Η «θύρα λ7» μαγαρίζει ΚΑΙ την Τραγωδία των Τεμπών

Αθλητική στήλη,
αποκλειστικά για χουλιγκάνους, λοβοτομημένους και κάφρους

*** Χουλιγκάνοι, Λοβοτομημένοι και Κάφροι όλων των ομάδων,
όλων των κομμάτων
και όλων των θρησκειών,
σάς χαιρετώ…

…

*** Σήμερα συμπληρώνεται ακριβώς ένας μήνας
από το προηγούμενο πάνδημο συλλαλητήριο για την «Τραγωδία των Τεμπών»,
όπου η Ελληνική Κοινωνία επέδειξε τα υπερήφανα αντανακλαστικά της
και επέδωσε εκκωφαντικό «ΟΧΙ» στην παρακρατική κυβέρνηση
για την εξοφθάλμως και εξακολουθητικώς επιχειρούμενη συγκάλυψη.
Πριν από τις 26 Ιανουαρίου, λοιπόν,
υπήρχαν δημόσιες εκκλήσεις από κάθε είδους φορείς προς τούς πολίτες,
προκειμένου το μήνυμα να προσελάμβανε παλλαϊκές διαστάσεις,
όμως ανάμεσα στα αναρίθμητα καλέσματα υπήρχε μία θλιβερή παραφωνία·
η «θύρα λ7» είχε θεωρήσει ότι επρόκειτο για πρώτης τάξεως ευκαιρία
να παρεισφρήσει υπούλως στο Συλλογικό Συναίσθημα
και να εμπλέξει τις «προσωπικές υποθέσεις» της
-ήτοι, τις βαρύτατες ποινικές εμπλοκές που έχουν εξέχοντα μέλη της-
με το μνημειώδες σιδηροδρομικό δυστύχημα.
Ιδού οι αναίσχυντες διαδικτυακές αναρτήσεις της…

«Μπαζώσατε τα Τέμπη. Στήσατε το “Ρέντη”.».
Έμπλεος αποτροπιασμού,
έγραψα τότε ένα δριμύ καταγγελτικό πόνημα
για την απαράδεκτη σύνδεση των παντελώς ασύμβατων γεγονότων,
αλλά το άφησα στο δημοσιογραφικό «συρτάρι»
έχοντας ως πρωταρχικό μέλημα τη «Σιωπή τού Πένθους»
και αντιμετωπίζοντας το εν λόγω ατόπημα σα μία «κακή στιγμή»,
σα μία «αστοχία» που είχε ως ελαφρυντικό τη συναισθηματική σύγχυση.
Όμως, η Ζωή έχει αποδείξει αναρίθμητες φορές,
ότι η Θρασυδειλία είναι ανορίωτη
και μεγεθύνεται κάθε φορά που την περιβάλλουμε με κατανόηση κι επιείκεια.
Έτσι, το επικείμενο «Πανελλήνιο Συλλαλητήριο» που θα λάβει χώρα στις 28 Φεβρουαρίου
(ανήμερα τής δεύτερης δυστυχούς επετείου),
υπέστη ακόμη χειρότερη και εκτενέστερη βεβήλωση.
Ιδού η τρέχουσα αναίσχυντη διαδικτυακή ανάρτηση…

Εκτρωματικό Μανιφέστο.
Κορύφωση τής Ασέβειας προς την «Τραγωδία των Τεμπών».
Παραλήρημα που είναι «Ύβρις προς τα Θύματα».
Εγωμανία.
Ιδιοτέλεια που καθίσταται ταυτόσημη με τη Χυδαιότητα.
Καμία άλλη ομάδα, καμία άλλη επίσημη ή ανεπίσημη οπαδική λέσχη,
υπέπεσε στην ξεδιαντροπιά να εκδώσει αντίστοιχο συνονθυλευματικό προσκλητήριο
επιχειρώντας να καθαγιάσει ομόχρωμα εγκλήματα και δυσώδη ποινικά μητρώα·
η «θύρα λ7» έχει την «Αποκλειστικότητα τού Άγους».

…

Το τμήμα τού κειμένου που επισημαίνω και περικλείω στο τονισμένο πλαίσιο,
εμπεριέχει την Ουσία και την (κρυπτόμενη) Αλήθεια.
Μιλάμε για σχιζοφρενικό παραλογισμό που παράγει διάτρητο «Λογικό Παράδοξο»,
μετατρέποντας σε αχταρμά δύο υποθέσεις που δεν έχουν την παραμικρή σχέση·
από τη μία,
οι ανερυθρίαστοι συντάκτες κόπτονται για τη συγκάλυψη
που (όντως) επιχειρεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη στην «Τραγωδία των Τεμπών»,
κι από την άλλη,
ωρύονται επειδή ΔΕΝ υπήρξε συγκάλυψη στην «Τραγωδία τού Ρέντη»
και είναι προφυλακισμένοι
οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί τής δολοφονίας τού αστυνομικού Λυγγερίδη.

Η Ξευτίλα τερματίζεται με τη φωτογραφία
που επιλέχθηκε να συνοδεύει τη συγκεκριμένη ανάρτηση,
καθώς πρόκειται για στιγμιότυπο από την πομπώδη πορεία
που -υπό τη μορφή επίδειξης δύναμης- είχαν κάνει στο κέντρο τής Αθήνας
οι αδελφοποιημένοι χριστιανοχουλιγκάνοι τού Ολυμπιακού και τού Ερυθρού Αστέρα,
πριν από το ματς τού «Τσάμπιονς Λιγκ» μεταξύ των δύο ομάδων στις 11 Δεκεμβρίου 2019
(εν κατακλείδι,
πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι
που η Κατάντια δεν έφτασε στο σημείο να εμπλέξει τα δεκάδες θύματα
με το «πρωτάθλημα τού Δούρου» και με το «πρωτάθλημα των Πρεσπών»,
όπως επίσης πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι
που δεν υπήρξε φωτογραφία με τούς έξαλλους πανηγυρισμούς μετά από κάποιο γκολ).

Ως εκ τούτων,
εδώ έχουμε να κάνουμε με απροκάλυπτη νεκροκαπηλία
που μαγαρίζει εξακολουθητικώς την «Τραγωδία των Τεμπών»,
αφού χρησιμοποιείται ο θάνατος των 57 ανθρώπων τού σιδηροδρομικού δυστυχήματος,
προκειμένου να δικαιολογηθεί η δολοφονία ενός ανθρώπου σε χουλιγκανική επιδρομή.
…

…

Ανθίσταμαι…
Ανθιστάμεθα…
Ανθιστάμεθα ως άνθρωποι…
Ανθιστάμεθα ως πολίτες…
Ανθιστάμεθα ως φίλαθλοι…
Ανθίστανται οι φίλαθλοι όλων των ομάδων…
Ουδόλως τυχαίο είναι,
ότι σε αυτές τις κατάπτυστες αναρτήσεις ανθίστανται ΚΑΙ οι φίλαθλοι τού Ολυμπιακού…
…

Ανθίσταμαι ως άνθρωπος, ως πολίτης, ως φίλαθλος και ως δημοσιογράφος.
Μεθαύριο, στις 28 Φεβρουαρίου,
συμπληρώνονται δύο χρόνια από εκείνην τη βραδιά
που έχει σημαδέψει οριστικώς-αμετακλήτως-ανεξιτήλως την Ελλάδα,
οπότε έχω ιερό καθήκον να δημοσιεύσω το (προ μηνός) αδημοσίευτο πόνημά μου.
Καμία ανοχή στη Νεκροκαπηλία.
Καμία ανοχή στο «Ξέπλυμα».
Καμία ανοχή στα ποταπά όντα που διαφεντεύουν τη «θύρα 7».
Καμία ανοχή στα μίσθαρνα υπανθρωπάρια που διασύρουν τη «θύρα 7».
Καμία ανοχή στη «θύρα λ7».
Καμία ανοχή στους καιροσκόπους,
που -πίσω από τα κίβδηλα και επιτηδευμένα κλαψουρίσματά τους-
κρύβουν την ιαχή που βροντοφωνάζουν μέσω τής υποκριτικής ευαισθησίας τους:
«Παρακράτος δεν είναι ο Πρωθυπουργός. Παρακράτος είναι ο Ολυμπιακός.».

ΤΟ ΑΔΗΜΟΣΙΕΥΤΟ ΠΟΝΗΜΑ ΤΗΣ 26ης ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2025

*** Στις 8 Φεβρουαρίου 1981 διεξάγεται το ντέρμπι κορυφής Ολυμπιακός-Α.Ε.Κ.,
οι «ερυθρόλευκοι» συντρίβουν την «Ένωση» επικρατώντας με 6-0,
ο αγώνας διατρέχει τα τελευταία λεπτά,
οι αλλόφρονες οπαδοί -έμπλεοι ανυπομονησίας- ξεχύνονται από το «πέταλο» προς την έξοδο,
προκειμένου να βρεθούν εγκαίρως έξω από τα αποδυτήρια των θριαμβευτών
και να τούς υποδεχθούν με την αρμόζουσα αποθέωση.
Φευ· η πόρτα είναι κλειστή, τα κατηφορικά σκαλιά δεν έχουν επιστροφή,
το Ποδοπάτημα και η Ασφυξία γίνονται ο θανατηφόρος επίλογος,
η Ευτυχία αντικαθίσταται από τη Δυστυχία,
ο Χάρος αντικαθιστά τη Χαρά.
Ο τραγικός απολογισμός είναι 21 νεκροί και 55 τραυματίες,
η κάθε επόμενη «8η Φεβρουαρίου» θα αποτελεί πια «ετήσιο μνημόσυνο»,
η «θύρα 7» αποκτά συμβολική σημασία.

*** Και φτάνουμε στο Σήμερα…

Αυτό το «σήμερα», το δυστοπικό, το αποκρουστικό,
αυτό το «σήμερα» το αποτρόπαιο και γεμάτο με μιαρά τρόπαια,
εξεκίνησε τη γαγγραινώδη πορεία του στα τέλη τής δεκαετίας τού ’80,
αρχικώς με τον απατεώνα και φυλακισθέντα Κοσκωτά,
κατόπιν με τον απατεώνα και φυλακισθέντα Σαλιαρέλη,
ενώ στη συνέχεια -διαδοχικώς- ο Σωκράτης Κόκκαλης κι ο Βαγγέλης Μαρινάκης
ανέλαβαν να έπαιρναν εκδίκηση για τα «πέτρινα χρόνια»
και να γαλουχούσαν έτι περαιτέρω τούς περιβόητους «επιστήμονες».

Η «θύρα 7» κατήντησε να διατηρεί τον αλλοτινό συμβολισμό της μόνο για μία ημέρα ετησίως,
καθώς έχει παγιωθεί στη Συλλογική Συνείδηση
ως ταυτόσημη με την Εγκληματικότητα, με τη Μαφία, με το Παρακράτος.
Το τερατώδες εξάμβλωμα γιγαντώθηκε με την Ατιμωρησία,
οι δωσίλογοι δικαστές, οι δωσίλογοι πολιτικοί, οι δωσίλογοι αστυνομικοί
και -εν γένει- οι κάθε λογής διεφθαρμένοι δημόσιοι λειτουργοί
ανέλαβαν να είναι οι τρυφερές «νταντάδες» για τον απόπατο τής Τρούμπας.

Ατιμωρησία. Διαπλοκή. Διάβρωση. Γάγγραινα. Σαπίλα.
Υποβαλκάνια «μπανανία» που αντιγράφει τον Υπόκοσμο τής Λατινικής Αμερικής.
Ο πανελληνίως χρησιμοποιούμενος προσδιορισμός «θύρα λ7»
είναι η εύγλωττη καταγραφή τής αναίσχυντης μετεξέλιξης,
όπου τα «μεγάλα κεφάλια» -ήτοι, οι κορυφαίοι στην ιεραρχία-
είναι φασίστες, έμποροι ναρκωτικών, μπράβοι, νταβάδες, πληρωμένοι δολοφόνοι,
ενώ αποτελεί αξιοσημείωτη σύμπτωση ότι πολλοί εξ αυτών
έχουν υπάρξει επίσημοι διαπιστευμένοι από την «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»
και έχουν προσληφθεί ως αργόμισθοι στον δήμο Πειραιά.

Ο Τρόμος κυριαρχεί, οι αντίθετες φωνές απαγορεύονται,
οι ηθικοί και νομιμόφρονες «οργανωμένοι» βαρυγγωμούν
και αναγκάζονται να υπομένουν το σαθρό καθεστώς
ειδάλλως τραμπουκίζονται, ξυλοδέρνονται, απειλούνται έως και με την έσχατη τιμωρία·
ποιος -υγιώς σκεπτόμενος- οπαδός ρισκάρει να σπάσει τη Σιωπή
όταν διαπιστώνει ότι κοτζάμ δικαστές μεταναστεύουν για να γλυτώσουν τη ζωή τους.
Η Χαβούζα έχει φτάσει να είναι θεσμικός παράγων,
η Μπόχα είναι ανυπόφορη,
ο Δυσώδης Θρήνος εκφράζεται με αηδιαστικά «πανιά».

Θαυμαστές τού (κάθε) Ρουμπέτη.
Επίγονοι τού (κάθε) Ρουμπέτη.
Κληρονόμοι τού (κάθε) Ρουμπέτη.
Αυτά τα καθυστερημένα όντα,
διαχρονικώς μαγαρίζουν την τραγωδία που συνέβη στις 8/2/1981·
το σύνθημα-πανό
«Θρύλε, θυμήσου, πρωταθλητή σε θέλουνε ακόμα κι οι νεκροί σου.»,
είναι ξεδιάντροπη μετάθεση απληστίας σε ανθρώπους που δεν βρίσκονται στη ζωή,
ενώ συνάμα αποτελεί και στυγνή νεκροκαπηλία
αν συνυπολογίσουμε ότι στα 21 θύματα περιλαμβάνεται και ένας φίλαθλος τής Α.Ε.Κ.
που μετά θάνατον έχει υποστεί «ολυμπιακοποίηση» για λόγους φαταουλικής προπαγάνδας.
Αυτά τα καθυστερημένα όντα,
διαχρονικώς μαγαρίζουν την τραγωδία που συνέβη στις 8/2/1981·
το σύνθημα-πανό
«Παίξτε για τα αδέρφια μας που δεν είναι εδώ.
Για αυτούς στη φυλακή, για αυτούς στον ουρανό.»,
είναι ξεδιάντροπη ταύτιση αθώων νεκρών με ένοχους δολοφόνους
και απύθμενη υποβάθμιση τής έννοιας «Αδέρφια»,
με ταυτόχρονη δήλωση τής πρόθεσης για μελλοντική διάπραξη αντίστοιχων κακουργημάτων.
Και βεβαίως,
ουδείς ξεχνάει ότι αυτά τα καθυστερημένα όντα
έφτασαν να μαγαρίσουν μέχρι και την Τραγωδία τής Κύπρου,
αναρτώντας το πιο ανιστόρητο πανό όλων των εποχών:
«50 χρόνια Κατοχή… Η Κύπρος είναι Ελληνική. 1924-1974. Δεν ξεχνώ.».

Υπ’ αυτό το πλαίσιο,
ναι μεν αισθανθήκαμε τον απόλυτο αποτροπιασμό αλλά ουδεμία έκπληξη,
όταν η σεσημασμένη «θύρα λ7» έφτασε αυτό το Σαββατοκύριακο στο σημείο
να μαγαρίσει ΚΑΙ την Τραγωδία των Τεμπών.
Ιδού οι αναίσχυντες διαδικτυακές αναρτήσεις της…

Η διαχρονική και κυρίαρχη αμορφωσιά τους,
οι σεσημασμένες ανορθογραφία και ασυνταξία τους,
εδώ καθίστανται ήσσονος σημασίας στοιχεία,
αφού δεσπόζει στη φωτογραφία το κατάπτυστο πανό
που πολτοποιεί ασύμβατα γεγονότα και ξευτιλίζει αδιστάκτως τα θύματα.

Από τον Ρουμπέτη, στα Τέμπη.
Η μοναδική πρεμούρα που είχαν αυτά τα καθυστερημένα όντα,
ήταν να χρησιμοποιήσουν την Τραγωδία των Τεμπών
ώστε -επιδεικνύοντας κραυγαλέως ψεύτικη ενσυναίσθηση-
να επιδοθούν σε αναίσχυντο «πλυντήριο»
και να καθαγιάσουν τούς δολοφόνους τού αστυνομικού Γιώργου Λυγγερίδη.
Φανταστείτε μόνο, πώς θα αισθάνθηκαν οι γονείς του,
(ότ)αν είδαν να «ξεπλένονται» οι δολοφόνοι τού παιδιού τους
και να χρησιμοποιείται το πολύνεκρο σιδηροδρομικό δυστύχημα
για να καθαρθούν οι προφυλακισμένοι εγκληματίες.

Για τις μεγαλειώδεις και παλλαϊκές συγκεντρώσεις που έλαβαν χώρα την Κυριακή,
υπήρξαν -ανά το Πανελλήνιο- εκατοντάδες καλέσματα από φορείς παντός είδους.
Κι όμως, ακόμη και σε ετούτην τη συγκλονιστική συνθήκη ομοψυχίας,
η «θύρα λ7» επέλεξε για νιοστή φορά να είναι το «παρατράγουδο»
και να πετάξει στο «Μίξερ τού Χυδαίου Οπορτουνισμού» δύο συμβάντα
που ουδεμία σύνδεση έχουν μεταξύ τους.
Ως εκ τούτων, το παρόν πόνημα ουδέποτε θα είχε γραφτεί,
αν δεν υπήρχε η παντελώς άκαιρη και βέβηλη προσθήκη «Στήσατε το Ρέντη.»

«Μπαζώσατε τα Τέμπη. Στήσατε το Ρέντη.».
Ο Στημένος παντού βλέπει «στησίματα».
Η Ψυχολογική Προβολή των Στημένων Υπανθρώπων.
Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία ψυχασθενική αντιστροφή τής πραγματικότητας,
όπου ο Δολοφονημένος καθίσταται «Ένοχος Φυλάκισης των Δολοφόνων (του)».

Μιλάμε για ανάρτηση που επισύρει την «Ποινικοποίηση τού Θράσους».
Μιλάμε για θράσος σε βαθμό κακουργήματος.
Μιλάμε για θράσος που τιμωρείται με ισόβια φυλάκιση.

Αυτά τα καθυστερημένα όντα,
αυτά τα βάρβαρα όντα που καπελώνουν τούς υγιείς φιλάθλους τού Ολυμπιακού,
αυτά τα ανίκανα όντα που αδυνατούν να παραγάγουν οτιδήποτε θετικό για την Κοινωνία
και αποτελούν άκρως τοξικά βακτήρια για τη Ζωή,
αυτά τα ανίκανα όντα που είναι ικανά να παράγουν μόνον Ηλιθιότητα και Εγκληματικότητα,
ετόλμησαν να προβούν σε ακόμα μία νεκροκαπηλία,
σε ακόμα μία περιΰβριση νεκρών (και μάλιστα, εις διπλούν),
σε ακόμα μία ασέβεια προς τις πενθούσες οικογένειες των Τεμπών και τού Ρέντη,
σε ακόμα μία ασέβεια προς τούς τραυματίες των Τεμπών και τού Ρέντη
(τραύματα που -ΚΑΙ σωματικώς, ΚΑΙ κυρίως σε ψυχολογικό επίπεδο-
ενδεχομένως θα παραμείνουν ανεπούλωτα εσαεί).

Ναι,
αυτά τα καθυστερημένα όντα
είναι πρόθυμα να προξενήσουν τραγωδίες «α λα Ρέντη» και «α λα Τέμπη»,
αρκεί να τούς δοθεί η προοπτική
ότι θα είναι επίσημοι διαπιστευμένοι τής «Π.Α.Ε. Ολυμπιακός»,
ότι θα προσληφθούν ως αργόμισθοι στον δήμο Πειραιά,
ότι θα είναι οι ευνοούμενοι των εντολοδοτών τους,
ότι θα μπορούν να πουλάνε «προστασία» στις καντίνες πέριξ τού γηπέδου,
ότι θα μπορούν να πουλάνε «προστασία» παντού,
ότι θα προστατεύονται από αυτούς που τούς πριμοδοτούν για να πουλάνε «προστασία»,
ότι θα διαπράττουν κάθε μορφής έγκλημα και θα παραμένουν ατιμώρητοι,
ότι θα φυγαδεύονται στο εξωτερικό αν εντοπιστούν «επί τω δολοφονικώ έργω»,
ότι η «Ολυμπιακάρα» θα κερδίζει διά τής βίας όλους τούς τίτλους.
Ο ΑΠΟΠΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗΣ ΜΠΑΝΑΝΙΑΣ.

Ο Αθλητάμπουρας