Ασαντ: Βασανιστήρια ο Χαφέζ, δηλητήριο «σαρίν» ο Μπασάρ

Η Corriere della Sera συνεχίζει να πανηγυρίζει την κατάληψη της εξουσίας στη Συρία από τους τζιχαντιστές, προβάλλοντας «αποτρόπαια εγκλήματα των Ασαντ μέσα σε διάστημα 50 ετών». Ο απεσταλμένος στη Δαμασκό συντάκτης της Αντρέα Νικάστρο έγραψε ότι πριν από έναν χρόνο πράκτορες ασφαλείας του παλαιού καθεστώτος πήγαν στους ομαδικούς τάφους, πήραν δείγματα και κάλυψαν τα πάντα. Γιατί;

Οπως του είπε κάποιος ονόματι Χάλεντ Νουχ, «ήθελαν να μάθουν αν η χρήση του δηλητηρίου ‘‘σαρίν’’ ανιχνεύεται στα υπολείμματα των πτωμάτων». Τι τους ένοιαζε τους Ασαντ; Προφανώς, η υστεροφημία τους. «Αν κάποτε έχαναν την εξουσία, τα εγκλήματά τους θα φανερώνονταν. Θα γίνονταν έρευνες για τα πάντα και οι ίδιοι θα αντιμετώπιζαν κατηγορίες. Ετσι, πάντα προσπαθούσαν να τα κρύψουν ή, τουλάχιστον, να τα αρνηθούν».

Ποτέ ο Μπασάρ αλ-Ασαντ δεν παραδέχτηκε την πιθανότητα ο στρατός του να είχε διαπράξει εγκλήματα πολέμου στα χρόνια του εμφυλίου πολέμου (2012-2019), έγραψε ο Νικάστρο. Για εκείνον οι μαρτυρίες και οι δορυφορικές φωτογραφίες των μεγάλων λάκκων στην έρημο, «οι οποίοι καλύφθηκαν αμέσως», ήταν απλώς σχέδιο της τρομοκρατικής αντιπολίτευσης με σκοπό να δυσφημήσει τον αντιτζιχαντιστικό αγώνα της κυβέρνησης. «Τα εγκλήματα των Ασαντ εναντίον του λαού τους ξεκίνησαν πριν από τον εμφύλιο πόλεμο».

Ο Χαφέζ αλ-Ασαντ, πατέρας του Μπασάρ, «ήταν ήδη διάσημος για τα βασανιστήρια και τις εκκαθαρίσεις πολιτικών αντιπάλων του, όμως έφθασε στο απόγειο της σκληρότητας το 1982, όταν κατέπνιξε με τανκς εξέγερση των Αδελφών Μουσουλμάνων στην πόλη Χάμα. Υπολογίζεται ότι σφαγιάστηκαν 40.000 άνθρωποι, λίγο λιγότεροι από ό,τι μέσα σε έναν χρόνο στη Γάζα».

Από τον αγώνα του σοσιαλαραβισμού και του μπααθισμού κατά των τζιχαντιστών περάσαμε στα νεότερα χρόνια, κατά τα οποία ο τζιχαντισμός ανέκαμψε σε όλον τον αραβικό κόσμο, ιδίως μετά την εξόντωση του Σαντάμ Χουσέιν στο Ιράκ.

«Ο γιος του, ο Μπασάρ, κληρονόμησε ένα καλά εδραιωμένο κατασταλτικό σύστημα και το έθεσε εναντίον της ‘‘Συριακής Ανοιξης’’, η οποία αργότερα έγινε εμφύλιος πόλεμος. Οι συλλήψεις, τα βασανιστήρια, οι εξαφανίσεις ήταν ο κανόνας. Τις τελευταίες ημέρες η λειτουργία της ‘‘μηχανής θανάτου’’ του καθεστώτος γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρη.

»Είναι και οι χημικοί βομβαρδισμοί, πρώτα με ‘‘σαρίν’’ και μετά με χλώριο, όπως και οι βομβαρδισμοί κατοικημένων περιοχών. Τεκμηριώθηκαν 18 βομβαρδισμοί σε νοσοκομεία και σχολεία. Τα θύματα του καθεστώτος σε λιγότερο από 10 χρόνια εμφυλίου πολέμου μπορεί να είναι περίπου μισό εκατομμύριο».

Ο Νικάστρο έγραψε και την παρακάτω μάλλον αινιγματική πρόταση: «Μια εξεταστική επιτροπή του ΟΗΕ για τη Συρία, με έδρα τη Γενεύη, ετοίμασε λίστα με 4.000 εγκληματίες πολέμου, η οποία εξακολουθεί να είναι μυστική. Ο κατακτητής της Δαμασκού, ο Τζολάνι, διαβεβαίωσε ότι θέλει να φέρει τους υπευθύνους ενώπιον της Δικαιοσύνης, ώστε να μην ξεχαστούν οι φρικαλεότητες».

Ο Νικάστρο προσέθεσε και κάτι ακόμη στο ρεπορτάζ του, εν είδει σχολίου: «Η δικαιοσύνη του νεογέννητου κράτους», έγραψε, «δύσκολα θα μοιάζει με κάτι που εμείς στη Δύση θα εγκρίναμε». Εννοεί, βέβαια, τον «νόμο» των τζιχαντιστών και την εκ μέρους τους ανορθολογική ερμηνεία του κόσμου, του κράτους, των εξουσιών, κ.λπ.

Εδωσε και κάποια παραδείγματα τζιχαντιστικής «δικαιοσύνης»: «Ηδη έχουν γίνει γύρω στα 10 λιντσαρίσματα υψηλόβαθμων στελεχών του πρώην καθεστώτος. Το ένα συνέβη στη Δαμασκό, άλλα έγιναν στον Νότο, μερικά στις παραθαλάσσιες περιοχές των αλεβιτών». Επανήλθε, όμως, αμέσως στο θέμα του: «Οι πιθανότητες να κριθεί και να τιμωρηθεί ο Ασαντ είναι ελάχιστες. Ποινική υπόθεση εναντίον του εξελίσσεται στη Γαλλία, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο μπορεί να ξεκινήσει έρευνα, όμως πώς θα προσαχθεί σε δίκη;»

Δύσκολο, όντως. Διότι «του προσέφερε άσυλο ο σύμμαχός του ο Πούτιν, ένα άλλο πρόσωπο που ερευνάται για εγκλήματα πολέμου. Ετσι, αν τον παραδώσει, θα χάσει την αξιοπιστία του απέναντι σε άλλους δικτάτορες συμμάχους του».

. . .