική επική δημιουργία του Ντέιβιντ Λιν που απέσπασε επτά Όσκαρ, μεταξύ των οποίων, αυτά της καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, Α’ Ανδρικού Ρόλου και έκανε σταρ πρώτου μεγέθους τον Πίτερ Ο’Τουλ. Η ιστορία αφορά τον Βρετανό αρχαιολόγο, στρατιωτικό και συγγραφέα Τόμας Έντουαρντ Λόρενς, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ανέλαβε να κατασκοπεύσει τον άτακτο στρατό των αραβικών φυλών και κατάφερε να τους ενώσει απέναντι στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ένας ποταμός εικόνων που πάλλονται από τη δύναμη και το μυστήριο της ερήμου, ένα εικαστικό μνημείο, ένα έργο ανεξίτηλο στους αιώνες. Εκτός από τον Πίτερ Ο’ Τουλ, παίζουν και οι Άλεκ Γκίνες, Ομάρ Σαρίφ, Άντονι Κουίν, Τζακ Χόκινς.

Η Λίστα του Σίντλερ (“Schindler’s List”)

Η περίφημη ιστορία του τυχοδιώκτη Όσκαρ Σίντλερ, που θα σώσει περίπου 1.200 Εβραίους από τις θηριωδίες των ναζί, θα μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη διά χειρός Στίβεν Σπίλμπεργκ και θα καταστεί μία από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Έχοντας για διευθυντή φωτογραφίας τον σπουδαίο μάστορα Γιάνους Καμίνσκι, θα κινηματογραφήσει ευφυώς σε ασπρόμαυρο, με μία ρεαλιστική ματιά, φωτίζοντας το κατάμαυρο της ιστορίας, την απόλυτη κτηνωδία και το τέλος της λογικής.

Τα πλάνα του, οι σκηνές και οι μεγαλειώδεις σεκάνς, σε συνδυασμό με το άψογο ντεκουπάζ αλλά και τη φορτισμένη από συγκίνηση, εμβληματική μουσική του Τζον Γουίλιαμς θα αναγκάσουν ακόμη και τους αρνητές του, να υποκλιθούν μπροστά στο μεγαλείο του. Ο Λίαμ Νίσον στην ερμηνεία της ζωής του, απίστευτος ο Ρέιφ Φάινς στο ρόλο του ψυχοπαθή Γερμανού αξιωματικού, ενώ ο Μπεν Κίνγκσλεϊ, υποδυόμενος τον λογιστή και μυαλό της επιχείρησης «σωτηρίας ανθρώπων», κρατά το μέτρο και τη συγκινησιακή φόρτιση.

Αγαπημένη μου Κλημεντίνη (“My Darling Clementine”)

Φυσικά, δεν θα έλειπε από την παρέα ο πρωτομάστορας και δάσκαλος Τζον Φορντ, καθώς το 1946 γύρισε το περίφημο γουέστερν πάνω στο μύθο του λαϊκού ήρωα της Αμερικάνικης Δύσης Γουάιατ Ερπ και την ξακουστή ιστορία για τη μονομαχία στο «Οκ Κοράλ», η οποία έχει μεταφερθεί στη μεγάλη οθόνη πολλές φορές (από τις κορυφαίες η «Μονομαχία στον Πράσινο Βάλτο», με Μπαρτ Λάνκαστερ και Κερκ Ντάγκλας). Αν και «αντρικές» οι ταινίες του Φορντ, πάντα η γυναίκα είχε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των ηρώων του.

Με την «Αγαπημένη μου Κλημεντίνη» θα πάει ένα βήμα παραπέρα, καθώς μεταμορφώνει τον Γουάιατ Έρπ σε ερωτευμένο μαθητούδι. Γιατί μπορεί να ήξερε από όπλα, να μη δείλιαζε πουθενά, να ήταν επιθετικός και ηγετικός, αλλά μπροστά στην αγάπη είναι έτοιμος να παραδοθεί άνευ όρων. Για μια ακόμη φορά, θαυμαστή αφήγηση, εκπληκτικά ασπρόμαυρα πλάνα και ένας μοναδικός Χένρι Φόντα, στον ρόλο του Ερπ.

Οργισμένο Είδωλο («Raging Bull»)

Συνταρακτική μεταφορά της αυτοβιογραφίας του πρωτοπυγμάχου Τζέικ Λα Μότα, που από παγκόσμιος πρωταθλητής κατέληξε να λέει ανέκδοτα σε μπαρ, από τον Μάρτιν Σκορσέζε στην καλύτερη στιγμή της μακράς και πολυσήμαντης σταδιοδρομίας του. Ο Ιταλοαμερικάνος σκηνοθέτης βρίσκεται σε οικείο περιβάλλον και κάνει θαύματα, καθώς αξιοποιεί στον μέγιστο βαθμό την ασπρόμαυρη φωτογραφία του Μάικλ Τσάπμαν, ενώ δικαίως, θεωρείται ως επίτευγμα η ηχητική μπάντα που είναι απόλυτα εναρμονισμένη με το μοντάζ.

Ο Σκορσέζε κάνει κομμάτια το «αμερικάνικο όνειρο», ενώ ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο, φτάνοντας τα 120 κιλά για τις ανάγκες του ρόλου, θα μπει στο πετσί και το πνεύμα του χαρακτήρα, κερδίζοντας πανάξια το Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου. 

Η ταινία ωστόσο αδικήθηκε κατάφωρα στα Όσκαρ, αφού από τις οχτώ υποψηφιότητες, κέρδισε ακόμη ένα, αυτό του μοντάζ.

To άρθρο Οι 10 βιογραφικές ταινίες που άφησαν εποχή: Από τον Τσε Γκεβάρα, στο «Οργισμένο Είδωλο» δημοσιεύτηκε στο site σήμερα .