Δοκιμάζουμε τη Ferrari Roma Spider

Δεν είναι συχνό φαινόμενο να βρίσκουμε χρυσάφι τόσο σύντομα αφότου βρεθούμε πίσω από το τιμόνι ενός αυτοκινήτου, όμως η σημερινή ημέρα είναι η φωτεινή εξαίρεση. Η κορδέλα ασφάλτου που τυλίγεται πάνω στον βράχο του νότιου άκρου της Σαρδηνίας είναι συνήθως πλημμυρισμένη με αυτοκίνητα που κατευθύνονται στις λευκές αμμουδιές και το μεθυστικό γαλάζιο της Μεσογείου στα αριστερά μας.

Αν όμως βρεθείς εδώ αρκετά νωρίς, όλο το σκηνικό είναι δικό σου. Και σήμερα το ζεστό, πρωινό θαλασσινό αεράκι μυρίζει σαν παιδικές διακοπές και με τυλίγει σαν απαλή μεταξωτή κουβέρτα, τη στιγμή που ο ήχος του twin-turbo V8 της Ferrari αντηχεί στα βράχια στην άκρη του δρόμου και γεμίζει το ανοιχτό κόκπιτ με μια γνώριμη συμφωνία.

Απολαμβάνοντας τη μια στροφή μετά την άλλη, με το βλέμμα σε αυτή την υπέροχη θέα υπό τη συνοδεία ενός μαγικού ήχου δεν μπορείς παρά να σκεφτείς πως το τμήμα των μοντέλων δρόμου της Ferrari δύσκολα αστοχεί.

Δεν θα αποκαλούσαμε ποτέ τις Ferrari California και Portofino αστοχία, ωστόσο, είναι δύσκολο να υποστηρίξουμε ότι κάποια από τις δύο έφτασε τον πολύ ψηλό πήχη που έχουν θέσει τα supercars και τα παραδοσιακά GT του Μαρανέλο. Ισως γι’ αυτό η Ferrari ακολούθησε διαφορετικό δρόμο στο νεότερο εισαγωγικό κάμπριο μοντέλο, τη Roma Spider.

Σε αντίθεση με τους προκατόχους της, αυτή η κάμπριο Ferrari βασίστηκε σε ένα μοντέλο που γνωρίσαμε ως ένα κουπέ που μας κέρδισε με τη δυναμική πληρότητα και μας γοήτευσε με την ομορφιά του. Και αυτή η ομορφιά παραμένει αμόλυντη από την πτυσσόμενη υφασμάτινη οροφή που ενσωματώνεται αρμονικά με τις ρέουσες καμπύλες της Roma. Δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει παράταιρο στην ομορφότερη Ferrari Spider εδώ και πολλά χρόνια.

Αυτό που μένει να διαπιστώσουμε είναι αν η Spider διατηρεί και τη μαγική ισορροπία της Roma, με την αβίαστη ικανότητα για ταξίδια αλλά και τη δυναμική που συναρπάζει στη σωστή διαδρομή. Και το δεύτερο μεγαλύτερο νησί της Ιταλίας έχει πολλές τέτοιες διαδρομές. Εφοδιασμένοι με κέικ δαμάσκηνου (αν βρεθείτε στη Σαρδηνία δοκιμάστε τα) και εσπρέσο, ορίζουμε πορεία βορειοανατολικά για την Giba, απ’ όπου μπορούμε να πάρουμε τον SS293 για να κατευθυνθούμε προς τον ορεινό όγκο.

Σε αντίθεση με την Purosangue, η Roma Spider έχει ενσωματωμένο δορυφορικό σύστημα πλοήγησης. Το να βάλεις βέβαια σε αυτό τον προορισμό που επιθυμείς είναι κάτι που στις περισσότερες νέες Ferrari μοιάζει με σπαζοκεφαλιά. Τα πράγματα ωστόσο είναι διαφορετικά στη Roma Spider.

Αν και τα περίπλοκα απτικά κουμπιά στο τιμόνι παραμένουν, υπάρχει μια κεντρική οθόνη αφής 8,4” μέσω της οποίας μπορούν να εκτελεστούν οι περισσότερες σημαντικές λειτουργίες. Εύκολο. Μόνο όταν προσπαθώ να αλλάξω τις ρυθμίσεις στην ψηφιακή οθόνη του πίνακα οργάνων παίρνω μια γεύση τού πόσο πολύ η Ferrari έχει χάσει την μπάλα σε αυτόν τον τομέα.

Οι φήμες από ενδοεταιρικές πηγές αναφέρουν ότι επίκειται αλλαγή σε αυτό το κομμάτι, όπως και ότι στις μελλοντικές Ferrari το τιμόνι θα είναι πιο καθαρό. Προς το παρόν, ωστόσο, δεν μπορούμε να πούμε ότι προάγει την ανόθευτη, παραδοσιακή οδηγική εμπειρία που η Ferrari ευαγγελίζεται πως έχει πάντα ως προτεραιότητα.

Επίσης, δεν ταιριάζει με την εικόνα της υπόλοιπης καμπίνας, που έχει την απαιτούμενη αίσθηση ανεμελιάς αλλά και ιδιαιτερότητας που αρμόζει σε μια ανοιχτή Ferrari. Ο σχεδιασμός του ταμπλό δεν επικεντρώνεται μόνο στον οδηγό, αλλά δίνει βάρος και στον συνοδηγό, ο οποίος έχει μπροστά του μια οθόνη με αρκετές πληροφορίες σχετικά με λειτουργίες του αυτοκινήτου και του συστήματος πολυμέσων.

Οι δερμάτινες επενδύσεις είναι επιμελώς περιποιημένες και έχουν μια υπέροχη αίσθηση η οποία υπογραμμίζει ότι βρίσκεσαι σε ένα στιλάτο GT. Η Ferrari έχει κάνει μάλιστα κάποιες έξυπνες αεροδυναμικές τροποποιήσεις στη Spider για να εξασφαλίσει την πολυτελή φινέτσα, ακόμα και σε υψηλές ταχύτητες με την οροφή κατεβασμένη.

Για παράδειγμα, το αυτοκίνητο είναι 5 mm ψηλότερο από το κουπέ εξαιτίας του ελαφρά ψηλότερου οριζόντιου στελέχους του πλαισίου του παρμπρίζ, ενώ η πλάτη των μικροσκοπικών πίσω καθισμάτων μπορεί με έναν πατενταρισμένο μηχανισμό να ανασηκωθεί για να σχηματίσει ένα αλεξήνεμο που μειώνει τις αναταράξεις γύρω από τα κεφάλια των επιβατών. Και το σύστημα δουλεύει, καθώς ακόμα και στα 120 km/h νιώθεις τον αέρα να σου χαϊδεύει απαλά τα μαλλιά.

Με τον μεσημεριανό ήλιο στον πεντακάθαρο μπλε ουρανό να ανεβάζει τη θερμοκρασία, ανοίγω την οροφή της Roma Spider καθώς πλησιάζουμε στην Giba. Η αναδίπλωση διαρκεί 13,5” και μπορεί να γίνει ακόμα και εν κινήσει, με ταχύτητα έως και 60 km/h. Ο μηχανισμός της οροφής και οι σχετικές ενισχύσεις στο αμάξωμα προσθέτουν στη Roma περίπου 84 kg, μετατοπίζοντας ελαφρώς και την κατανομή βάρους προς τα πίσω, από 50:50 σε 48:52.

Αντισταθμιστικά σε αυτό, έχουν γίνει αλλαγές στις ρυθμίσεις της ημιενεργητικής ανάρτησης, καθώς και τροποποιήσεις στο λογισμικό του traction-control. Η Roma Spider διατηρεί την κρεμώδη, ποιοτική κύλιση της coupé, όπως και την ικανότητα απομόνωσης των επιβατών από τις κακοτεχνίες του οδοστρώματος – ακόμα και χωρίς να είναι ενεργοποιημένη η λειτουργία Bumpy Road.

Σταματώντας έξω από μία από τις καλύτερες πιτσαρίες της Giba, η Roma Spider προσελκύει τα βλέμματα και συγκεντρώνει γύρω της αρκετό κόσμο, θυμίζοντάς μας πως οπουδήποτε στην Ιταλία και αν σταματήσεις με μια Ferrari οι ντόπιοι αναγνωρίζουν αμέσως ένα από τα καλύτερα εξαγώγιμα προϊόντα της χώρας τους.

Αν μάλιστα βρίσκεστε μέσα σε μια Ferrari και δείτε κάποιον να σας κάνει χειρονομίες, το πιθανότερο είναι ότι θέλει να ρίξει μια ματιά ή να ακούσει τον ήχο, ή ακόμα και να σας καλέσει να γνωρίσετε τη γιαγιά του. Rispetto. Μετά τον ανεφοδιασμό μας με γνήσια ιταλική πίτσα και ένα γρήγορο πλύσιμο στη Roma κατευθυνόμαστε βορειοανατολικά, φεύγοντας από την ακτή προς το δάσος Pantaleo.

Το τοπίο αλλάζει και το βαθύ πράσινο των πυκνών δέντρων αναμειγνύεται με το ζωηρό γκρι, που δηλώνει την καλή ποιότητα της ασφάλτου. Είναι ευκαιρία να παίξω με τον V8 twin-turbo των 3,8 lt και να διαπιστώσω τη δουλειά που έχει κάνει η Ferrari στα φωνητικά της Spider.

Απέχει πολύ από τη συμφωνική αρμονία ενός ατμοσφαιρικού V12, όμως το χαρακτηριστικό γρέζι του Μαρανέλο εξακολουθεί να ακούγεται με εντυπωσιακή καθαρότητα. Ακόμα και όταν η ταχύτητα ανέβει εκεί όπου ο θόρυβος του αέρα παραδοσιακά αναλαμβάνει την εξουσία σε ένα roadster, ο κινητήρας εξακολουθεί να στέλνει στα αυτιά μια ρυθμική μελωδία.

Σε αυτό το σημείο είναι εύκολο να σκεφτείς πως τελικά, αν παραβλέψεις το αγκάθι του γεμάτου με διακόπτες τιμονιού, η Roma Spider δεν κάνει ούτε ένα λάθος. Θα μπορούσε όμως να χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες σύγχρονες Ferrari;

Μέχρι στιγμής το αυτοκίνητο έχει διαψεύσει την πεποίθηση ότι χωρίς ανθρακονημάτινο μονοκόκ είναι εξαιρετικά δύσκολο να μεταφέρεις τα δυναμικά ταλέντα ενός αυτοκινήτου από την κουπέ στην ανοιχτή εκδοχή του.

Αναφερθήκαμε ήδη σε κάποιες αλλαγές που έγιναν για την αντιμετώπιση του πρόσθετου βάρους, ενώ αρκετές είναι και οι ενισχύσεις του πλαισίου στα μαρσπιέ και στην κολόνα του παρμπρίζ. Το σημαντικό βέβαια είναι πως οι επεμβάσεις που έχουν γίνει παίζουν ουσιαστικό ρόλο.

Με το manettino στη θέση Race σημαδεύω ένα γρήγορο κατηφορικό εσάκι. Το σβέλτο μπροστινό μέρος της Roma Spider είναι βιδωμένο και η πρόσφυση μοιάζει τεράστια, καθώς τα 20άρια Bridgestone Potenza Sport κολλούν στη σχεδόν τέλεια άσφαλτο.

Ωστόσο, οι κλίσεις του αμαξώματος είναι αρκετές και με το δεδομένο πως η πίεση δεν είναι οριακή αναρωτιέμαι πόσα περισσότερα έχει να δώσει το αυτοκίνητο. Η επόμενη στροφή είναι μια ανηφορική αριστερή φουρκέτα. Δυνατό φρένο, αποφασιστική είσοδος και γκάζι. Το αποτέλεσμα είναι ακριβώς το ίδιο.

Σίγουρα όχι κάτι που περιμένεις από ένα ανοιχτό GT. Επιστροφή και επανάληψη του ίδιου κομματιού με περισσότερη πίεση. Τίποτα δεν αλλάζει. Υπάρχει αρκετή αρχική κλίση, ίσως περισσότερη απ’ όσο είναι απαραίτητο, όμως το αυτοκίνητο ισορροπεί γρήγορα βουτώντας προς τα πίσω και συνεχίζει να κρατάει τη γραμμή του με επιμονή σε όλη τη διάρκεια της στροφής.

Νιώθεις ότι θα μπορούσε να ξεγελαστεί με μια ξαφνική αλλαγή κατεύθυνσης ή με μια άτσαλη κίνηση των ποδιών στα πεντάλ, όμως, κάθε απόπειρα αποσυντονισμού δείχνει μάταιη, ενώ ο V8 twin-turbo είναι πανέτοιμος στην έξοδο για να σε εκτοξεύσει στην επόμενη στροφή.

Η Ferrari εξηγεί την απόφαση να μαλακώσει τις ρυθμίσεις, τονίζοντας ότι η αφαίρεση της οροφής διοχετεύει πρόσθετη ενέργεια σε ορισμένα τμήματα της ανάρτησης τα οποία πρέπει να ενισχυθούν. Οι μηχανικοί θα μπορούσαν να αντισταθμίσουν τον αντίκτυπο στο χειρισμό με πιο σκληρές ρυθμίσεις, όμως αυτό θα έφερνε ανεπιθύμητες παρενέργειες, όπως πιο σφιχτή απόσβεση και περισσότερους κραδασμούς.

Πηγαίνοντας προς την αντίθετη κατεύθυνση και επιτρέποντας μια αρχική κλίση, η οποία αμέσως μετά ισορροπεί, μπόρεσαν να αποφύγουν αυτά τα ζητήματα χωρίς να πληγώσουν τη δυναμική της Roma Spider.

Μόλις λοιπόν προσαρμοστείς σε αυτό το χαρακτηριστικό δεν χρειάζεται πολύς χρόνος για να συνειδητοποιήσεις πως το αυτοκίνητο είναι φτιαγμένο για να προσφέρει απλόχερα απόλαυση. Οδηγώντας στο τελευταίο κομμάτι πριν κατευθυνθούμε ανατολικά για να επιστρέψουμε στη βάση μας στο Κάλιαρι, διαπιστώνουμε πως η ισορροπία της Roma Spider συγχωρεί ακόμα περισσότερο από εκείνη της coupé.

Οπως σε κάθε σύγχρονη Ferrari, αμέτρητα ηλεκτρονικά συστήματα είναι εκεί για να κολακεύουν ακόμα και αυτούς που δεν διαθέτουν γνώση ή ταλέντο, όμως ακόμα και αν τα απενεργοποιήσετε δεν υπάρχει η αίσθηση απειλής, κάτι που δεν μπορούμε να πούμε πως ισχύει στην περίπτωση των supercars της ιταλικής φίρμας.

Με έναν σχεδόν μαγικό τρόπο, οι 620 PS και τα 3,4” του 0-100 km/h μοιάζουν κάτι απόλυτα φυσικό γι’ αυτό το ανοιχτό GT. Το Variable Boost Management περιορίζει την εκρηκτικότητα στις χαμηλές στροφές, δίνοντας μια σχεδόν ατμοσφαιρική γραμμικότητα που σε ωθεί να αναζητήσεις την κόκκινη γραμμή των 7.500 rpm. Την ίδια στιγμή, το 8τάχυτο DCT είναι τόσο γρήγορο που στα πιο σπορ προγράμματα μοιάζει σχεδόν υπερβολικά επιθετικό για τον χαρακτήρα του αυτοκινήτου.

Οδηγώντας στο τελευταίο κομμάτι της διαδρομής μας, στο μόνο τμήμα της Σαρδηνίας που πλησιάζει την έννοια του αυτοκινητόδρομου, σκέφτομαι πως η Roma Spider είναι τόσο εύκολη και απροβλημάτιστη και εν τέλει τόσο απολαυστική που δεν χρειάζεται να αποδείξει τίποτα περισσότερο. Η υφασμάτινη οροφή έχει ξεκλειδώσει, μια αυθεντική και ρομαντική νότα που απλώς δεν υπήρχε στην California και την Portofino.

Ομως πιο σημαντικό είναι πως στη Roma Spider, η Ferrari αντιστάθηκε σε μεγάλο βαθμό στον πειρασμό της πολυπλοκότητας και με αυτό τον τρόπο κατέκτησε την αυθεντική απόλαυση ενός κάμπριο που έχει κληρονομήσει την εξαιρετική δυναμική ενός υπέροχου κουπέ. Με άλλα λόγια, είναι η ανοιχτή «baby Ferrari» που έπρεπε να υπάρχει εξαρχής.

KEY TECH

To κατοχυρωμένο με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αλεξήνεμο της Roma Spider λειτουργεί και ως πλάτη για τις υποτυπώδεις πίσω θέσεις. Αυτό βέβαια σημαίνει ότι μπορείτε είτε να έχετε πίσω επιβάτες είτε να χρησιμοποιείτε το αλεξήνεμο, αλλά όχι και τα δύο ταυτόχρονα. Πατώντας τον σχετικό διακόπτη στην κεντρική κονσόλα, το αλεξήνεμο περιστρέφεται και ανυψώνεται, εκτρέποντας τη ροή του αέρα που κανονικά θα στροβιλιζόταν μέσα στην καμπίνα. Η Ferrari ισχυρίζεται πως οι αναταράξεις γύρω από τα κεφάλια επιβατών είναι κατά 30% μειωμένες σε σύγκριση με τα προηγούμενα ανοιχτά μοντέλα. Σημαντικό ρόλο σε αυτό παίζει ο αγωγός που έχει ενσωματωθεί σε ακριβή γωνία στο αλεξήνεμο και ο οποίος εξασφαλίζει ότι μέρος της ροής του αέρα που εισέρχεται στην καμπίνα εκτρέπεται προς τα κάτω, προς το πίσω κάθισμα, μειώνοντας έτσι την ενέργεια και την ένταση των αναταράξεων που ανακλώνται στους επιβάτες. Η Ferrari αναφέρει ότι η διαμόρφωση του αλεξήνεμου χρειάστηκε προσομοιώσεις υπολογιστικής ρευστοδυναμικής και πολλές ώρες στην αεροδυναμική σήραγγα.

Tech – Ferrari Roma Spider
ΚΙΝΗΤΗΡΑΣ: 3.855 cc, V8, Twin Turbo, 620 PS @5.750-7.500 rpm, 760 Nm @3.000-5.750 rpm,
ΚΙΒΩΤΙΟ: ΔΙΠΛΟΥ ΣΥΜΠΛΕΚΤΗ, 8 ΣΧΕΣΕΩΝ
ΜΕΤΑΔΟΣΗ: ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΩ ΤΡΟΧΟΥΣ
ΑΝΑΡΤΗΣΗ: ΔΙΠΛΑ ΨΑΛΙΔΙΑ (Ε/Π)
0-100 KM/H: 3,4”
ΤΕΛΙΚΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ: 320 km/h
ΜΕΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ: 11,4 lt/100 km (WLTP)
CO2: 258 g/km
ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ (Μ/Π/Y): 4.656/1.974/1.306 mm
ΜΕΤΑΞΟΝΙΟ: 2.670 mm
ΒΑΡΟΣ: 1.556 kg
ΤΙΜΗ: ΑΠΟ 250.000 ευρώ (ΙΤΑΛΙΑ)