Κινεζική «επίθεση φιλίας» στην Ευρωπαϊκή Ενωση

Το ευρωπαϊκό παιχνίδι της Κίνας απασχόλησε ρεπορτάζ των λονδρέζικων Times, το οποίο υπογράφει ο ανταποκριτής τους στις Βρυξέλλες Μπρούνο Γουότερφιλντ. Η είδηση έγκειται στο ότι ο πρόεδρος και γραμματέας Σι Τζινπίνγκ απέστειλε στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης για διαβουλεύσεις έναν διπλωμάτη, τον Λου Σαγιέ, με στόχο να εξαπολύσει «επίθεση γοητείας στους χολωμένους από τους δασμούς του Ντόναλντ Τραμπ ηγέτες της Ενωσης».

Κατά το αγγλικό δημοσίευμα, αφορμή για την κινεζική κίνηση «φιλίας» είναι η 50ή επέτειος της έναρξης διπλωματικών σχέσεων μεταξύ ΕΕ και Κίνας. Κατά πόσον θα ευοδωθεί η προσπάθεια του Πεκίνου να εκμεταλλευθεί τη ρήξη στο Δυτικό στρατόπεδο μένει να αποδειχθεί. Πάντως ας θυμίσουμε ότι η Κίνα δεν είναι καθόλου φειδωλή σε «φιλικές» κινήσεις, αφού το ίδιο έπραξε και με τη Ρωσία (ενώ στηρίζει και το καθεστώς της Βόρειας Κορέας).

Ο Γουότερφιλντ χαρακτήρισε τον Σαγιέ «λύκο πολεμιστή» και προέβαλε μια επικριτική για τον αμερικανό πρόεδρο δήλωσή του: «Είναι σοκαριστικός ο βάναυσος και αυταρχικός τρόπος που ο Τραμπ αντιμετώπισε τους συμμάχους του. Οι ευρωπαίοι φίλοι μας ας συγκρίνουν τις πολιτικές του Τραμπ με αυτές της Κίνας, για να δουν ότι η διπλωματία μας επικεντρώνεται στην ειρήνη, στην καλή θέληση και στις κερδοφόρες συνεργασίες».

Δηλαδή οι Κινέζοι, σαν καλοί νεοκαπιταλιστές, έχουν τον νου τους μόνο στο «ψητό» των μπίζνες και επιχειρούν να αρπάξουν την ευκαιρία χρησιμοποιώντας την «καραμέλα» της φιλίας: «Ελπίζω ότι οι ευρωπαίοι φίλοι μας θα εκμεταλλευθούν την ευκαιρία να αναλογιστούν ορισμένες από τις προηγούμενες πολιτικές τους έναντι της Κίνας και, τουλάχιστον, να υιοθετήσουν κάποια πιο θετική στάση στην προσέγγισή» είπε ο Σαγιέ.

Ο ανταποκριτής θύμισε εν συντομία τα παραγμένα του Τραμπ στο ευρωπαϊκό ζήτημα, «την υπαρξιακή αμφισβήτηση του ΝΑΤΟ», τους «τσουχτερούς δασμούς στα προϊόντα της ΕΕ» και, γενικότερα, το μίσος του για αυτήν. Σημείωσε ότι «οι Κινέζοι, όσο και αν ασκούν τη διπλωματία του ‘‘λύκου πολεμιστή’’, είναι πιο ήπιοι από τον Τραμπ». Αποτόλμησε και σχόλιο: «Υπάρχει ανησυχία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού ότι η Ευρώπη ενδέχεται να παρασυρθεί προς την Ανατολή».

Για τους Αμερικανούς της παλαιάς διοίκησης η ανησυχία είναι εύλογη: «‘‘Οπου οπισθοχωρήσουμε, θα προχωρήσει η Κίνα’’ είπε στο Κογκρέσο ο Τζέιμς Ο’Μπράιαν, πρώην βοηθός υφυπουργός των ΗΠΑ, αρμόδιος για τις ευρωπαϊκές και ευρασιατικές υποθέσεις. ‘‘Η Ευρώπη παρέχει το πιο συνεπές και ισχυρό σύνολο εταίρων. Οι ΗΠΑ μαζί με την Ευρώπη έχουν σχεδόν τριπλάσιο ΑΕΠ από το άθροισμα εκείνων της Ρωσίας και της Κίνας. Η Ευρώπη μοιράζεται τις αξίες μας, μαζί με την απαράγραπτη ιστορία 80 ετών’’».

Ο άγγλος δημοσιογράφος, ωστόσο, έγραψε ότι οι δικές του διπλωματικές πηγές από τις Βρυξέλλες τού διεμήνυσαν πως «οι κρούσεις φιλίας του Πεκίνου δεν πέφτουν στο κενό». Δηλαδή οι Ευρωπαίοι «στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Παρίσι και όχι μόνον εκεί» συζητούν για τις κινεζικές ανοιχτές αγκάλες «και για τη δήλωση ότι η Κίνα είναι ‘‘ο αληθινός και σταθερός φίλος της Ευρώπης’’». Κάποιοι άλλοι διπλωμάτες, όμως, και πάντα κατά τις πηγές του Γουότερφιλντ, θυμίζουν το κομπρεμί του Πεκίνου με τη Μόσχα.

«Η Κίνα βοήθησε τη Ρωσία να αποφύγει τις Δυτικές κυρώσεις. Τα μεγάλα λόγια της είναι ωραία, βέβαια, όμως για να επιτευχθεί ουσιαστική επανεκκίνηση των σχέσεών μας μαζί της [σε βάση φιλίας] η ίδια πρέπει να αλλάξει ριζικά στάση [απέναντι στη Ρωσία]».

Ο ανταποκριτής ανέφερε ότι ως πιο ενοχλημένες από το κινεζικό φλερτ φαίνονται «ορισμένες χώρες της Βόρειας Ευρώπης». Εκείνων οι διπλωμάτες ψιθυρίζουν στους διαδρόμους των Βρυξελλών: «Ακόμη και χαμογελαστός ο ‘‘λύκος’’ έχει δόντια. Είναι όντως φιλικός μαζί μας ή μήπως είμαστε η λεία του;».

Οσον αφορά τον ανταγωνισμό μεταξύ Κίνας και ΗΠΑ για το ποια από τις δύο χώρες θα γίνει η πρώτη οικονομική δύναμη της Γης, «πληθαίνουν τα στοιχεία ότι ο Τραμπ οδηγεί τους Ευρωπαίους στην ουδετερότητα» έγραψε ο Γουότερφιλντ. «Μαζί με τις φιλικές προσεγγίσεις τους, οι κινέζοι αξιωματούχοι έχουν εντείνει την κριτική προς τις ευρωπαϊκές χώρες, ότι δεν είναι ανεξάρτητες από τις ΗΠΑ στην εξωτερική και στην εμπορική πολιτική.

»Τέτοια επιχειρήματα έχουν απήχηση σε πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες με ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα. Υπάρχουν ενδείξεις τώρα ότι η Ευρώπη κινείται προς την ουδετερότητα, τάση έντονη σε Γαλλία, Ισπανία και Ιταλία, σε οποιαδήποτε μελλοντική διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας».

. . .