Οι γυναίκες στην εξουσία, η Ισλανδία στην ΕΕ

«Το νησί των γυναικών πλέει προς την Ευρώπη» έγραψε με ενθουσιασμό η Repubblica, δίχως τεκτονικούς (με τη γεωλογική έννοια) υπαινιγμούς. Η παρένθεση των Συντηρητικών έκλεισε και η Ισλανδία «επέστρεψε στη βάση μίας  αριστερής γυναίκας, όπως είχε ήδη συμβεί και στο παρελθόν, από το 2017 έως τον περασμένο Απρίλιο, όμως τώρα υπάρχουν νέα χαρακτηριστικά». Ας δούμε, λοιπόν, τη συμβαίνει στη Θούλη των υπερβορείων ψαράδων.

Μόνο «κεντροαριστερές δυνάμεις κάνουν κουμάντο στη χώρα» πλέον, «οι Σοσιαλδημοκράτες, οι μεγάλοι νικητές των εκλογών (20,8%), οι φιλοευρωπαίοι φιλελεύθεροι του Μεταρρυθμιστικού Κόμματος (15,8%) και το Λαϊκό Κόμμα (13,8%)». Κατά τους Ιταλούς, «πρόκειται για αποκλειστικά γυναικεία συμμαχία, με την έννοια ότι έχουμε ηγέτιδες και στα τρία κυβερνητικά κόμματα, πρώτη φορά στα χρονικά».

Η νέα πρωθυπουργός, η Κρίστρουν Φροσταντοτίρ, εργάστηκε ως οικονομολόγος στη Νέα Υόρκη και στο Λονδίνο και η νέα υπουργός Εξωτερικών Θόργκερντουρ Κάτριν Γκουναρσντοτίρ είναι η ηγέτις του Μεταρρυθμιστικού Κόμματος. Γυναίκες είναι και η πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Χάλα Τομασντοτίρ, αλλά και πολλές υπουργοί. «Καμία έκπληξη: η Ισλανδία έδωσε ψήφο στις γυναίκες το 1915 και το 1980 είχε την πρώτη εκλεγμένη γυναίκα πρόεδρο στον κόσμο».

Πέρα από την καταπολέμηση του πληθωρισμού, προτεραιότητα της Φροσταντοτίρ είναι η διενέργεια δημοψηφίσματος για ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ενωση, μέχρι το 2027 το αργότερο. Η 36χρονη πρωθυπουργός θα ζητήσει από μια ομάδα εμπειρογνωμόνων να μελετήσει τόσο τα πλεονεκτήματα όσο και τα μειονεκτήματα της ένταξης στο ευρώ. Η Ισλανδία διέκοψε τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με τις Βρυξέλλες το 2013, όμως τώρα επανέρχεται.

Το θέμα επέστρεψε στον δημόσιο διάλογο κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας. Οι πολίτες, οι οποίοι τελικά επιβράβευσαν τον φιλοευρωπαϊκό συνασπισμό στις εθνικές κάλπες, στα σχετικά με το δημοψήφισμα γκάλοπ δείχνουν έτοιμοι για το μεγάλο άλμα, αφού σε ποσοστό 54% δηλώνουν υποστηρικτές της ένταξης στην ΕΕ. Η Repubblica εξήγησε τη μεταστροφή τους.

«Οι λόγοι βρίσκονται στις καταστροφικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης του 2008, αλλά και στις συνέπειες του Brexit. Ο πληθωρισμός είναι τρομακτικός, η ιδέα της κατάργησης των εμπορικών φραγμών με την ΕΕ είναι δελεαστική και, γενικότερα, η προοπτική εισόδου σε ένα προστατευμένο μπλοκ είναι καθησυχαστική, διότι ζούμε σε εποχή αβεβαιότητας».

Παρόμοιοι λόγοι αλλάζουν και τη διάθεση της κοινής γνώμης στη Νορβηγία, χώρα που δεν είναι παραδοσιακά φιλοευρωπαϊκή λόγω του πλούτου που εγγυάται στους Νορβηγούς το πετρέλαιό της. Ζυμώσεις περί ένταξης στης Νορβηγίας στην ΕΕ μπορούν να γίνουν και εκεί, έγραψαν οι Financial Times, αν και δύο φορές ο νορβηγικός λαός απέρριψε στις κάλπες τέτοια προοπτική (στα δημοψηφίσματα του 1972 και του 1994). Γιατί οι Νορβηγοί θα αλλάξουν τώρα μυαλά;

«Διότι οι δασμοί του Τραμπ, η επιθετικότητα του Πούτιν κατά της Σκανδιναβίας και οι σινορωσικές επιδιώξεις στην Αρκτική είναι σημάδια ενός όλο και απειλητικότερου κόσμου, στον οποίο, όπως έδειξε και η πανδημία, οι άνθρωποι περνούν καλύτερα μέσα σε ένα μεγάλο οικονομικοπολιτικό μπλοκ, όπως είναι η ΕΕ. Και αν στο εγγύς μέλλον η Ισλανδία καθίσει στο μεγάλο τραπέζι των Βρυξελλών για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των ψαράδων της σε αντίθεση με τα συμφέροντα των Νορβηγών, τότε το Οσλο μπορεί να αλλάξει γνώμη».

. . .