Η Μαρίζα Ρίζου επέστρεψε μουσικά και ανεβαίνει τη δική της “Σκάλα” |

Η Σκάλα είναι το 3ο τραγούδι από τον δίσκο “Μήπως να κάνουμε μια Παύση?” κι εγώ είναι η πρώτη φορά που όντως έκανα Παύση. Δε θα την έκανα αν δεν μου το ζητούσε τόσο έντονα το σώμα και η ψυχή μου, αλλά ευτυχώς δε σήκωναν κουβέντα. Γράφτηκε -χωρίς να έχω καμία πρόθεση- ένας (ακόμα) δίσκος. Οργανικά.

Ο Λάο Τσε ονομάζει αυτόν τον τρόπο δημιουργίας “Βουβέι”, εγώ τον ονομάζω Ταλαιπωρία.
Επίσης τον ονομάζω Ευλογία και Ομορφιά. Ταυτόχρονα.

Η Σκάλα ξεκίνησε να γράφεται την ώρα ενός διαλογισμού (δεν είμαι και κανένας γκουρού εντωμεταξύ, απλώς προσπαθώ να διατηρώ μια σχέση με το άθλημα). Ο διαλογισμός αυτός μιλούσε για μια σκάλα που ανεβαίνεις και δε βλέπεις το τέλος της.

Ξεκίνησα να τραγουδάω τις πρώτες συλλαβές σαν να υπήρχαν ήδη κάπου και να τις μεταφέρω, όπως συμβαίνει με όλα τα τραγούδια που γράφονται “Βουβέι”.

Το ολοκλήρωσα στο νησί, στην Παύση μου.

Στην απελπισία, στην ματαίωση, στο κενό, στην ησυχία, στη φύση, στην ομορφιά, στη δύναμη, στην ουσία.
Έχει μέσα του την αμαζονική φόρα και την παρθενική ευαλωτότητα.
Ταυτόχρονα.
Την ξαναλέω αυτή τη λέξη γιατί πρόσφατα την κατάλαβα.
Μου αρέσει. Με ανακουφίζει.
Δεν είναι ή το ένα ή το άλλο.
Δεν είμαστε ή το ένα ή το άλλο.

Γράφοντας τη Σκάλα βίωνα το μεγαλείο της φύσης που ξέρει καλύτερα και είναι τόσο δύσκολο αλλά και τόσο σπουδαίο να αφεθούμε σε αυτήν.
Δυναμικά, αλλά με χαλαρότητα.
Δυναμική χαλαρότητα μ’ αρέσει να τη λέω.
Απέναντι στη ζωή, στις ανθρώπινες σχέσεις, σε όλα.
Να ανεβαίνουμε με στωικότητα ο καθένας τη δική του Σκάλα.
Στον χρόνο του και με τον τρόπο του.
Με σεβασμό.
Πρώτα σε εμάς και μετά στους άλλους.

Στέλνω πολλή αγάπη και ανυπομονώ να ακούσετε ολόκληρο το παιδί της Παύσης μου που πια δεν είναι δικό μου.
Είναι μια οντότητα που ξεκινάει τη δική της πορεία σε αυτήν την όμορφη και -ευτυχώς- απρόβλεπτη ζωή.

Καλή ακρόαση!
Μαρίζα

–

Διαβάστε πρώτοι τις Ειδήσεις από την εγχώρια και διεθνή showbiz στο site μας