Μαζικές απελάσεις: Ο άγνωστος νόμος του 1798 που αποτελεί το «υπερόπλο» στα σχέδια του Τραμπ

Ως υποψήφιος είχε δεσμευτεί επανειλημμένα να πραγματοποιήσει τη «μεγαλύτερη προσπάθεια απέλασης στην αμερικανική ιστορία», ενώ στην πρώτη του δήλωση μετά την επικράτησή του στις εκλογές, ερωτηθείς για το κόστος του σχεδίου του, είπε, «Δεν είναι θέμα κόστους. Δεν είναι -πραγματικά, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Όταν άνθρωποι έχουν σκοτώσει και δολοφονήσει, όταν βαρόνοι ναρκωτικών έχουν καταστρέψει χώρες και τώρα είναι θα τους επιστρέψω σε αυτές τις χώρες γιατί δεν μένουν εδώ».

Το CNNi αποκαλύπτει σήμερα το πού ακριβώς θα βασιστεί το σχέδιο Τραμπ γύρω από τις απελάσεις μεταναστών και μέσα από μία ανάλυση «αποκρυπτογραφεί» λεπτομέρειες ενός άγνωστου νόμου του 1798.

Το αποκάλυψε ο ίδιος μία ημέρα πριν τις εκλογές

Ο εκλεγμένος πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υποσχέθηκε να επικαλεστεί έναν ελάχιστα γνωστό νόμο, 226 ετών, όταν επιστρέψει στην εξουσία, δηλαδή σε περίπου 70 ημέρες από σήμερα. Ο Τζον Άνταμς ήταν πρόεδρος όταν το Κογκρέσο ενέκρινε για πρώτη φορά το μέτρο και τότε οι ΗΠΑ αποτελούνταν από μόλις 16 πολιτείες και τον πόλεμο με τη Γαλλία να φαίνεται να πλησιάζει.

Σε μια από τις προεκλογικές του συγκεντρώσεις στις 4 Νοεμβρίου, ο Τραμπ μεταξύ άλλων είπε: «Θα επικαλεστώ τον νόμο περί αλλοδαπών εχθρών του 1798 για να στοχεύσω και να εξαρθρώσω κάθε εγκληματικό δίκτυο μεταναστών που δρα σε αμερικανικό έδαφος».

Ο Τραμπ ισχυρίστηκε ότι ο νόμος θα δώσει στην κυβέρνησή του «τεράστια εξουσία» και θα επιτρέψει στους αξιωματούχους να «απομακρύνουν όλα τα γνωστά ή ύποπτα μέλη συμμοριών, εμπόρους ναρκωτικών ή μέλη καρτέλ από τις Ηνωμένες Πολιτείες».

Νομικοί εμπειρογνώμονες που μίλησαν στο CNNi, λένε ότι οι προσπάθειες επίκλησης του νόμου θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν μια δύσκολη μάχη στο δικαστήριο. Αλλά δεδομένου του πόσο συχνά ο Τραμπ αναφερόταν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και της παρουσίας του στη φετινή πλατφόρμα του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, είναι πιθανό να το ακούσουμε περισσότερο μέσα στους επόμενους μήνες.

Ακολουθεί μια σειρά από βασικές ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με τον νόμο που ο Τραμπ έχει επισημάνει ότι θα αποτελέσει μέρος του σχεδίου των μαζικών απελάσεων.

– Ποιες συνθήκες επιτρέπουν στον Πρόεδρο να επικαλεστεί αυτόν τον νόμο;

Το κείμενο του νόμου περί «αλλοδαπών εχθρών» αναφέρει ότι μπορεί να γίνει επίκληση όποτε:

– Κηρύσσεται πόλεμος μεταξύ των ΗΠΑ και «οποιουδήποτε ξένου έθνους ή κυβέρνησης» ή

– «Εισβολή ή ληστρική εισβολή διαπράττεται, επιχειρείται ή απειλείται κατά της επικράτειας των Ηνωμένων Πολιτειών από οποιοδήποτε ξένο έθνος ή κυβέρνηση» ΚΑΙ
«Ο Πρόεδρος κάνει δημόσια κήρυξη της εκδήλωσης».

Με άλλα λόγια, εάν οι ΗΠΑ βρίσκονται σε πόλεμο με μια άλλη χώρα ή ένα ξένο έθνος ή κυβέρνηση έχει εισβάλει στις ΗΠΑ ή έχει απειλήσει, ένας πρόεδρος μπορεί να επικαλεστεί τον νόμο περί «αλλοδαπών εχθρών».

Ποιους θα επηρέαζε η εφαρμογή του νόμου

Υπό αυτές τις συνθήκες, «όλοι οι ιθαγενείς, πολίτες, κάτοικοι ή υπήκοοι του εχθρικού έθνους ή κυβέρνησης» που είναι τουλάχιστον 14 ετών και δεν έχουν πολιτογραφηθεί πολίτες των ΗΠΑ «θα υπόκεινται σε σύλληψη, περιορισμό, ασφάλεια και απομάκρυνση ως εξωγήινοι εχθροί».

Με άλλα λόγια, άτομα που δεν είναι πολίτες των ΗΠΑ θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν «αλλοδαποί εχθροί» βάσει της εθνικότητάς τους. Και αυτός ο χαρακτηρισμός θα μπορούσε να αποτελέσει τη βάση για την κράτηση και την απέλασή τους.

Αρχικά, ο νόμος ίσχυε μόνο για άνδρες αλλοδαπούς υπηκόους. Αλλά τροποποιήθηκε το 1918, αφού ο Γούντροου Γουίλσον ζήτησε από το Κογκρέσο να του δώσει την εξουσία να στοχεύει «γερμανικής καταγωγής γυναίκες» κατά τη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, λέει η Κάθριν Γιον Έμπραϊτ του Κέντρου Μπρέναν στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.

Παρόλο που ο νόμος τεχνικά δεν ισχύει για αυτούς, στο παρελθόν παιδιά κάτω των 14 ετών κρατούνταν με τους γονείς τους για να αποφύγουν τον χωρισμό των οικογενειών, λέει η Έμπραϊτ. «Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η τυπική εναλλακτική ήταν να στείλετε τα μικρά παιδιά σας ή τα παιδιά που ήταν πολίτες των ΗΠΑ σε ορφανοτροφείο».

– Ωστόσο, οι ΗΠΑ δεν βρίσκονται σε πόλεμο με άλλα έθνη. Μπορεί ακόμα να ισχύει αυτός ο νόμος;

Οι ειδικοί λένε ότι εάν η κυβέρνηση Τραμπ επικαλεστεί τον νόμο περί «αλλοδαπών εχθρών», οι υπερασπιστές των μεταναστών και των πολιτικών δικαιωμάτων είναι πιθανό να υποστηρίξουν ότι είναι παράνομη η χρήση του νόμου για την κράτηση και την απέλαση ξένων υπηκόων υπό αυτές τις συνθήκες.

«Δεν υπάρχει καμία στρατιωτική εισβολή ή στρατιωτική ληστρική εισβολή που να διαπράττεται από ένα πραγματικό ξένο έθνος ή κυβέρνηση», λέει η Έμπραϊτ . «Και έτσι, ανεξάρτητα από το πόσο γενικά ή στενά θα ήθελε να το εφαρμόσει, θα αντιτασσόμασταν σε οποιαδήποτε επίκληση ως κατάχρηση εξουσίας εν καιρώ πολέμου».

«Mας δίνει τεράστια εξουσία να φτιάξουμε τη χώρα»

– Γιατί ο Τραμπ να επικαλεστεί αυτόν τον νόμο αντί να στραφεί στους νόμους που χρησιμοποιούνται συνήθως για την επιβολή της μετανάστευσης;

Ο Τραμπ είπε τον περασμένο μήνα ότι θέλει να χρησιμοποιήσει τον νόμο του 1798 επειδή «μας δίνει τεράστια εξουσία για να φτιάξουμε τη χώρα μας. Πρέπει να πάτε πίσω τόσο μακριά, γιατί όσο μεγαλώνουμε, η πολιτική και οι πολιτικοί μας γίνονται όλο και πιο αδύναμοι», είπε σε συγκέντρωση του Οκτωβρίου στο Νέο Μεξικό. «Οι νόμοι μας δεν σημαίνουν τίποτα».

Οι κρατήσεις και οι απελάσεις που πραγματοποιούνται βάσει του νόμου περί «αλλοδαπών εχθρών» δεν περνούν από το σύστημα δικαστηρίων μετανάστευσης, το οποίο παρέχει στους μετανάστες την ευκαιρία να αναζητήσουν βοήθεια και να αιτηθούν την παραμονή τους στη χώρα. Οι ειδικοί έχουν σημειώσει ότι το αργό δικαστικό σύστημα, όπου οι υποθέσεις μπορεί να διαρκέσουν χρόνια, θα μπορούσε να αποτελέσει σημαντικό εμπόδιο στα σχέδια μαζικής απέλασης του Τραμπ.

«Επομένως, νομίζω ότι εδώ μπαίνει ο νόμος περί αλλοδαπών εχθρών», λέει ο Τζιν Λαντζ Ρέιζ, συνδιευθυντής της κλινικής μετανάστευσης στη Νομική Σχολή «Gould» του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνια. «Νομίζω ότι ο Τραμπ το αναφέρει αυτό ως έναν τρόπο να παρακάμψει όλη αυτή τη δίκαιη διαδικασία και να διευκολύνει τη σύλληψη και την απέλαση ανθρώπων».

Όταν ο Τραμπ αναφέρεται σε μετανάστες επικαλείται συχνά τους όρους συμμορίες και καρτέλ. «Ένα μέλος του καρτέλ, ένα μέλος συμμορίας δεν πρόκειται να είναι μια ξένη κυβέρνηση», λέει ο Ρέιζ. «Αν η κυβέρνηση Τραμπ… ήθελε να ορίσει (ένα καρτέλ) ως ξένη κυβέρνηση, θα αντιμετώπιζε προβλήματα, γιατί μπορεί να υπάρξει μόνο μία κυβέρνηση ενός έθνους».

Ο Τζορτζ Φίσμαν, πρώην αναπληρωτής γενικός σύμβουλος του Υπουργείου Εσωτερικής Ασφάλειας στην πρώτη κυβέρνηση Τραμπ, συνέγραψε μια ανάλυση πέρυσι υποστηρίζοντας ότι ο νόμος του 18ου αιώνα «πρέπει να βγει από τη σύνταξη» και θα πρέπει να θεωρείται «ένα πολύτιμο πολεμικό εργαλείο στο μέλλον».

Αλλά ο Φίσμαν είπε στο CNNi ότι πιστεύει ότι ο νόμος δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για ένα γενικό σχέδιο απέλασης που στοχεύει μετανάστες χωρίς έγγραφα. «Νομίζω ότι αυτό δεν θα μπορούσε να αντέξει στο ομοσπονδιακό δικαστήριο, γιατί δεν νομίζω ότι οι ενέργειές τους μπορούν να αποδοθούν σε αυτές τις κυβερνήσεις. Και ακόμα κι αν μπορούσαν, τότε τίθεται το ερώτημα εάν η μαζική παράνομη μετανάστευση συνιστά εισβολή», λέει. «Αυτό το επιχείρημα έχει διατυπωθεί… αλλά κανένα ομοσπονδιακό δικαστήριο δεν το έχει αποδεχθεί ακόμη. Οπότε αυτό θα ήταν άλλο ένα εμπόδιο».

Το να ξεπεραστούν αυτά τα εμπόδια θα ήταν μια «ανηφόρα στο ομοσπονδιακό δικαστήριο», υποστήριξε ο Φίσμαν στην ανάλυση που έγραψε πέρυσι για το Κέντρο Μελετών Μετανάστευσης. Ο Φίσμαν είναι ανώτερος νομικός συνεργάτης στο think tank, το οποίο υποστηρίζει τον περιορισμό της μετανάστευσης στις ΗΠΑ.

Αλλά είναι πιθανό, λέει, οι αξιωματούχοι να προσπαθήσουν να υποστηρίξουν ότι ορισμένα έθνη είναι στην πραγματικότητα «κράτη μαφίας» όπου το οργανωμένο έγκλημα έχει διεισδύσει στην κυβέρνηση.

«Πιστεύω ότι θα μπορούσε να προβληθεί ένα πολύ ισχυρό επιχείρημα ότι σε αυτές τις περιπτώσεις, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο νόμος περί αλλοδαπών εχθρών», λέει. «Αλλά, ξέρετε, θα ήταν μια κατάσταση κατά περίπτωση».

Γιατί δημιουργήθηκε αυτός ο νόμος;

Οι Γάλλοι υπήκοοι ήταν ο αρχικός στόχος που είχαν στο μυαλό τους οι Αμερικανοί νομοθέτες όταν ψήφισαν τον νόμο περί αλλοδαπών εχθρών. «Εμπνεύστηκε από τη Γαλλική Επανάσταση. Στόχο είχε να καταπνίξει την πολιτική αντίθεση από μετανάστες που συμπαθούσαν τη Γαλλία», λέει η Μαέ Ενγκαΐ, καθηγήτρια ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Columbia.

Εκείνη την εποχή, οι νομοθέτες σκέφτηκαν ότι το να δοθεί στον πρόεδρο ευρεία εξουσία να κρατά και να απελαύνει εχθρούς είχε νόημα, σύμφωνα με την Έμπραϊτ του Κέντρου Μπρέναν.

«Βρισκόμασταν σε μια ναυτική σύγκρουση με τη Γαλλία και το Κογκρέσο ανησυχούσε πολύ ότι θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε άλλον μεγάλο χερσαίο πόλεμο με μια ευρωπαϊκή δύναμη και δεν είχαμε κανένα από αυτά τα εργαλεία για τη δίωξη της κατασκοπείας», λέει η Έμπραϊτ.

Άλλοι νόμοι που ψηφίστηκαν εκείνη την εποχή – γνωστοί ως «Alien and Sedition Acts» (εξωγήινες και εξεγερτικές πράξεις σε ελεύθερη μετάφραση) – έληξαν λίγα χρόνια αργότερα, λέει η Ενγκαΐ, αλλά ο νόμος περί «αλλοδαπών εχθρών» δεν είχε ημερομηνία λήξης και παραμένει ενεργός.

Πότε χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν ο νόμος περί «αλλοδαπών εχθρών»;

Ο νόμος έχει επικαλεστεί τρεις φορές στο παρελθόν -πάντα σε σχέση με κηρυγμένο πόλεμο: κατά τον πόλεμο του 1812, κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και — πιο πρόσφατα — ως δικαιολογία για τον εγκλεισμό Γερμανών, Ιταλών και Ιαπώνων υπηκόων κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Δεν ήταν μια γενική συγκέντρωση, αλλά ερεύνησαν ανθρώπους και είχαν την εξουσία να τους κρατήσουν κατά την περίοδο του πολέμου», λέει η Ενγκαΐ.

Οι κρατήσεις που συνδέονται με τον νόμο περί «αλλοδαπών εχθρών» ήταν ξεχωριστές από την εγκλεισμό περισσότερων από 100.000 Ιαπωνοαμερικανών που συνέβησαν ως αποτέλεσμα εκτελεστικού διατάγματος του Προέδρου, Φράνκλιν Ντελάνο Ρούσβελτ.

Το «κακό παρελθόν» του νόμου

Περισσότερα από 30.000 άτομα κρατήθηκαν βάσει του νόμου περί αλλοδαπών εχθρών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου σε ένα πρόγραμμα που εποπτεύεται από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, σύμφωνα με τα Εθνικά Αρχεία.

«Ήταν πολύ ευρύ», λέει η Ενγκαΐ. «Ήταν συντάκτες εφημερίδων, εκπαιδευτές πολεμικών τεχνών, βουδιστές ιερείς… ηγέτες της κοινότητας που ξεχώρισαν ως εξωγήινους εχθρούς».

Ενώ ο ιαπωνικός εγκλεισμός είναι ευρύτερα γνωστός, η Εμπραϊτ λέει ότι είναι επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι επηρεάστηκαν και άλλες κοινότητες. Το «κακό παρελθόν» του νόμου, δείχνει ξεκάθαρα γιατί δεν θα πρέπει να χρησιμοποιείται στο μέλλον.

Υπήρχαν πάνω από 15.000 κρατούμενοι γερμανικής και ιταλικής καταγωγής και εκατοντάδες χιλιάδες μη υπήκοοι ιταλικής και γερμανικής καταγωγής που ελέγχονταν σε μεγάλο βαθμό από τους κανονισμούς του νόμου περί αλλοδαπών εχθρών κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

«Υπάρχουν πολλοί ενδιαφερόμενοι σε αυτήν την ιστορία, και υπάρχουν πολλοί λόγοι για να εξετάσουμε αυτόν τον νόμο και να πούμε ”ποτέ ξανά”, λέει η Εμπραϊτ . «Δεν πρέπει να το χρησιμοποιούμε για να στοχεύσουμε καμία ομάδα».

Διακρίσεις με βάση την ταυτότητα

Αντί να στοχεύει ανθρώπους με βάση τη συμπεριφορά τους ή την απειλή που αποτελούσαν για την εθνική ασφάλεια, λέει η Εμπραϊτ, ο νόμος περί αλλοδαπών εχθρών επέτρεψε στους προέδρους να κάνουν διακρίσεις εναντίον ανθρώπων με βάση την ταυτότητά τους.

– Θα μπορούσε ένας μετανάστης να αμφισβητήσει την κράτηση ή την απέλασή του σύμφωνα με το νόμο;

Ναι, αλλά είναι περίπλοκο, σύμφωνα με τους ειδικούς. Ο νόμος περί αλλοδαπών εχθρών επιτρέπει στα άτομα να υποβάλλουν αγωγές αμφισβητώντας την κράτησή τους, λέει ο Ρέιζ. Ωστόσο, σε αντίθεση με τις τυπικές συλλήψεις της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Επιβολής των Τελωνείων, που προκαλούν μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες μετανάστευσης, δεν θα υπήρχε αυτόματη διαδικασία δικαστικής επανεξέτασης.

«Η μόνη διαδικαστική προστασία είναι ότι έχετε χρόνο να τακτοποιήσετε τις υποθέσεις σας πριν απελαθείτε», λέει η Εμπραϊτ.

– Θα μπορούσε λοιπόν κάποιος να καταλήξει να κρατηθεί και να απελαθεί προτού έχει την ευκαιρία να υποβάλει νομική προσφυγή;

«Νομίζω ότι θα ήταν μια κατάσταση όπου η American Civil Liberties Union (σ.σ. Αμερικανική Ένωση για τις Πολιτικές Ελευθερίες) και άλλοι υποστηρικτές των μεταναστών θα λειτουργούσαν ως φύλακες, εφόσον συνέβαινε κάτι τέτοιο και στη συνέχεια θα περνούσαν στην αντεπίθεση», λέει ο Ρέιζ.

Θα μπορούσε να ισχύσει για Ιρανούς και Κινέζους;

Ιστορικά, τα δικαστήρια έχουν στηρίξει αντίστοιχες προεδρικές αποφάσεις, λέει η Εμπραϊτ, αλλά ελπίζει να μη συμβεί κάτι τέτοιο αυτή τη φορά: «Ελπίζω τα δικαστήρια θα συνειδητοποιήσουν ότι είναι τόσο προφανώς κακόπιστο λάθος μια κίνηση να πει κανείς ότι η μετανάστευση είναι εισβολή ή ότι οι μη κρατικοί παράγοντες είναι ξένες κυβερνήσεις», ανέφερε.

– Εάν τα δικαστήρια διαπιστώσουν ότι ο νόμος περί αλλοδαπών εχθρών δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την κράτηση και την απέλαση ύποπτων μελών του καρτέλ, θα μπορούσαν να υπάρχουν άλλες επιλογές για να επικαλεστεί ο Τραμπ τον νόμο;

Ο Φίσμαν, ανώτερος νομικός συνεργάτης στο Κέντρο Μελετών Μετανάστευσης, έχει υποστηρίξει ότι ο Τραμπ ή πρόεδρος Μπαίντεν θα μπορούσε να επικαλεστεί τον νόμο κατά των Ιρανών στις ΗΠΑ ως απάντηση σε μια φερόμενη ματαιωμένη ιρανική συνωμοσία για τη δολοφονία του Τραμπ. Συνέστησε επίσης να το επικαλεστεί στο μέλλον για να διώξει Κινέζους φοιτητές από τις ΗΠΑ, εάν η χώρα εμπλακεί σε πόλεμο με την Κίνα.

– Είναι δυνατή η κατάργηση του νόμου;

Ορισμένοι Δημοκρατικοί νομοθέτες προσπάθησαν να καταργήσουν τον νόμο περί αλλοδαπών εχθρών τα τελευταία χρόνια. «Ο νόμος περί αλλοδαπών εχθρών του 1798 είναι ένας ξενοφοβικός νόμος που έχει χρησιμοποιηθεί για να στοχεύσει άδικα μετανάστες στις ΗΠΑ και θα έπρεπε να είχε καταργηθεί εδώ και πολύ καιρό», δήλωσε πέρυσι η γερουσιαστής Μάζι Χιρόνο. Μέχρι σήμερα, οι προσπάθειες κατάργησής του δεν είχαν αποτέλεσμα.

CNNi: A little-known law from 1798 could be a key part of Trump’s deportation plans

By Catherine E. Shoichet,