Ινδία: Ο στρατός αντικαθιστά μουλάρια με ρομποτικά σκυλιά

Η βρετανική κυριαρχία έχει αφήσει πολλά άψυχα απομεινάρια στην Ινδία – από παγκάκια από σφυρήλατο σίδερο σε σιδηροδρομικούς σταθμούς μέχρι φθαρμένα αγάλματα σε πάρκα. Το μόνο ζωντανό απομεινάρι της πάλαι ποτέ αυτοκρατορίας που παραμένει στη χώρα συναντάται κυρίως στα βουνά.

Τα μουλάρια, 4.000 από τα οποία κρατήθηκαν στον ινδικό στρατό μετά την αποχώρηση των Βρετανών, παραμένουν ένα βασικό υλικοτεχνικό εργαλείο για τον εφοδιασμό απομακρυσμένων περιοχών –απρόσιτων ακόμη και με ελικόπτερο– με πυρομαχικά, τρόφιμα και φάρμακα, όπως αναφέρει δημοσίευμα των Times του Λονδίνου.

Τώρα, σε μια κίνηση που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως κβαντικό άλμα στη στρατιωτική τεχνολογία, τα ζώα θα αποσυρθούν σταδιακά και θα αντικατασταθούν από εναλλακτικά τετράποδα. Πρόκειται για ρομποτικά σκυλιά με Τεχνητή Νοημοσύνη, τα οποία, όπως και τα μουλάρια, μπορούν να ανεβαίνουν σκάλες και απότομους λόφους και να λειτουργούν σε ακραίες θερμοκρασίες. Ωστόσο για τον ίδιο σκοπό θα λειτουργούν παράλληλα και drones – τα οποία, σε αντίθεση με τα μουλάρια, μπορούν να πετάξουν.

Παρότι το βάρος που μπορούν να μεταφέρουν είναι μόλις 15 κιλά –σε αντίθεση με τα 80 κιλά ενός μουλαριού– τα ρομπότ δε θα χρειαστεί να σταλούν σε ειδική σχολή εκπαίδευσης για «εμβολιασμούς μάχης» ώστε να διασφαλιστεί ότι δεν θα τινάζονται όταν ακούν δυνατά πυρά σε περιοχές όπου ο στρατός εμπλέκεται σε μάχες ή διεξάγει ασκήσεις με πραγματικά πυρά.

Ούτε είναι υποχρεωμένα να κουβαλούν το φαγητό τους, όπως έκαναν τα μουλάρια. «Επρεπε να έχουν αυτό που αποκαλούσαμε “βιώσιμο φορτίο”, οπότε αν επρόκειτο να μείνουν έξω για δύο νύχτες, περίπου το 30% του φορτίου τους ήταν απαραίτητα ζωοτροφή» λέει ένας αξιωματικός του ινδικού στρατού. Ωστόσο παραδέχεται πως, παρότι ο εκσυγχρονισμός του στρατού ήταν απαραίτητος, τα ρομπότ δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τη στοργή των στρατιωτών για τα μουλάρια τους.

Τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 τα μουλάρια ήταν το μόνο μέσο μεταφοράς σε απομακρυσμένες ορεινές περιοχές. Για δεκαετίες οι ινδοί στρατιώτες που ήταν τοποθετημένοι σε μεγάλα υψόμετρα υποδέχονταν με χαρά ένα μουλάρι γνωστό μόνο με τον αριθμό 15328, καθώς έφτανε φορτωμένο με πακέτα και τρόφιμα.

Με την πάροδο των χρόνων αρκετά μουλάρια έχουν δεχτεί τιμητικές διακρίσεις. Με τη συνταξιοδότησή τους ίσως λάβουν ένα δείγμα εκτίμησης πριν περάσουν στην ιστορία, αλλά λίγα μπορούν να περιμένουν τις ίδιες διακρίσεις που απονεμήθηκαν στον αριθμό 15328 μετά την «αποστρατεία» του.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου με το Πακιστάν, το 1971, το μουλάρι συνελήφθη ενώ υπηρετούσε στο δυτικό μέτωπο, αλλά κατάφερε να επιστρέψει στις ινδικές γραμμές. Το 1987, ένας αξιωματικός συγκινήθηκε όταν έμαθε ότι η 15328 είχε υπηρετήσει για 25 χρόνια σε υψόμετρο έως και πέντε χιλιομέτρων, αλλά όλα αυτά τα χρόνια κανείς δεν της είχε δώσει όνομα.

Ο αξιωματικός τη βάφτισε Πεντόνγκι, από το όνομα μιας τοποθεσίας μάχης στην πολιτεία Σικίμ, στη βορειοανατολική Ινδία, και της απένειμε ένα τελετουργικό βελούδινο χαλί. Η Πεντόνγκι συνέχισε να υπηρετεί στον στρατό έως το 1997, οπότε της επετράπη να συνταξιοδοτηθεί. Πέθανε έναν χρόνο αργότερα. Το 2017, ένα σαλόνι για αξιωματικούς στο καντόνι του Δελχί πήρε το όνομά της.

Στο Βρετανικό Εθνικό Μουσείο Στρατού, στο Τσέλσι του δυτικού Λονδίνου, φωτογραφίες και πίνακες ζωγραφικής ενός μουλαριού με το όνομα Τζίμσον αποτελούν μέρος της συλλογής του, καθώς ήταν η αγαπημένη μασκότ του 2ου Τάγματος του Συντάγματος Μίντλσεξ του Βρετανικού Στρατού στην Ινδία. Γνωστός για τη μεταφορά πυρομαχικών σε δύσκολο έδαφος, ο Τζίμσον τιμήθηκε με μετάλλια για τις υπηρεσίες του στην Ινδία και στον πόλεμο των Μπόερς στη Νότια Αφρική.

. . .