Γεωργία: Παιχνίδι με τη φωτιά ενός νέου πολέμου στην Ευρώπη

Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών στη Γεωργία, όπου νίκησε το φιλορωσικό κόμμα, η χώρα διολισθαίνει με δραματικό τρόπο στο βάραθρο της βίας, των συγκρούσεων μεταξύ αντιπάλων ομάδων, της κρατικής αποσταθεροποίησης, των πραξικοπημάτων. Ολα αυτά συνιστούν ενδείξεις ότι επίκειται ρωσική επέμβαση. Η γεωπολιτική ανάλυση με το παραπάνω πνεύμα φιλοξενήθηκε στην Corriere della Sera και υπεγράφη από τον αρθρογράφο της Μάσιμο Νάβα. Είχε προηγηθεί η αμφισβήτηση του εκλογικού αποτελέσματος (νίκη του κυβερνώντος κόμματος, Γεωργιανό Ονειρο, με 54%) από την πρόεδρο της χώρας Σαλόμε Ζουραμπισβίλι, η οποία δήλωσε μεν ότι υπήρξε «ειδική ρωσική επιχείρηση», όμως δεν έδωσε κανένα αποδεικτικό στοιχείο. Το Κρεμλίνο διέψευσε κατηγορηματικώς τους ισχυρισμούς της περί ανάμειξής του στις εκλογές και σχολίασε ότι η Δύση είναι αυτή που προσβλέπει στην αποσταθεροποίηση της Γεωργίας και όχι η Ρωσία. Ο Νάβα κατά κάποιον τρόπο απάντησε στους Ρώσους, με την παράθεση ιστορικών στοιχείων.

Δεν είναι εξωπραγματική υπόθεση τα περί βαράθρου, έγραψε, αν αναλογιστούμε τα ιστορικά προηγούμενα και την πολιτική του Κρεμλίνου. Στο παρελθόν η Γεωργία διακινδύνευσε ανοιχτό πόλεμο με τη Μόσχα για να ανακτήσει τη φιλορωσική και αποσχισθείσα περιοχή Νότια Οσετία. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο εμφύλιος πόλεμος στην επίσης φιλορωσική και αποσχισθείσα περιοχή Αμπχαζία άφησε πίσω του δεκάδες χιλιάδες θύματα και πρόσφυγες. Οι δύο οντότητες, οι οποίες αναγνωρίζονται μόνο από τη Μόσχα, εξακολουθούν να βρίσκονται υπό τον αυστηρό έλεγχο των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων. Στη Γεωργία, συνέχισε ο Ιταλός, σήμερα ζουν πολλοί ρώσοι ολιγάρχες που έφυγαν από την Ουκρανία. Η οικονομική, πολιτική και πολιτιστική διείσδυση της Ρωσίας είναι εμφανής και επηρεάζει όλο και περισσότερο τις αποφάσεις. Ετσι εξηγείται και το αποτέλεσμα των εκλογών, έγραψε ο Ιταλός. Ακολούθησαν στοιχεία αυτής της ρωσικής διείσδυσης.

Σύμφωνα με τις ιστοσελίδες Geostat και Sova.news οι Ρώσοι άνοιξαν 45.000 τραπεζικούς λογαριασμούς στη Γεωργία και έλαβαν πιστώσεις ύψους 187 εκατ. δολαρίων. Αγόρασαν περισσότερα από 3.000 ακίνητα. Ρώσοι στρατιώτες σταθμεύουν 40 χιλιόμετρα μακριά από την Τιφλίδα. Οι ρώσοι τουρίστες (ο Νάβα έβαλε τη φράση εντός εισαγωγικών) διαμένουν στη Γεωργία επί μακρόν. Το Sova.news αναφέρει ότι από την 1η Μαρτίου έως την 1η Οκτωβρίου του 2022 άνοιξαν 13.000 επιχειρήσεις από ρώσους μπίζνεσμαν. Επί 12 χρόνια και με τις ευλογίες της Μόσχας, το Γεωργιανό Ονειρο κυβερνά αυταρχικά 3,6 εκατομμύρια κατοίκους. Υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που κάνει πολιτικό κουμάντο, ο Κροίσος Μπιτζίνια Ιβανισβίλι, 68 ετών, ο οποίος έφτιαξε περιουσία στη Ρωσία. Επικροτούμε και υποστηρίζουμε το κίνημα των φιλοευρωπαίων Γεωργιανών, οι οποίοι διαμαρτύρονται για την υποτιθέμενη εκλογική νοθεία, σημείωσε ο Νάβα. Ωστόσο πρέπει να προσέξουμε και την πιθανότητα να ξεσπάσουν βίαιες εξελίξεις.

Ο Ιταλός δημοσιογράφος αναφέρθηκε κατόπιν στην περίπτωση του Μιχαήλ Σαακασβίλι, γεωργιανού πολιτικού που διετέλεσε πρόεδρος της χώρας το διάστημα 2004-2007. Η ιστορία του είναι εμβληματική, έγραψε. Αν είχε γεννηθεί στην Ουκρανία, θα είχε γίνει παγκόσμιος ήρωας! Ομως ο Σαακασβίλι έκανε το λάθος να γίνει πρόεδρος σε μια πολύ μικρότερη και στρατιωτικά ανίσχυρη χώρα, να αμφισβητήσει τη Ρωσία και να αναλάβει τον ρόλο του φίλου της Δύσης, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Κάποτε εξελέγη πανηγυρικά, έπειτα πήρε την ουκρανική υπηκοότητα και ανέλαβε κυβερνήτης της Οδησσού, τώρα όμως κρατείται στη φυλακή της Τιφλίδας, ξένος στην ίδια την πατρίδα του. Το μάθημα της Ουκρανίας πρέπει να μας χρησιμεύσει, πρότεινε ο Νάβα, διότι η Ρωσία δύσκολα θα εγκαταλείψει τις χώρες που θεωρεί δορυφορικές της, όπως είναι η Γεωργία και η Μολδαβία. Για τη Ρωσία αυτές οι χώρες σήμερα μοιάζουν με τα τελευταία προπύργια του επεκτατισμού της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ.

Α λα Γιανουκόβιτς

Να θυμίσουμε, συνέχισε ο Νάβα, ότι τον Νοέμβριο του 2004 ο φιλορώσος πρωθυπουργός της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανουκόβιτς επιχείρησε να επηρεάσει τις προεδρικές εκλογές, προκαλώντας τις διαμαρτυρίες της Πορτοκαλί Επανάστασης και την αντίδραση της Δύσης, η οποία υποστήριξε με κάθε μέσο, νόμιμο και παράνομο, το κίνημα. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Κόλιν Πάουελ δήλωσε ότι οι ΗΠΑ δεν μπορούν να αποδεχθούν τα αποτελέσματα ως νόμιμα. Και τώρα η Ζουραμπισβίλι δήλωσε τα ίδια. Οι ΗΠΑ, λοιπόν, μπορούν να επιβάλουν περαιτέρω κυρώσεις κατά των νικητών και των συνεργατών τους. Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Αντονι Μπλίνκεν είπε ότι οι εκλογές δεν ήταν «ελεύθερες και δίκαιες», όμως δεν σχολίασε τη νομιμότητα των ίδιων των αποτελεσμάτων. Πάντως είναι γεγονός ότι το κόμμα του Ιβανισβίλι καταπιέζει ομάδες ακτιβιστών και ΜΚΟ. Η κυβέρνηση έχει προτείνει και νόμο ρωσικού τύπου περί ξένων πρακτόρων, ο οποίος απαιτεί από όσους χρηματοδοτούνται από το εξωτερικό να δηλώνονται ως «πράκτορες ξένης επιρροής».

Η ευρωπαϊκή πολιτική έναντι της Γεωργίας ήταν μέχρι στιγμής επιφυλακτική και διφορούμενη. Ο ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπαν, εκ περιτροπής πρόεδρος του Συμβουλίου της ΕΕ, υποστηρίζει το κυβερνητικό κόμμα, έτσι πέταξε μέχρι την Τιφλίδα για τα συγχαρητήρια και εξόργισε τον Ζοσέπ Μπορέλ, υπεύθυνο για την εξωτερική πολιτική της ΕΕ. Η διαδικασία προσχώρησης της χώρας, πάντως, έχει ανασταλεί. Και οι πολιτικοί επιστήμονες προβλέπουν ότι λίαν συντόμως θα υπάρξουν βιαιότητες στην Τιφλίδα μεταξύ φιλοδυτικών διαδηλωτών και της αστυνομίας.  Οι Αρχές της Γεωργίας είναι απομονωμένες. Κανείς δεν έδωσε συγχαρητήρια στο Γεωργιανό Ονειρο εκτός από τους Ρώσους, τον Ορμπαν και το Αζερμπαϊτζάν. Κάθε γεωργιανή οικογένεια έχει ένα μέλος που εργάζεται ή σπουδάζει στην Ευρώπη. Μακροπρόθεσμα, υπάρχει ο κίνδυνος η Γεωργία να μετατραπεί σε Λευκορωσία ή ακόμη και σε ρωσική επαρχία.

Από πλευράς Κομισιόν, θύμισε ο Νάβα, στη Γεωργία δόθηκαν αόριστες υποσχέσεις περί ευρωπαϊκής προοπτικής, ενώ στις Ουκρανία και Μολδαβία χορηγήθηκε επίσημο καθεστώς υποψηφιότητας. Για να προχωρήσει τη διαδικασία η Ευρωπαϊκή Ενωση απαιτεί από τη Γεωργία να δράσει κατά της διαφθοράς, να ενισχύσει την ελευθερία του Τύπου, να βάλει τέλος στις πολιτικές διαιρέσεις και να καταπολεμήσει την κυριαρχία των ολιγαρχών στην οικονομία και στη διακυβέρνηση της χώρας. Το περιοδικό Spectator σημείωσε πριν από μήνες ότι «ένα αυξανόμενο αίσθημα απογοήτευσης κατακλύζει τη χώρα», η οποία «αισθάνεται αποκλεισμένη από το κλαμπ των Βρυξελλών, ενώ η Ουκρανία, μια χώρα που κυριολεκτικά παλεύει για την επιβίωσή της, και η Μολδαβία, μια φτωχότερη και ιστορικά συνδεδεμένη με τη Ρωσία, γίνονται δεκτές με ενθουσιασμό».

Και ο Νάβα έκλεισε το σημείωμά του με την επισήμανση ότι η Γεωργία έχει πράγματι αμφιθυμία περί τη γεωπολιτική ένταξή της, διότι αν και φιλορωσική η κυβέρνηση διατηρεί και ευρωπαϊκές φιλοδοξίες. Γεωργιανοί αναλυτές, πάντως, παραλληλίζουν τη σημερινή κατάσταση στην Τιφλίδα με το Κίεβο του 2014. Λένε ότι η Δύση προσπαθεί να μετατρέψει τη Γεωργία σε εχθρό της Ρωσίας και ότι προετοιμάζει αιματηρό πραξικόπημα τύπου Κιέβου, όπως δηλαδή έγινε το 2014. Οι Δυτικοί θέλουν να ρίξουν τη φιλορωσική κυβέρνηση, που υπερψηφίστηκε στις πρόσφατες κάλπες, ακριβώς όπως έριξαν και τον Γιανουκόβιτς, με τον κατάλληλο τηλεχειρισμό των ντόπιων «επαναστατών». Σε κάθε περίπτωση, λένε, η Δύση θα συνεχίσει να φουσκώνει το θέμα της Γεωργίας αποσκοπώντας στην εμβάθυνση του ρήγματος στις σχέσεις Γεωργίας-Ρωσίας.

. . .