Η τελευταία μεγάλη παράσταση στο «Γκούντισον Παρκ»

Είναι ένα από τα πρώτα γήπεδα που κατασκευάστηκαν για να φιλοξενήσουν αγώνες ποδοσφαίρου – εγκαινιάστηκε το 1892. Οσες φορές κι αν ανακαινίστηκε στη διαδρομή του χρόνου, κάποια πράγματα δεν αλλάζουν. Οπως, για παράδειγμα, οι κολόνες που δυσκολεύουν τη θέα προς τον αγωνιστικό χώρο σε κάποιους (άτυχους) θεατές. Η μετακόμιση της Εβερτον στο νεόδμητο, υπερσύγχρονο στάδιο που την περιμένει στο Bramley Moore Dock, ήταν επιβεβλημένη. Αλλά οι οπαδοί της θα αποχωριστούν το «Γκούντισον Παρκ», στο τέλος της σεζόν, με βαριά καρδιά.

Το βράδυ της Τετάρτης παίχθηκε εκεί για τελευταία φορά το περιλάλητο «ντέρμπι του Μέρσεϊσαϊντ». Πολλές ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα οι οπαδοί της Εβερτον και της Λίβερπουλ διέσχισαν το Stanley Park, το οποίο χωρίζει το «Γκούντισον Παρκ» από το «Ανφιλντ», ανυπομονώντας να ζήσουν μια ιστορική στιγμή. Η κοντινή απόσταση μεταξύ των δύο γηπέδων -μικρότερη από ένα χιλιόμετρο- συνέβαλε στη μυθολογία αυτών των αναμετρήσεων, στην πόλη όπου η αντιπαλότητα των «Κόκκινων» με τα «Ζαχαρωτά» είναι (και) οικογενειακή υπόθεση, περισσότερο από όσο σε οποιαδήποτε άλλη. Σχεδόν σε κάθε σπίτι υπάρχουν οπαδοί και των δύο συλλόγων.

Οι «Εβερτόνιανς» συγκεντρώθηκαν από νωρίς έξω από το γήπεδο γύρω από τα μνημεία της ομάδας τους: τα αγάλματα του Ντίξι Ντιν, του θρυλικού αρχισκόρερ της προπολεμικής Εβερτον, και της «Αγίας Τριάδας» των ‘60s και των ‘70s (Αλαν Μπολ, Χάουαρντ Κένταλ, Κόλιν Χάρβεϊ). Αυτά θα παραμείνουν στη θέση τους και όταν το «Γκούντισον Παρκ» δεν θα υπάρχει πια. Θα διατηρηθεί, επίσης, ο κύκλος της σέντρας του γηπέδου. Εκεί σκορπίστηκαν οι στάχτες του Ντιν, ο οποίος υπέστη καρδιακή ανακοπή τον Μάρτιο του 1980 ενώ παρακολουθούσε ένα ντέρμπι Εβερτον – Λίβερπουλ.

«There Are Places I’ll Remember 1892-2025», έγραφε ένα από τα μπάνερ που υπήρχαν στις εξέδρες. Οσο υπέροχο κι αν είναι το «Εβερτον Στέιντιουμ», φτιαγμένο από σίδερο και γυαλί στις αποβάθρες του λιμανιού, το «Γκούντισον Παρκ» θα μείνει αξέχαστο στους οπαδούς της Εβερτον. Εκεί καμάρωσαν τις σπουδαίες ομάδες των ‘60s και των ‘80s, εκεί γιόρτασαν τον ευρωπαϊκό τίτλο του 1985 (Κύπελλο Κυπελλούχων), εκεί κατάφεραν να γλιτώσουν «από του χάρου τα δόντια» όταν κινδύνευσαν με υποβιβασμό, εκεί απόλαυσαν συγκλονιστικά παιχνίδια, όπως εκείνο το 4-4 με τη Λίβερπουλ, το 1991 στο Κύπελλο Αγγλίας, που οδήγησε τον Κένι Νταλγκλίς σε παραίτηση και έβαλε τη μισητή αντίπαλο σε μπελάδες.

Πέρα από τα ακραία συναισθήματα που γέννησε, το «Γκούντισον Παρκ» υπήρξε ένα από τα πιο ατμοσφαιρικά γήπεδα της Ευρώπης, ακόμη και στα χρόνια της μεγάλης παρακμής του συλλόγου που κατέκτησε το τελευταίο του -μέχρι σήμερα- τρόπαιο το 1995 (Κύπελλο Αγγλίας). Ετσι «καυτό» ήταν και την Τετάρτη. «Εβραζε όλο το βράδυ», όπως τόνισε ο προπονητής της Εβερτον, Ντέιβιντ Μόγιες. Ιδίως μετά το γκολ της ισοφάρισης (2-2) στο όγδοο λεπτό των καθυστερήσεων, το οποίο προκάλεσε… σύρραξη στον αγωνιστικό χώρο. Ο ρέφερι απέβαλε έναν παίκτη από κάθε ομάδα, ενώ έδειξε κόκκινη κάρτα στον τεχνικό της Λίβερπουλ, Αρνε Σλοτ, και στον βοηθό του.

Το τελευταίο από τα 120 ντέρμπι «του λιμανιού» που παίχτηκαν στο «Γκούντισον Παρκ» δεν θα ξεχαστεί ποτέ. Σε αυτά τα πολύ ξεχωριστά ματς, οι δύο ιστορικοί αντίπαλοι κατέγραψαν τον ίδιο αριθμό νικών: 41 η Εβερτον, 41 η Λίβερπουλ.

Ακόμη και σε μέρες που δεν υπάρχει αγωνιστική δράση, φίλοι της Εβερτον πηγαίνουν στο άδειο γήπεδο, κάθονται στις εξέδρες και προσπαθούν να αποτυπώσουν στη μνήμη τους κάθε του σπιθαμή. Εξι παραστάσεις απομένουν προτού μπει λουκέτο σε ένα από τα πιο εμβληματικά θέατρα των σπορ, που σχεδίασε ο φημισμένος σκωτσέζος αρχιτέκτονας, Αρτσιμπαλντ Λιτς.

. . .