Κώστα Κατσουράνη, βγήκες ισοβίως off-side

Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

…

*** Είναι 19 Φεβρουαρίου 2011,
όταν λαμβάνει χώρα «Το Πιο “Στημένο” Ντέρμπι Όλων Των Εποχών»
και αναδεικνύεται νικήτρια η ομάδα
που έχει συνδέσει άρρηκτα τη σύγχρονη ιστορία της
με τούς εξευτελιστικούς όρους «Παράγκα»-«Εγκληματική Οργάνωση»-«Συμμορία».
Ο Παναθηναϊκός σφαγιάζεται σε πανελλήνια μετάδοση,
οι εντεταλμένοι σφαγείς έχουν τα επώνυμα «Καλόπουλος» και «Τρύφωνας»,
η «Κορύφωση τής Σφαγής» έρχεται με τον καταλογισμό ενός ανύπαρκτου off-side
και με τη συνεπαγωγική ακύρωση τού πεντακάθαρου γκολ,
ένας παίκτης των φιλοξενουμένων γίνεται το «πρόσωπο-σύμβολο»
που έκτοτε σημειολογεί (σ)τις απανταχού απροκάλυπτες διαιτητικές αναισχύνες,
η μνημειώδης φάση συμπυκνώνεται στη μνημειώδη φράση
«Κάλυπτα κι εγώ τον Κατσουράνη.».

Ο Κώστας Κατσουράνης υπέστη από προχθές οριστικό ξεθώριασμα στη Φίλαθλη Συνείδηση
και απεφάσισε να σβήσει μονοκοντυλιά τη μεγάλη προσφορά του στον Παναθηναϊκό
(αλλά -κατ’ επέκτασιν- και την αναλόγως σημαντική προσφορά του στην Α.Ε.Κ.,
που επίσης υπήρξε αγρίως χειμασθείσα από το σεσημασμένο «Παρακράτος»),
καθώς -στο δευτεριάτικο αθλητικό μαγκαζίνο τής «Nova»-
ανεκοίνωσε με ξεχειλίζουσα χαρά ότι έσπευσε να αποκτήσει την επετειακή φανέλα
που έχει θέσει σε κυκλοφορία ο Ολυμπιακός για τα εκατό χρόνια από την ίδρυσή του
(εξ ου και το σχετικό photoshop που υπάρχει στην εικονογράφηση τού παρόντος πονήματος).
Ιδού αυτολεξεί τα Ανήκουστα που μάς έκαναν να μην πιστεύουμε την ακοή μας:
«Πάρα πολύ ωραία φανέλα. Εγώ έχω πάρει ήδη. Έπρεπε να τη φέρω εδώ. 
Υπάρχει μία ιστορία στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο, που δεν έχει να κάνει με ομάδες·
αν έχεις παίξει εκεί, αν δεν έχεις παίξει.
Υπάρχει ένας σεβασμός και μια σχέση ανθρώπων.
(παρουσιαστής) Μόνο κολλημένοι δεν μπορούν να τα καταλάβουν αυτά.
Ναι, εντάξει, (κολλημένοι) υπάρχουν ακόμα δυστυχώς,
αλλά τώρα -όσο πάμε μπροστά- νομίζω ότι αυτοί θα γίνουν πολύ λίγοι.».

Αμνημοσύνη. Ισαποστασία. Κίβδηλη Ανωτερότητα. Δημόσιες Σχεσούλες.
Όζουσα «Κολυμβήθρα τού Σιλωάμ». Υπεραπλουστεύσεις πλυντηριακών διαστάσεων.
Ανιστορησία που δήθεν καταθέτει τιμές στην Ιστορία.
Είναι θλιβερή κατάπτωση, είναι απόπατη έκπτωση,
το «πρόσωπο-σύμβολο» να φαντάζει «Εθελοντής Γενίτσαρος».
Ο Κώστας Κατσουράνης απεφάσισε να προσβάλει βάναυσα την ιστορία του
(γούστο του και καπέλο του),
αλλά ταυτοχρόνως διέπραξε το ασυγχώρητο άγος
να προσβάλει βάναυσα την Ιστορία τού Παναθηναϊκού,
να προσβάλει βάναυσα τον Κόσμο τού Παναθηναϊκού
και εν τέλει να αντιμετωπίσει με βάναυση αδιαφορία
την -έως και σήμερα συνεχιζόμενη προσπάθεια- για «Γενοκτονία τού Παναθηναϊκού».

…

Ουδείς αφαιρεί από τον Κώστα Κατσουράνη το δικαίωμα να εκθέτει τον εαυτό του,
ουδείς αφαιρεί από τον Κώστα Κατσουράνη τις αισθητικές προσεγγίσεις,
ουδείς αφαιρεί από τον Κώστα Κατσουράνη τις αχρωμάτιστες προσωπικές σχέσεις,
ουδείς αφαιρεί από τον Κώστα Κατσουράνη την κατάθεση σεβασμού σε ετεροϊδεάτες.
Όμως, αυτά τα αναφαίρετα δικαιώματα οφείλουν να μη μετατρέπονται σε ύβρεις.

Η Απόλυτη Ύβρις είναι να υπερβαίνει η Αισθητική τη Μνήμη.
Συνιστά απόλυτη ύβρι να προκρίνουμε την Αισθητική έναντι τής Μνήμης·
είναι σα να έχεις πέσει θύμα βιασμού και να αποφαίνεσαι ότι
«Ο βιαστής μου ήταν όμορφος,
οπότε δεν στέκομαι στον Βιασμό αλλά στην Ομορφιά τού Βιαστή.».
Ναι, σε επίπεδο αισθητικής προσέγγισης,
αναμφιβόλως είναι αξιόλογη η επετειακή ποδοσφαιρική φανέλα τού Ολυμπιακού,
όμως εδώ έχουμε να κάνουμε με μία εκκωφαντική ιδρυματοποίηση
και κυρίως έχουμε να κάνουμε με «Αθώωση-Παραγραφή Εγκλημάτων».
Ο Κώστας Κατσουράνης κατέστη «Αθωωτής-Παραγραφεύς Γηπεδικών Εγκλημάτων».

Κώστα Κατσουράνη,
δεν είναι «κολλημένοι» οι φίλαθλοι τού Παναθηναϊκού που σε απαξιώνουν,
δεν είναι «κολλημένοι» οι αναρίθμητοι φίλαθλοι τού Παναθηναϊκού
που από το βράδυ τής Δευτέρας σε απέβαλαν από την καρδιά τους·
τουναντίον, εσύ είσαι ο «Κολλημένος», εσύ είσαι ο «Βολεμένος»,
εσύ πασπαλίζεις με λήθη την καραμπινάτη αλλοίωση αποτελέσματος,
εσύ πασπαλίζεις με λήθη εκείνο το πολύπτυχο «Ξεκλήρισμα τού Παναθηναϊκού»,
εσύ πασπαλίζεις με λήθη τα αλαλάζοντα ούγκανα που διψούσαν για λιντσάρισμα,
εσύ πασπαλίζεις με λήθη την περιβόητη φράση «Διδάξαμε Αρχές και Ήθη.»,
εσύ είσαι -εμμέσως πλην σαφώς- ο «Υβριστής τής Παναθηναϊκής Μνήμης».

…

Κώστα Κατσουράνη,
η «Ερυθρόλευκη Φανέλα» που ανερυθριάστως προσέθεσες στην ντουλάπα σου,
έχει χαραγμένες αυτές τις στιγμές, αυτές τις εικόνες, αυτές τις φράσεις,
που επεχείρησες να κλειδώσεις στο «Χρονοντούλαπο τής Ιστορίας»
αλλά εν τέλει κλειδώθηκες ο ίδιος μέσα διά βίου
(καθώς δεν υπάρχει πιθανότητα απεγκλωβισμού-διάσωσης-απελευθέρωσης).

«Λοιπόν, κοιτάξτε…
Επειδή σήμερα ειπώθηκαν πάρα πολλά, εγώ έχω να πω το εξής:
Ότι, η υποδοχή τού Παναθηναϊκού στο “Καραϊσκάκη” ήταν υποτιματική
(εννοεί, υποδειγματική).
Σύμφωνα με ανθρώπους που ήταν παρών,
σύμφωνα με τούς ίδιους τούς παράγοντες τού Παναθηναϊκού,
διδάξαμε Αρχές, Ήθη,
και δείξαμε ότι είμαστε υπεράνω
κι έχουμε κάνει πολύ μεγάλο αγώνα για τη Βία μέσα στα γήπεδα.
Η αποστολή τού Παναθηναϊκού έφτασε στο “Καραϊσκάκη” χωρίς κανένα πρόβλημα·
ήμουν κι εγώ παρών εκεί,
κι ειλικρινά πιστεύω ότι το Ελληνικό Ποδόσφαιρο σήμερα κέρδισε απ’ αυτή την υποδοχή.
Μετά…
Στο παιχνίδι, είδαμε φάσεις, γκολ,
κι από ’κεί και πέρα -όταν έληξε το παιχνίδι- εγώ κατέβηκα να συγχαρώ τούς παίκτες μας.
Μού λένε ότι υπήρξαν γεγονότα με παίκτες τού Παναθηναϊκού·
εγώ όταν είδα τον κύριο Σισέ στ’ αποδυτήρια,
δεν είδα τον κύριο Σισέ να υποφέρει,
είδα τον κύριο Σισέ να μιλάει ότι θέλει να φύγει απ’ την Ελλάδα.
Αν ο κύριος Σισέ θέλει να φύγει απ’ την Ελλάδα, χωρίς φούστες και μπλούζες
(ακούγονται χασκογελάκια από θλιβερό τσατσίδιο),
μπορεί ν’ αποχωρήσει·
όλα τ’ άλλα είναι μικρότητες.
Σήμερα ήταν μια πεντακάθαρη νίκη·
εγώ θεωρώ ότι η ομάδα μου
έπρεπε απ’ το πρώτο ημίχρονο να προηγείται τουλάχιστον με 3-0
και το τελικό σκορ ήταν 2-1.
Και σάς λέω,
σαν φίλαθλος τού Ολυμπιακού που παρακολουθώ την ομάδα μου από οχτώ χρονών,
ότι σήμερα αυτή τη νίκη τη χάρηκα ιδιαίτερα.
Γιατί, είναι ιδιαίτερη χαρά να κερδίζεις στο 92΄,
ή 91΄, δεν ξέρω τι…, (σε) ποιο λεπτό μπήκε το γκολ.
Το χαρήκαμε ιδιαίτερα, το αξίζαμε,
και θα μπορούσε το σκορ να ’ναι πολύ μεγαλύτερο για τον Ολυμπιακό.
Όλα τ’ άλλα, τα οποία συζητιούνται,
είναι δικιολογίες για μια ομάδα
η οποία δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Ολυμπιακό μέχρι σήμερα στο πρωτάθλημα.
Αυτή είν’ η αλήθεια και πρέπει να την ακούσετε.
Και επίσης, θέλω να σάς πω το εξής:
Ότι, στον Ολυμπιακό απ’ τη μέρα που ξεκινήσαμε,
έχουμε κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια για τη “Βία στα Γήπεδα”.
Κι έχετε δει, ότι μέχρι σήμερα,
και στο “Καραϊσκάκη”,
και σε εκδρομές τού Ολυμπιακού με διάφορες ομάδες στην Επαρχία,
είτε στην Τρίπολη, είτε στο Ηράκλειο, είτε στον Βόλο, είτε στην Καβάλα,
οι οπαδοί μας είχαν υποδειγματική συμπεριφορά.
Θεωρώ, λοιπόν, ότι έχουμε προσφέρει πάρα πολλά στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο.
Και σήμερα,
αν οι Παναθηναϊκοί έχουν να πουν ότι μπήκαν φίλαθλοι στο γήπεδο,
νομίζω φυσιολογικό είναι
-για μια ομάδα που είναι δέκα βαθμούς μπροστά, κερδίζει τον Παναθηναϊκό,
οι φίλαθλοι νιώθουν ότι έχουν κερδίσει το πρωτάθλημα-
να μπουν και πέντε φίλαθλοι μέσα να πανηγυρίσουν.
Εγώ δεν έχω δει φιλάθλους τού Ολυμπιακού
να επιτίθονται σε ποδοσφαιριστές τού Παναθηναϊκού·
εάν τα δω αργότερα ή αύριο στο βίντεο, τα καταδικάζω.
Αλλά από ’κεί και πέρα, πρέπει να μάθουμε σ’ αυτόν τον τόπο,
ότι όταν μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό αξίζει να ’ναι πρωταθλητής,
όλοι μας να ’χουμε να πούμε μια καλή κουβέντα κι όχι να ψάχνουμε δικιολογίες.
Εγώ αυτά έχω να σάς πω
και επίσης -εκτός απ’ τη “Βία στα Γήπεδα”-
έχουμε κάνει μια μεγάλη προσπάθεια με τις “Ακαδημίες” τού Ολυμπιακού.
Όπου πάντοτε ο κάθε γονιός θέλει το παιδί του, κάθε Δευτέρα, στο σχολείο,
να πηγαίνει χαρούμενο, να πηγαίνει έχοντας αυτοπεποίθηση και αγάπη για τα σπορ.
Και πιστεύω, ότι τα παιδιά των Ολυμπιακών,
και αυτοπεποίθηση έχουν, και χαρά έχουν κάθε Δευτέρα που πηγαίνουν στα γήπεδα (;;;).
Οπότε, όσο πιο πολλά παιδιά γίνουν Ολυμπιακοί, τόσο πιο χαρούμενα θα είναι.
Σάς ευχαριστώ. Γεια σας.».
…

Κώστα Κατσουράνη,
αυτές οι στιγμές, αυτές οι εικόνες, αυτές οι φράσεις,
είναι σταμπαρισμένες με «Κυνική Μελάνη» στην καινούργια φανέλα σου.

Κώστα Κατσουράνη,
κατόπιν τούτων μόνο δύο λέξεις σού αρμόζουν ως επίλογος:
ΝΤΡΟΠΗ ΣΟΥ.

Ο Αθλητάμπουρας

Επί τού Πιεστηρίου:
Προ ολίγου (και συγκεκριμένα, στις 13:35),
σχεδόν δύο ημέρες μετά από τον ορυμαγδό αρνητικών σχολίων,
ο -σπανίως δραστηριοποιούμενος στο «Χ»- Κώστας Κατσουράνης
προέβη σε υποτυπωδώς διευκρινιστική ανάρτηση μέσω βίντεο,
θέλοντας να περάσει το μήνυμα ότι η φανέλα προοριζόταν για φιλικό του ζευγάρι
(μάλιστα, στην πρεμούρα του να περισώσει τα προσχήματά του,
εξέθεσε το πρόσωπο ενός βρέφους στο Διαδίκτυο
και εμερίμνησε ο γράφων για τη δέουσα προστατευτική επεξεργασία).
Όμως, το δημοσιευθέν βίντεο δεν καταφέρνει να διαλύσει τις αμφιβολίες·
τουναντίον, πληθαίνει τα ερωτηματικά και τις ενστάσεις,
διότι η συνολικώς προβληματική ρητορική
που είχε η τοποθέτησή του στη συνδρομητική πλατφόρμα
και ιδίως ο άκρως επιθετικός χαρακτηρισμός «κολλημένοι»,
δεν δικαιολογούν το γεγονός ότι ένα «φιλικό ζευγάρι»
μπαίνει πάνω από έναν Σύλλογο με εκατομμύρια φιλάθλους.
Εν κατακλείδι,
ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής θα πρέπει να προβληματιστεί ιδιαιτέρως
που -ΚΑΙ για τα δύο βίντεο- αποδοκιμάζεται από Παναθηναϊκούς και Αεκτζήδες,
ενώ αποθεώνεται μόνον από επετειακούς επαίτες σικέ τίτλων.
Όσο για το περιεχόμενο τού πονήματός μου,
το άφησα ως είχε πριν από την εν λόγω ανάρτηση,
μήπως και καταφέρει ο Κώστας Κατσουράνης να αντιληφθεί το μέγεθος τού ολισθήματός του
(ακόμη και η αδυναμία σαφήνειας σε κομβικά ζητήματα,
συνιστά ολίσθημα που δύναται να παραγάγει σωρεία προβλημάτων).
Παρακολουθήστε το άρτι δημοσιευθέν στιγμιότυπο,
αφού πρώτα αναγνώσετε ξανά τις επίμαχες ενθουσιώδεις και καταγγελτικές φράσεις του,
ώστε να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα,
αλλά και να δώσετε τη δική σας απάντηση στον γρίφο αν ήταν μία ή δύο οι «φανέλες».
«Πάρα πολύ ωραία φανέλα. Εγώ έχω πάρει ήδη. Έπρεπε να τη φέρω εδώ. 
Υπάρχει μία ιστορία στο Ελληνικό Ποδόσφαιρο, που δεν έχει να κάνει με ομάδες·
αν έχεις παίξει εκεί, αν δεν έχεις παίξει.
Υπάρχει ένας σεβασμός και μια σχέση ανθρώπων.
Ναι, εντάξει, (κολλημένοι) υπάρχουν ακόμα δυστυχώς,
αλλά τώρα -όσο πάμε μπροστά- νομίζω ότι αυτοί θα γίνουν πολύ λίγοι.».