«Αποχαιρετώ ένα μέρος της ζωής μου»

«Ένα από τα κίνητρα που είχα για να πηγαίνω γήπεδο ήταν ότι ήξερα ότι θα είναι ο Μίμης Δομάζος», εξομολογήθηκε ο Παύλος Τσίμας.

Όλες τις αναμνήσεις που έχει με τον Μίμη Δομάζο, από όταν ήταν ο ίδιος σε μικρή ηλικία, αποκάλυψε την Παρασκευή (24.01.2025) ο Παύλος Τσίμας λίγες ώρες μετά την είδηση θανάτου του «στρατηγού» που προκάλεσε θλίψη σε όλη την Ελλάδα.

Ο γνωστός δημοσιογράφος, με δάκρυα στα μάτια, μίλησε με τρυφερότητα για την λατρεία που είχε ο Μίμης Δομάζος στον Παναθηναϊκό, για το πόσο επαγγελματίας και προσηλωμένος ήταν στον στόχο του αλλά και για τις ουρές που έκανε ο ίδιος με τους φίλους του στο σουβλατζίδικο που είχε ο ποδοσφαιριστής, μήπως και τον δουν κάποια στιγμή από κοντά.

«Έχουν περάσει 45 χρόνια από τότε που ο Μίμης Δομάζος έπαιξε για τελευταία φορά ποδόσφαιρο. Που σημαίνει ότι όποιος είναι από 50 και κάτω δεν τον έχει δει ποτέ να παίζει. Και όμως δεν υπάρχει κανείς που δεν ξέρει ποιος είναι ο Δομάζος, που δεν συγκινείται σήμερα και που δεν ξέρει πως είναι ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έβγαλε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αυτό δεν το λέω εγώ, του το αναγνώριζαν οι σύγχρονοί του. Οι μεγάλοι παίκτες της εποχής του αναγνώριζαν ότι είναι ο καλύτερος. Δεν είναι οπαδικό. Ο Δομάζος γεννήθηκε στην οδό Τσόχα, πίσω από το γήπεδο του Παναθηναϊκού και είναι χαρακτηριστική η ιστορία όταν πήγε 37 χρόνων και του είπαν “έλα να σου κάνουμε ένα αποχαιρετιστήριο παιχνίδι και σταμάτα”. Εκείνος παρεξηγήθηκε και πήγε στην ΑΕΚ. Και πήρε πρωτάθλημα με την ΑΕΚ. Και έπειτα πήγε στον ιδιοκτήτη της ΑΕΚ: “Άσε με τώρα, γιατί θέλω να παίξω τον τελευταίο χρόνο της καριέρας μου στην ομάδα μου”», είπε αρχικά.

«Όταν πήγε στην ΑΕΚ, ο Μίμης Παπαϊωάννου του είπε “η φανέλα με το 10 είναι δική σου, γιατί είσαι καλύτερος”. Αυτό από μόνος του λέει τι είναι ο Δομάζος για το ποδόσφαιρο. Εγώ νιώθω να αποχαιρετώ ένα μέρος από τη ζωή μου. Είδα τον Δομάζο να παίζει πρώτη φορά πριν πάω σχολείο. Νομίζω ότι έχω δει πολλά στη Λεωφόρο, έχω δει τον Δομάζο να παίζει.

Ο Δομάζος ενώνει τρεις εποχές του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια, κατεβαίναμε στην Πλατεία Βικτωρίας όπου ο Δομάζος είχε σουβλατζίδικο. Παίρναμε ένα σουβλάκι περιμένοντας με τις ώρες πότε θα έρθει ο Μίμης για να του μιλήσουμε.

Ο Πούσκας έλεγε, σε μένα το έχει πει, ότι το ποδόσφαιρο είναι 15% ταλέντο, 40% προπόνηση και το υπόλοιπο είναι αυτό που έχεις στο μυαλό σου. Ο Δομάζος δεν έπινε ούτε καφέ. Δεν ξενύχταγε ποτέ. Γυμναζόταν απίστευτα. Σε μια εποχή ερασιτεχνική, γυμναζόταν επαγγελματικά. Ήταν γεννημένος αρχηγός. Το έβλεπες όταν πήγαινε στο γήπεδο. Όταν το παιχνίδι στράβωνε, γύριζε πίσω, έπαιρνε την μπάλα από τον τερματοφύλακα. Αυτή η ηγετικότητα είναι σπάνια», συνέχισε.

«Σε ένα φιλικό μεταξύ δημοσιογράφων και παλαιμάχων, έχασε ένα γκολ ο Δομάζος και ένας συνάδελφος τον πείραξε. Τι ήταν να το κάνει; Μετράγαμε γκολ. Δεν άφηνε την μπάλα και δεν σταματούσε μέχρι να προλάβει να βάλει όσα γκολ μπορούσε. Ήταν και ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που έγινε σταρ στην εποχή της τηλεόρασης. Τον ήξεραν πια και οι γυναίκες, που δεν είχαν ιδέα από ποδόσφαιρο, τον έβλεπαν και οι οπαδοί των αντιπάλων. Ήταν και το νούμερο 1 στην αρχή της επαγγελματικής εποχής του ποδοσφαίρου.

Είχα την τύχη να συνυπάρξω μαζί του στο Δ.Σ. του Παναθηναϊκού. Ένα από τα κίνητρα που είχα για να πηγαίνω γήπεδο ήταν ότι ήξερα ότι θα είναι ο Δομάζος με τον Αντωνιάδη δίπλα-δίπλα, θα σχολιάζουν το ματς και εγώ θα πήγαινα δίπλα τους. Πόσα παιδιά έγιναν ποδοσφαιριστές, επειδή ήθελαν να γίνουν σαν τον Δομάζο;», είπε με δάκρυα στα μάτια ο Παύλος Τσίμας.