Η κοινωνική δέσμευση συνδέεται με πενταετή καθυστέρηση της άνοιας

Το να επισκέπτεστε φίλους, να παρακολουθείτε πάρτι και να πηγαίνετε στην εκκλησία μπορεί να σας βοηθήσει να διατηρήσετε τον εγκέφαλό σας υγιή, σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε στο Rush University Medical Center.

Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Alzheimer’s & Dementia, δείχνει ότι η συχνή κοινωνική δραστηριότητα μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ή την καθυστέρηση της άνοιας σε μεγάλη ηλικία.

…

«Αυτή η μελέτη αποτελεί συνέχεια προηγούμενων εργασιών της ομάδας μας που δείχνουν ότι η κοινωνική δραστηριότητα σχετίζεται με λιγότερη γνωστική έκπτωση στους ηλικιωμένους», δήλωσε ο Bryan James, αναπληρωτής καθηγητής εσωτερικής ιατρικής στο Rush.

«Σε αυτή τη μελέτη, δείχνουμε ότι η κοινωνική δραστηριότητα σχετίζεται με μειωμένο κίνδυνο εμφάνισης άνοιας και ήπιας γνωστικής εξασθένησης και ότι οι λιγότερο κοινωνικά δραστήριοι ηλικιωμένοι εμφάνισαν άνοια κατά μέσο όρο πέντε χρόνια πριν από τους πιο κοινωνικά ενεργούς».

Η κοινωνική δραστηριότητα μπορεί να ενισχύσει τα νευρικά κυκλώματα στον εγκέφαλο, καθιστώντας τα πιο ανθεκτικά στη συσσώρευση της παθολογίας που εμφανίζεται με την ηλικία.

…

Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι τα ευρήματα υπογραμμίζουν την αξία της κοινωνικής δραστηριότητας ως πιθανής παρέμβασης σε επίπεδο κοινότητας για τη μείωση της άνοιας.

Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι η συχνότερη κοινωνική δραστηριότητα υποδηλώνει μείωση 38% στον κίνδυνο άνοιας και 21% μείωση στον κίνδυνο ήπιας γνωστικής εξασθένησης, σε σύγκριση με τους λιγότερο κοινωνικά ενεργούς.

Επιπλέον, μια πενταετή καθυστέρηση στην έναρξη της άνοιας έχει εκτιμηθεί ότι θα αποφέρει επιπλέον τρία χρόνια ζωής και οικονομικό όφελος από τη μείωση του κόστους άνοιας κατά 40% τα επόμενα 30 χρόνια, δυνητικά 500.000 δολάρια στις ΗΠΑ σε εξοικονόμηση υγειονομικής περίθαλψης για κάθε άτομο που θα αναπτύξει τελικά άνοια.

…

Η μελέτη περιελάμβανε 1.923 ηλικιωμένους χωρίς άνοια με μέση ηλικία περίπου 80 ετών που συμμετέχουν στο Rush Memory and Aging Project, μια συνεχιζόμενη διαχρονική μελέτη κοινών χρόνιων παθήσεων της γήρανσης.

Συνολικά 545 συμμετέχοντες εμφάνισαν άνοια και 695 ανέπτυξαν ήπια γνωστική εξασθένηση. Ο καθένας τους υποβλήθηκε σε ετήσιες αξιολογήσεις που περιελάμβαναν ιατρικό ιστορικό και νευροψυχολογικές εξετάσεις.

Η κοινωνική δραστηριότητα μετρήθηκε με βάση ένα ερωτηματολόγιο που ρωτούσε τους συμμετέχοντες εάν, και πόσο συχνά, τον προηγούμενο χρόνο είχαν εμπλακεί σε έξι κοινές κοινωνικές δραστηριότητες που περιλαμβάνουν κοινωνική αλληλεπίδραση -για παράδειγμα, εάν πήγαιναν σε εστιατόρια ή αθλητικές εκδηλώσεις, έπαιξαν μπίνγκο, έκαναν ημερήσιες ή ολονύχτιες εκδρομές, έκαναν εθελοντική εργασία ή επισκέφτηκαν συγγενείς ή φίλους.

Η γνωστική λειτουργία αξιολογήθηκε χρησιμοποιώντας 21 τεστ για διάφορους τύπους μνήμης καθώς και την αντιληπτική ταχύτητα και την οπτικοχωρική ικανότητα.

Κατά την έναρξη της έρευνας, κανείς από οι συμμετέχοντες δεν είχε σημάδια γνωστικής εξασθένησης. Κατά μέσο όρο, ωστόσο, σε πέντε χρόνια, όσοι ήταν πιο κοινωνικά ενεργοί εμφάνισαν μειωμένα ποσοστά άνοιας. Άλλες μεταβλητές που θα μπορούσαν να ευθύνονται για την αύξηση της γνωστικής έκπτωσης -όπως η ηλικία, η σωματική άσκηση και η υγεία- προσαρμόστηκαν όλες για την ανάλυση.

Το γιατί η κοινωνική δραστηριότητα παίζει ρόλο στην ανάπτυξη γνωστικών προβλημάτων δεν είναι ξεκάθαρο. Μια πιθανότητα είναι ότι «η κοινωνική δραστηριότητα προκαλεί τους ηλικιωμένους να συμμετάσχουν σε πολύπλοκες διαπροσωπικές ανταλλαγές, οι οποίες θα μπορούσαν να προωθήσουν ή να διατηρήσουν αποτελεσματικά νευρωνικά δίκτυα σε περίπτωση «χρήσης ή απώλειας», είπε ο James. Απαιτείται μελλοντική έρευνα για να καθοριστεί εάν οι παρεμβάσεις που στοχεύουν στην αύξηση της κοινωνικής δραστηριότητας στα τέλη της ζωής μπορούν να παίξουν ρόλο στην καθυστέρηση ή στην πρόληψη της γνωστικής έκπτωσης, είπε.