Γιατί ο Μπάιντεν δεν πάσχει ούτε από Πάρκινσον ούτε από άνοια

Συνεχίζουν να κυκλοφορούν οι φήμες και οι ανησυχίες να εντείνονται για την υγεία του Τζο Μπάιντεν. Μετά το φιάσκο στην πρώτη του τηλεμαχία με τον Ντόναλντ Τραμπ, ο γηραιός πρόεδρος των ΗΠΑ βρίσκεται στο μικροσκόπιο: η στάση και το βάδισμά του, το πρόσωπό του, ο τόνος της φωνής του, η άρθρωσή του, τα πάντα, κάθε μικρή λεπτομέρεια κοσκινίζεται σε αναζήτηση μιας ένδειξης, ενός συμπτώματος μιας ασθένειας. Σε αυτό το πλαίσιο ειδικοί αλλά και ανίδεοι προβαίνουν σε «διαγνώσεις»: «Ο πρόεδρος πάσχει από τη νόσο του Πάρκινσον». «Οχι, στην πραγματικότητα, πρόκειται για μια μορφή άνοιας».

Αποκλείεται όμως η κακή επίδοση του γηραιού Τζο να ήταν απλά απόρροια του αποκαλούμενου «burnout», ενός τεράστιου φόρτου εργασίας, που θα μπορούσε να δοκιμάσει τις αντοχές οποιουδήποτε ανθρώπου, πόσο μάλλον ενός άνδρα ηλικίας 81 ετών με τεράστιες ευθύνες στις πλάτες του; Αυτή είναι η υπόθεση του Μάρκο Τραμπούκι, κορυφαίου ειδικού στην ψυχογηριατρική. Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Corriere della Sera, ο ιταλός επιστήμονας απάντησε σε μια σειρά από ερωτήσεις όσον αφορά την κατάσταση της υγείας του αμερικανού προέδρου.

1. Θα μπορούσε η έλλειψη πνευματικής διαύγειας να οφείλεται στους εντατικούς ρυθμούς εργασίας του Τζο Μπάιντεν;  

«Ας αρχίσουμε από την πρόσφατη τηλεμαχία με τον Ντόναλντ Τραμπ. Κάποιες συνθήκες σίγουρα συνέβαλαν στην επιδείνωση της κατάστασής του. Καταρχάς ο Μπάιντεν είχε δεχτεί πολύ ισχυρές πιέσεις, τον προετοίμαζαν επί μία εβδομάδα. Δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η υπερβολική σωματική εξάσκηση, όπως και η νοητική εξάσκηση, να προκάλεσαν “ανεπιθύμητα” αποτελέσματα. Επομένως, η υπερβολική πίεση θα μπορούσε, έστω και εν μέρει, επιβάρυνε τον πρόεδρο. Επιπλέον ο Μπάιντεν γνώριζε καλά ότι ο αντίπαλός του, ο Τραμπ, θα ήταν ελεύθερος να πει οτιδήποτε, ενώ ο ίδιος, ως πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, δεν μπορούσε να το επιτρέψει στον εαυτό του. Αυτό μπορεί να περιόρισε κάπως τον αυθορμητισμό του. Αλλά πρόκειται και για έναν στιλ και ο Μπάιντεν κατάφερε, μεταξύ άλλων, να το διατηρήσει. Δεν μιλούσε χωρίς αναστολές, όπως θα μπορούσε να συνέβαινε εάν είχε όντως άνοια».

 2. Τι άλλο αποκλείει η υπόθεση της άνοιας;  

Ο Μπάιντεν δεν έχει δραματικά προβλήματα μνήμης και αυτό μου φαίνεται προφανές. Τον χαρακτηρίζει μια διακριτική συναισθηματική σταθερότητα, γιατί μπροστά στις επιθέσεις του Τραμπ διατήρησε τη διαύγειά του. Εχει μια διακριτική λεκτική ευχέρεια, με όλους τους περιορισμούς που προκύπτουν από τις περιστάσεις».

3. Εγινε επίσης λόγος για νόσο του Πάρκινσον. Πιθανό;  

«Το αποκλείω. Ο Μπάιντεν παρουσιάζει επίσης επιβράδυνση στην κινητική δραστηριότητα, κατάσταση που παρατηρείται σε ηλικιωμένους αλλά όχι σε όσους διαγιγνώσκονται με τη νόσο του Πάρκινσον. Επιπλέον ο πρόεδρος δεν έχει το αποκαλούμενο “προσωπείο του Πάρκινσον”, δηλαδή ένα ακίνητο και ανέκφραστο πρόσωπο με σταθερό βλέμμα, χαρακτηριστικό της νόσου. Και δεν νομίζω ότι έχει τρόμο (άλλο χαρακτηριστικό σύμπτωμα όσων πάσχουν από Πάρκινσον). Εχει μια σχετική ακαμψία στο περπάτημά του, αλλά όχι ιδιαίτερα σημαντική».

4. Ποιο, οπότε, θα μπορούσε να είναι το πρόβλημα του Τζο Μπάιντεν; 

«Μια γνωστική διαταραχή. Το υποδηλώνουν κάποιες συμπεριφορές, οι οποίες στη συνέχεια στιγματίζονται από τα ΜΜΕ. Αλλά κατά τη γνώμη μου στον πυρήνα των “ασθενειών” του Μπάιντεν, είτε πραγματικές είτε υποτιθέμενες, υπάρχει επίσης μια “ηλικιακή” προκατάληψη που χαρακτηρίζει τη σημερινή κοινωνία, δηλαδή μια αρνητική στάση απέναντι σε οποιαδήποτε έκφραση γήρανσης. Αλλά η γήρανση δεν είναι εξ ορισμού ασθένεια».

. . .