Αποκλειστικό: Οδηγούμε το Leapmotor T03 στην Ιταλία

Ο καιρός είναι καθαρά φθινοπωρινός στο Μιλάνο, σε αντίθεση με τα 30άρια που αφήσαμε πίσω μας στην Αθήνα. Βρέχει από το πρωί και ένα πέπλο ελαφριάς ομίχλης έχει σκεπάσει την ιταλική εξοχή. Δεν τις λες και ιδανικές συνθήκες για την πρώτη οδήγηση ενός μοντέλου που, όπως και η εταιρεία που το κατασκευάζει, πετάχτηκε σχεδόν από το πουθενά.

Ποια στο καλό είναι η Leapmotor και πότε πρόλαβε να εξελίξει και να κατασκευάσει δύο (έπονται περισσότερα) αμιγώς ηλεκτρικά μοντέλα; Και καλά το C10, είναι ένα μεγάλο SUV γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Τα SUV είναι πλέον η κανονικότητα. Αλλά ένα μικρό, ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης;

Μια μικρή στάση εδώ για να εξηγήσουμε λίγο το υπόβαθρο αυτής της αποκλειστικής όσο και αναπάντεχης γνωριμίας.

Ας δούμε πολύ συνοπτικά το who is who της Leapmotor. Προφανώς πρόκειται για κινεζική εταιρεία. Ποια άλλη θα προλάβαινε σε λιγότερο από μία δεκαετία όχι μόνο να εδραιωθεί στην εγχώρια αγορά αλλά να τολμήσει να εξαπλωθεί και εκτός Κίνας και μάλιστα στην πιο απαιτητική αγορά του κόσμου που είναι η Ευρώπη.

Στην πραγματικότητα αυτό το ταξίδι προέκυψε από τη σύσταση μιας κοινοπραξίας μεταξύ της Stellatis και της νεοφυούς κινεζικής εταιρείας με ποσοστά 51:49. Ο στόχος ήταν διπλός: αύξηση των πωλήσεων της Leapmotor στην Κίνα και αξιοποίηση της ενοποιημένης εμπορικής παρουσίας της Stellantis στις διεθνείς αγορές.

Από τη μία μια πρωτοποριακή επιχείρηση σε επίπεδο έρευνας και ανάπτυξης EV, από την άλλη ένας όμιλος με καθιερωμένες αυτοκινητοβιομηχανίες και μια παγκόσμια παρουσία με υπαλλήλους από περισσότερες από 170 χώρες, εμπορικές δραστηριότητες σε περισσότερες από 130 αγορές, εγκαταστάσεις παραγωγής σε περισσότερες από 30 χώρες και ένα ολοκληρωμένο δίκτυο πωλήσεων και after sales. Μια σύμπραξη win win.

Κάπως έτσι πριν από έναν χρόνο η Stellantis ανακοίνωσε την απόκτηση του 21% των μετοχών της Leapmotor αντί του διόλου ευκαταφρόνητου ποσού των 1,5 δισ. ευρώ και τη δημιουργία της Leapmotor International με αποκλειστικά δικαιώματα εξαγωγών και πωλήσεων, καθώς και του κατασκευαστή των προϊόντων Leapmotor εκτός Κίνας.

Χρειάστηκε μόλις ένας χρόνος πριν βρεθούμε μπροστά στα απτά αποτελέσματα αυτής της συμφωνίας. Δεξιά το T03, το ηλεκτρικό αυτοκίνητο πόλης που θα δοκιμάζαμε πρώτο. Ακριβώς από πίσω το θηριώδες C10, επίσης αμιγώς ηλεκτρικό SUV που μας περίμενε για την επόμενη ημέρα.

Για να είμαι ειλικρινής, το Τ03 μου κινεί την περιέργεια πολύ περισσότερο. Τα μεγάλα SUV είναι ο πιο κοινός βιότοπος της ηλεκτροκίνησης, η οποία ωστόσο εξακολουθώ να θεωρώ ότι έχει σαφώς μεγαλύτερο νόημα στην αστική μετακίνηση με λελογισμένο κόστος απόκτησης. Το Τ03 φαίνεται να δίνει πειστικές απαντήσεις και στην απόκτηση και στην χρήση.

Η τιμή που ανακοίνωσε η ελληνική αντιπροσωπία, η Italian Motors που εισάγει Alfa Romeo, Jeep και FIAT, είναι αν μη τι άλλο δελεαστική: €15.850 με το πρόγραμμα «ΚΙΝΟΥΜΑΙ ΗΛΕΚΤΡΙΚΑ ΙΙΙ» και πρόσθετη προωθητική ενέργεια €1.000. Αυτή τη στιγμή μόνο το Dacia Spring είναι κάτι τι φθηνότερο.

Εμφανισιακά το Τ03 σου προξενεί αρχικά μια κάποια αμηχανία. Προφανώς το κατατάσσεις με την πρώτη ματιά στην κατηγορία Α. Ο σχεδιασμός του δεν είναι αυτό που θα έλεγε κανείς ευφάνταστος, αλλά σίγουρα δεν σε ξενίζει. Θα έλεγα ότι προσπαθεί να θυμίσει κάτι από FIAT 500 ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι η Leapmotor ακολούθησε τη συνταγή form follows function. Και σε αυτό τον τομέα τα κατάφερε μια χαρά.

Διότι με μήκος που μόλις ξεπερνά τα 3,6 m το Τ03 καταφέρνει να ενσωματώσει μια μπαταρία 37,3 kWh (net) και την ίδια στιγμή να δημιουργήσει ένα αξιοπρόσεκτα ευρύχωρο εσωτερικό. Αυτό είναι σίγουρα ένα από τα πιο δυνατά χαρτιά του Τ03, οι χώροι. Τέσσερις ενήλικες μπορούν να βολευτούν χωρίς ιδιαίτερες παραχωρήσεις, ενώ και ο χώρος αποσκευών των 270 lt φτάνει και περισσεύει για τα ψώνια του σούπερ μάρκετ.

Ωστόσο οι αξιοπρεπέστατοι χώροι είναι μόνο μία από τις θετικές εκπλήξεις. Η μεγαλύτερη είναι ασφαλώς ο προσεγμένος διάκοσμος, τα σκληρά αλλά ευχάριστα στο μάτι και την αφή πλαστικά, η στάνταρ γυάλινη οροφή (με ηλεκτρικό σκιάδιο παρακαλώ) και κυρίως η τεχνολογική έμφαση που έχει δοθεί στον σχεδιασμό και την ίδια τη λειτουργία του ταμπλό.

Στάνταρ ψηφιακός πίνακας οργάνων 8” και επίσης στάνταρ οθόνη αφής 10,1” με εξαιρετικά χαρακτηριστικά λειτουργίας, γρήγορη απόκριση, καλή ευκρίνεια και πολύ προχωρημένα στοιχεία συνδεσιμότητας.

Γενικά διατρέχεις τον βασικό εξοπλισμό του Τ03 και τρίβεις τα μάτια σου: από ηλεκτρικό χειρόφρενο, μέχρι αυτόματο κλιματισμό και κάμερα οπισθοπορείας και από Wi-Fi και over-the-air αναβαθμίσεις μέχρι app ελέγχου λειτουργίας και 10 διαφορετικά συστήματα υποβοήθησης της οδήγησης και ασφάλειας. Ανήκει ξεκάθαρα στη συνομοταξία εκείνων των αυτοκινήτων που σε κερδίζουν με την ευχρηστία και την γενναιοδωρία του εσωτερικού τους. Αλλά τι γίνεται με την ταμπακιέρα;

Το Τ03 έχει ξεκάθαρη αστική και περιαστική στόχευση. Η αυτονομία (κατά WLTP) των 265 km ανεβαίνει (πάντα σύμφωνα με τον κύκλο μετρήσεων WLTP) στα 395 km μέσα στην πόλη. Τον δεύτερο ισχυρισμό δεν ήμασταν σε θέση να τον πιστοποιήσουμε, δεδομένου ότι η διαδρομή ακολούθησε την εξαιρετικά γραφική αλλά όχι και τόσο αστική ακτογραμμή της λίμνης Maggiore, βόρεια του Μιλάνου.

Αυτό που είδαμε, ωστόσο, μετά από αρκετά χιλιόμετρα ήταν ότι το μικρό κινέζικο αυτοκίνητο δεν υπερβάλλει στη συνολική του αυτονομία. Με μέση κατανάλωση λίγο πάνω από την εργοστασιακή των 14,4 kWh/100 km μπορεί άνετα να διανύσει κοντά στα 250 km και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη προσοχή στη δοσολογία του γκαζιού.

Δεν δοκιμάσαμε τον χρόνο φόρτισης σε DC φορτιστή (αν και με παραξένεψε λίγο η επιλογή της εταιρείας να δώσει χρόνο φόρτισης 36 λεπτών από το 30%-80% με μέγιστη φόρτιση 45 kW), αλλά υποθέτω ότι όποιος το αγοράσει θα αρκεστεί σε μια τυπική φόρτιση με εναλλασσόμενο ρεύμα στο σπίτι του (on-board φορτιστής στα 6,6 kW). Σε κάθε περίπτωση δεν θα χρειαστεί να γίνει περισσότερες από μια δυο φορές την εβδομάδα.

Αυτό που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή είναι η καλή απορροφητικότητα της ανάρτησης και το αρκετά επικοινωνιακό σύστημα διεύθυνσης, το οποία μάλιστα έχει και τρία διαφορετικά προγράμματα (που πάντως μικρή διαφορά παρουσιάζουν μεταξύ τους). Ο κινητήρας μόνιμου μαγνήτη των 95 PS φτάνει και περισσεύει για επαρκώς σβέλτη μετακίνηση, ενώ τα 130 km/h τελικής ταχύτητας (εμείς είδαμε 140 στο κοντέρ) επίσης αρκούν για να κινείσαι άνετα στην Αττική Οδό για παράδειγμα.

Το Τ03 δεν διαθέτει προγράμματα ανάκτησης. Αντ’ αυτών χρησιμοποιεί τα τρία προγράμματα οδήγησης, Standard, Eco και Sport. Στο πρώτο η ανάκτηση είναι παρούσα αλλά όχι έντονη, στο δεύτερο γίνεται σαφώς πιο έντονη, αλλά δεν φτάνει στο επίπεδο one-pedal, του ελέγχου μόνο με το γκάζι, το οποίο στην πόλη είναι πολύ βολικό.

Αυτό που ξενίζει αρκετά είναι ο έντονος ήχος του ηλεκτρικού μοτέρ κάτω από τα 30 km/h, μια μάλλον κακόηχη «γκρίνια» που προφανώς έχει ως στόχο να αντιλαμβάνονται το αυτοκίνητο οι πεζοί αλλά παραείναι ενοχλητικό για οδηγό και επιβάτες.

Σε κάθε περίπτωση πάντως το Τ03 είναι πολύ ευχάριστο στην κίνηση. Επιταχύνει πρόθυμα, είναι ευέλικτο, χωράει σχεδόν παντού και αν αναλογιστείς το κόστος χρήσης του, ειδικά εφόσον το φορτίζεις σπίτι με τιμή οικιακής κιλοβατώρας, είναι σχεδόν αστείο.

Αυτό που το ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό, τον άμεσο που είναι το αμιγώς ηλεκτρικό Dacia Spring και το πιο έμμεσο, τα θερμικά αυτοκίνητα πόλης που έχουν απομείνει (FIAT 500, KIA Picanto, Hyundai i10, Toyota Aygo X) είναι το σχεδόν εξωφρενικό για την κατηγορία επίπεδο του βασικού εξοπλισμού και το γεγονός βέβαια ότι -με την επιδότηση- είναι σαφώς πιο φθηνό από όλα τα προαναφερθέντα, του Spring εξαιρουμένου.

Υπό αυτό το πρίσμα το Τ03 έχει όλα τα εχέγγυα να κάνει μια επιτυχημένη πορεία. Κυρίως επειδή ως ηλεκτροκίνητο απαντά σε πραγματικές ανάγκες και διαθέτει μια πολύ συμφέρουσα τιμή αγοράς. Είναι δηλαδή από τα πολύ λίγα, ακόμα, αυτοκίνητα που αποδεικνύουν πόσο λογική και συμφέρουσα είναι η ηλεκτροκίνηση στο αστικό και περιαστικό περιβάλλον.

Πιο μικρά, πιο ελαφριά, πιο έξυπνα και κυρίως πιο προσιτά μικρά ηλεκτρικά αυτοκίνητα είναι ο τρόπος. Και φαίνεται ότι η Leapmotor -και εξ αντανακλάσεως και η Stellantis– έχουν πάρει το μήνυμα και το επιστρέφουν με θετικό πρόσημο.