Γιατί οι σουνίτες Αραβες γιόρτασαν τη δολοφονία του Νασράλα

Στα social media, όπου έχει καταπέσει προ πολλού ο φερετζές του μέτρου σε παγκόσμιο επίπεδο, γράφτηκαν διάφορα περί τον θάνατο του Νασράλα, παρατήρησε η Repubblica. Κάποια σχόλια όπως του Αβι Γιεμίνι (Αβραάμ Σαλόμ Γιεμίνι), εβραίου της Αυστραλίας, προεξόφλησαν ότι «η μισή Μέση Ανατολή, όπως και ο μισός Λίβανος, γιόρτασε τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ».

Εντάξει, έγραψε η Repubblica, δεν είναι ενδεικτικό σχόλιο αυτό, όμως ο Αβραάμ Σαλόμ δεν είναι ο μόνος που ανέφερε σκηνές αγαλλίασης στον σουνιτικό κόσμο μόλις επιβεβαιώθηκε η είδηση ότι το Ισραήλ σκότωσε τον Νασράλα.

Σε διάφορες αναρτήσεις κυκλοφόρησαν πλάνα με νεαρούς να πανηγυρίζουν τον θάνατο του ηγέτη της Χεζμπολάχ. Μάλλον ήταν πλάνα από τον Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ. «Ο Νασράλα ήταν χειρότερος από τον Οσάμα Μπιν Λάντεν, ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο εκατομμυρίων Σύρων και Ιρακινών» είπε o Αμτζάντ Τάχα, αναλυτής διεθνών θεμάτων από τα Εμιράτα, ανεβάζοντας τα σχετικά βίντεο στον λογαριασμό του στην πλατφόρμα Χ.

Και ένας τούρκος δημοσιογράφος, o Ρατζίπ Σοϊλού, ανήρτησε και αυτός στα social media καρέ με πανηγυρισμούς και τραταρίσματα γλυκών (!) στους δρόμους ορισμένων αραβικών πρωτευουσών. Μπακλαβαδάκια κέρασμα, συνθήματα και τραγούδια, όλα αυτά επειδή σκότωσαν τον Νασράλα οι Ισραηλινοί. Ο Φραντσεσκίνι έγραψε ότι η ρίζα αυτών των παραδοξοτήτων βρίσκεται στην πολιτική και στη θρησκεία.

Οι χριστιανοί του Λιβάνου (ρωμαιοκαθολικοί μαρωνίτες) απεχθάνονται τη σιιτική Χεζμπολάχ, η οποία αντιπροσωπεύει και το κατώτερο από ταξικής απόψεως κοινωνικό στρώμα. Μισούν ότι η Χεζμπολάχ έχει αντικαταστήσει τον στρατό και την αστυνομία του Λιβάνου. Γενικότερα, δε, οι μουσουλμάνοι Αραβες είναι σουνίτες και έχουν έχθρα με τους σιίτες.

«Τα δύο ισλαμικά ρεύματα έχουν κοινές πεποιθήσεις περί Αλλάχ, περί Μωάμεθ, περί Κορανίου και περί ραμαζανίου, όμως από την Ισλαμική Επανάσταση του 1979 και έπειτα οξύνθηκε η σύγκρουσή τους. Αλληλοκατηγορούνται για αιρετικές απόψεις. Εξάλλου το Ιράν δεν είναι αραβική χώρα.

»Με στόχο την καταστροφή του Ισραήλ, το Ιράν χρηματοδοτεί τη σιιτική Χεζμπολάχ στον Λίβανο, τη σουνιτική Χαμάς στη Γάζα και τους σιίτες Χούθι στην Υεμένη. Εκτός Ιράν, οι περισσότεροι σιίτες βρίσκονται στο Ιράκ και στο Μπαχρέιν. Στη Συρία οι σιίτες κάνουν de facto κουμάντο, μέσω της οικογενείας του προέδρου Ασαντ που ανήκει σε τοπική εθνοθρησκευτική μειονότητα. Ολες οι άλλες αραβικές χώρες έχουν σουνιτική πλειοψηφία».

Ο Φραντσεσκίνι κατέληξε γράφοντας ότι προσπάθειες συμφιλίωσης της σουνιτικής Σαουδαραβίας και του σιιτικού Ιράν κατέβαλε η Κίνα, για δικούς της γεωπολιτικούς λόγους φυσικά. Υπενθυμίζεται ότι η Σαουδική Αραβία είναι παραδοσιακή πλην άτυπη σύμμαχος των ΗΠΑ, συγχρόνως όμως και πατρίδα του αλήστου μνήμης τζιχαντιστή τρομοκράτη Οσάμα μπιν Λάντεν.

. . .